CD van de Week: Pristine – Road Back To Ruin
Uit de land van de Noormannen komt deze door zangeres Heidi Solheim aangevoerde (blues)rockband. Alweer het vijfde album is dit, en het is een mooie! Vreemd genoeg pas het eerste album dat ik hoor, al zijn de eerste drie cd’s alleen in eigen land uitgekomen. Voorganger ‘Ninja’ uit 2017 is aan mijn aandacht ontsnapt, dat ga ik inhalen. Overigens heeft zangeres Heidi in 2012 ook nog een soloplaat gereleased, ‘Found’, vol prachtig gezongen, maar nogal laidback, poppy nummers. Haar stem wordt terecht vergeleken met een Janis Joplin of Joss Stone. Voor deze site gaan we naar de heaviër kant van deze band, nieuwste werkstuk ‘Road Back to Ruin’.
De bandstijl omschrijft zich het beste als een iets zwaardere versie van Blues Pills uit buurland Zweden. Dus vette female-fronted retro hard rock vol bluesinvloeden. Verschil is echter dat de Zweden per album wat minder interessant worden en deze Pristine nog duidelijk groeit. Prima nummers met kop en staart, duidelijk gespeeld door klasse muzikanten en boordevol afwisseling.
Opener ‘Sinnerman’ wordt gedragen door een lekkere uptempo shuffle en heeft een onweerstaanbaar refrein. Stilzitten is lastig, erg aanstekelijke song waarin meteen de stem van talent Heidi opvalt. De drums hebben zo’n lekker droog Led Zeppelin geluid wat hier prima bij past. De titelsong volgt wat meer midtempo en had vroeger niet misstaan in Dio’s repertoire. Heerlijke versnelling ook halverwege. ‘Bluebird’ met een dameskoortje als ondersteuning en het iets snellere ‘Landslide’ volgen in dezelfde bluesrocktraditie. Hoewel er prima gemusiceerd wordt, gaat het ontbreken van gitaarsolo’s een beetje schuren, sommige nummers vragen er toch om, zeker in deze muziekstijl. ‘Aurora Skies’ halverwege het album is een heel gevoelige, mooie, doch wat trage ballade. ‘Pioneer’ bestaat voor de helft uit een wat te gerekt intro, eenmaal op gang is het een erg lekkere rocker mét zowaar een, wat slordige, gitaarsolo. Espen Elverum Jacobsen is op soleergebied geen natuurtalent blijkbaar. Verder nog noemenswaardig is het mooi opgebouwde en langste nummer ‘Blind Spot’. Dreigend en ingehouden gezongen met mooie keyboardsondersteuning werkt het zich langzaam naar een beukende Zeppelin-achtige climax. Prachtige song en onbetwist hoogtepunt van de plaat. Maar eigenlijk heeft iedere song wel iets dat hem onderscheidt, zoals de lekkere drum en bas ondersteuning in ‘Sober’ of de onvervalste blues in het spannende en overtuigend gezongen ‘Cause and Effect’. Met slaapliedje ‘Your Song’ en de stevige garagerocker ‘Dead End’ wordt de plaat overtuigend afgesloten.
Met Pristine’s ‘Road Back to Ruin’ hebben we er prima en een lekker afwisselende bluesrockplaat bij, die ga ik nog vaak draaien. En met Heidi Solheim zijn we een zangtalent rijker. (85/100) (Nuclear Blast)
TRACKLIST
1. Sinnerman 3:07
2. Road Back To Ruin 4:50
3. Bluebird 5:31
4. Landslide 3:27
5. Aurora Skies 5:04
6. Pioneer 3:02
7. Blind Spot 7:05
8. The Sober 3:35
9. Cause and Effect 6:16
10. Your Song 3:01
11. Dead End 2:34
Line-up
Heidi Solheim | vocals
Espen Elverum Jacobsen | guitar
Gustav Eidsvik | bass
Ottar Tøllefsen | drums
