Anima Mundi- Insomnia
Ruim twintig jaar geleden zag de Cubaanse symfonische progband Anima Mundi het levenslicht. Hun vorige album werd in 2016 gelanceerd. ‘I me Myself’ was het eerste deel van een trilogie. Nu is de opvolger ‘Insomnia’ uit. Zanger Michel Bermudez is vervangen door Aivis Prieto. Daarnaast heeft Roberto Díaz ook een aandeel in de zang.
‘Citadel’ start alsof iemand op een oude radio naar een zender zoekt. Er volgt een experimenteel, instrumentaal stuk waarin volop lage (bas)tonen toe horen zijn. De geluidseffecten en alle extra’s zijn enorm belangrijk, ook tijdens de vocale stukken. Het lijkt dat er een opbouw naar het einde plaatsvindt, maar het is gave wending. Hoewel het tempo niet hoog ligt, zit het wel complex en bijzonder in elkaar. Het kan even duren voordat je deze epic (die uit drie delen bestaat) leert waarderen. Met regen en onweer gaat het non stop over naar ‘Nine Swans’. Met sferische muziek wordt er een vrij troosteloos beeld gecreëerd. De gezongen woorden klinken niet alleen mysterieus, ze zijn het ook. De overgang naar ‘Electric Credo’ is non-stop, maar je hoort hem wel. Qua sfeer sluit het aan bij het voorgaande nummer.
In ‘The Hunter’ is het geluid helder, waardoor de details op cimbalen mooi naar voren komen. De overige ingetogen muziek en de zang raken me. De toegevoegde geluideffecten zijn helder. Het geluid van een ‘fluit’ en ‘strijkers’ komt erbij, de balans blijft bestaan. Er is een goede opbouw naar het einde.
Aan het begin van de titeltrack hoor je ruisende geluiden. Dit ebt langzaam weg. Zang en fluisterende woorden klinken tegelijk. Het geluid van blazers is toegevoegd. De achtergrondzang prima aanvuling.
In ‘Electric Dreams’ hoor je een klok tikken, een hart kloppen, een telefoon die overgaat, en er wordt van tien naar één afgeteld. Het saxofoonspel is prachtig, rustig en experimenteel. Op de achtergrond zijn een politiesirene en een helikopter te horen. De muziek blijft minimalistisch en mysterieus. Op het eind wordt er een slot opengedraaid en een deur dichtgedaan.
‘The Wheel of Days’ is apart, maar boeiend. Door de saxofoon en ‘contrabas’ ontstaat er een jazzy sfeer. De herhalingen in de muziek worden even langdradig. Maar door een verandering hierin ben ik weer één en al oor. Vlak voor het einde zijn er allerlei details, waaronder het geluid van bar chimes te horen.
‘New Tribe’s Totem is een nummer van ruim tien minuten. Het heerlijke, licht gillende gitaarwerk had nog wat meer naar de voorgrond gemogen. De afwisseling met de elektro geluiden is prima gekozen. Bovendien hoor je vette bastonen en een lekkere uitgebreide saxofoon partij.
De mooie tekst van ‘Her Song’ is met emotie gezongen. Daar sluit de rustige muziek bij aan. Het geluid van de blazers past er prima bij. Doordat er hier weinig geluiden zijn toegevoegd, komt het zeer goede gitaarspel extra mooi tot zijn recht. Beter had dit album niet kunnen eindigen.
Een paar songteksten staan niet in de juiste volgorde in het (goed verzorgde) tekstboekje. Is dit per ongeluk of met opzet gedaan? Het album is opgedragen aan Heide Burgs, haar foto heeft een ereplaats in het tekstboekje. Sommige delen van de tekst en/of muziek komen een beetje zwaarmoedig over. Dat past misschien niet altijd bij je gemoedstoestand. Regelmatig weet je niet wat onder snaren, of toetsen vandaan komt. Of wat de geluideffecten zijn, want soms smelt er van alles samen. Voor sommigen zal de hoeveelheid geluidseffecten wat te veel zijn ten opzichte van de muziek. Maar hoe dan ook, ze bepalen wel het sfeerbeeld. En dat is prima gedaan.
(77/100) (Progressive Promotion Records)
Tracklist Insomnia:
- Citadel (11:14)
2. Nine Swans (4:07)
3. Electric Credo (3:29)
4. The Hunter (4:49)
5. Insomnia (7:16)
6. Electric Dreams (3:51)
7. The Wheel of Days (5:28)
8. New Tribes Totem (10:55)
9. Her Song (7:05)
Line up: Anima Mundi
Aivis Prieto- zang
Roberto Díaz- gitaren, geluidseffecten, lead en achtergrondzang
Virginia Peraza- keyboards, geluidseffecten en achtergrondzang
Yaroski Corredera – bas en synthesizer bas
Marco Alonso – drum, percussie en saxofoon.
