Dio – Master Of The Moon Remastered

Ook het tiende en laatste studio album van Dio. Het in 2004 stammende ‘Master Of The Moon’ komt opnieuw op de markt met vier voorheen onuitgebrachte live nummers plus nog een studio track met de naam ‘Prisoner Of Paradise’. Dat nummer is niet helemaal nieuw natuurlijk. Het staat namelijk al op een van de best of albums van Dio.  

Het blijft toch ontzettend jammer dat deze legende niet meer onder ons is. Hij had nog zoveel muziek kunnen maken. Helaas heeft hij met zijn band ‘maar’ 10 studioplaten mogen maken. Dit laatste album is ook geproduceerd door Ronnie James Dio. Met de opnames van ‘Master Of The Moon’ zie we ook gitarist Graig Goldy terugkeren bij de band.

Groot compliment aan Dio, de mix van het album klinkt ontzettend goed. Het album is verder lekker gevarieerd. Het heeft nummers zoals Dio in zijn hoogtijdagen had, maar ook tragere, heavy bijna Sabbath achtige doom nummers. We kunnen wederom kort zijn over de stem van Ronnie James Dio, die is zoals altijd gewoon ijzersterk. Ook de andere leden van de band leveren enorm strak werk.

Het album opent sterk met ‘One More For The Road’, een nummer als zijn hits, een heerlijk uptempo rocker. Had zo uit de jaren 80 kunnen komen. Ook ‘Living The Lie’ is daarvan een prima voorbeeld. We mogen ook weer horen wat voor klasse gitarist Graig Coldy is, met name tijdens de solo van ‘The Man Who Would Be King’ laat hij horen hoe geweldig een gitaar kan zijn. Dit nummers is tevens een van de tragere tracks, niet elke van die tracks is even sterk, dit nummer.

Het album had wat meer uptempo nummers mogen hebben, de hoeveelheid van de tragere tracks zorgt er voor dat dit album je minder pakt dan zijn voorganger ‘Killing The Dragon’. De nummers zijn wel prima, maar echt pakken doen deze nummers minder.

De vier live tracks zijn drie hits uit zijn carrière en één nummer van ‘Master Of The Moon’. Het begint met een ruim 10 minuten durende ‘Heaven And Hell’. De andere drie zijn ongeveer van zelfde lengte als in de studio en klinken live ook gewoon goed. Het ‘nieuwe’ studio nummer ‘Prisoner Of Paradise’ stond al op de Japanse uitgave in 2004 en later ook op een best of. Het nummer is Dio waardig, heeft een lekkere solo en ook ritmisch zit het goed in mekaar.

Niet een van Dio’s sterkste albums, de live tracks zijn daarentegen wel erg leuke toevoegingen wederom. ‘Heaven And Hell’ had wat minder lang gemogen, als ik daar zelf live bij zou zijn geweest had ik dat waarschijnlijk niet gezegd, maar voor nu is hij te lang. Een redelijk album met een paar erg sterke tracks en de live opnames zijn prima.
(77/100) (BMG Rights Management)

Tracklist:

CD 1
1. One More For The Road
2. Master Of The Moon
3. The End Of The Worl
4. Shivers
5. The Man Who Would Be King
6. The Eyes
7. Living The Lie
8. I Am
9. Death By Love
10. In Dreams

CD 2
1. Heaven And Hell
2. Rainbow In The Dark
3. Rock And Roll Children
4. The Eyes
5. Prisoner Of Paradise – Studio Track