EsOterica – In Dreams

Kijk, dat is nog eens een mooie verrassing in deze barre quarantaine-tijden: in één maand nieuwe onverwachte releases van twee pareltjes uit de Engelse progrock scene: Pure Reason Revolution en EsOterica. Beiden had ik al min of meer afgeschreven, want het laatste wapenfeit van EsOterica was ‘Nothing Left to Lose’ (onder de naam ESO uitgebracht) uit 2012 en van Pure Reason Revolution was dat ‘Hammer and Evil’, uit 2010 zelfs. Dus uw recensent was aangenaam verrast en al helemaal nu blijkt dat het beide prachtige albums zijn geworden. Over PRR meer in een andere review, nu  focussen op de Londonse arty rockers EsOterica. Al hebben beide bands zeker raakvlakken qua muziek.

Kleine geheugenopfrissing: EsOterica werd opgericht in 1996 en debuteerde met het mooie ‘The Fool’ in 2005, welke klonk als een huwelijk tussen Tool, Depeche Mode en NIN. Daarna volgden nog 3 albums en zo’n 20 muziekvideo’s, die samen meer dan een miljoen streams op YouTube en Spotify opleverden. En tours als voorprogramma van HIM en Marilyn Manson onder meer. Maar de grote doorbraak bleef vreemd genoeg uit (al zal de wat zwakkere tweede cd ‘The Riddle’ daar ook niet aan bijgedragen hebben), waardoor de band in 2014 op ‘on hold’ werd gezet. Maar gelukkig kondigden ze in 2019 een comeback aan. En het resultaat ‘In Dreams’ mag er wezen. Helaas in eigen beheer uitgebracht, dus naast streaming is de fysieke cd alleen te bestellen op hun website: https://www.eso1.com/.

‘Breaking the Unknown’ opent met het herkenbare melodieuze gelaagde geluid van de band. De prachtige stem van Tobias Keast op een bed van keyboards bouwt de sfeer op totdat de gitaren invallen, samen met het overweldigende refrein. Het grote gebaar wordt zeker niet geschuwd, want de song wordt steeds bombastischer en er wordt laag op laag gestapeld. Heerlijk! Het geluid heeft vooral raakvlakken met een A Perfect Circle, alleen dan nog wat proggyer en donkerder. De productie is prima, met dank aan Mat Sampson (IDLES, Turbowolf) en Matt Hyde (Slipknot, Fightstar). Al had de zang voor mij net een tandje harder in de mix mogen staan en de keyboards een tandje minder.

Het navolgende ‘Gone’ is een voor EsOterica-begrippen stevige rechttoe rechtaan rocker, een beetje in de sfeer van ‘Don’t Rely on Anyone’ van het debuut. Het catchy refrein wordt lekker ondersteund door gang-style backing vocals. En de mooie gitaarsolo maakt het af. De single ‘In Dreams’ is enkele maanden geleden al op de mensheid losgelaten, ondersteund door een prachtige video. Het is een zorgvuldig opgebouwd, atmosferisch, dromerig en duister nummer. Hier betreedt de band nieuwe, meer arty en proggy paden, waarvoor hulde. De Depeche Mode-invloeden zijn nauwelijks nog aanwezig.

‘Het serene, wat trage ‘I Won’t Give up on You’ leunt me iets teveel op de orkestrale ondersteuning van de keyboards van Will Keast en is duidelijk het rustpunt van de plaat. Maar als na drie minuten de gitaren invallen is het wederom genieten geblazen, wat een heerlijke bombast. Het van een lekkere zangmelodie voorziene, maar wat commercieel klinkende midtempo ‘True Faith’ is voorzien van een zeer meezingbaar refrein. De balans slaat gelukkig nèt niet door naar te gelikt. Door naar de prachtige tweede single ‘Humanity’ (check die video!) met zijn typische EsOterica geluid. Ook hier hadden de gitaren wat nadrukkelijker aanwezig mogen zijn, maar het nogal zwaar aangezette, melodische nummer beklijft, zeker als aan het eind er nog wat lagen aan de toch al volle sound worden toegevoegd.

‘Letting Go’ komt heel traag op gang en valt in de categorie ‘typisch EsOterica’, goed, maar geen uitschieter. De pianoballad ‘You’re Not Alone’ blijkt een cover, die na wat zoekwerk op YouTube onder andere is uitgevoerd door een zekere Olive en Astraea. Mooi, maar met de (te) dikke lagen keyboards nogal glad voor de lezers van deze site gok ik. Voorlaatste song ‘Hunted’ leunt me eigenlijk ook wat teveel op de wollige synths en kabbelt wat voort totdat halverwege de gitaarsolo het nummer redt van de anonimiteit. Hier was een harde nummer welkom geweest. Afsluiter ‘The Still’ opent ook weer sfeervol, maar slaat gelukkig wél om naar een prachtige, wederom zwaar aangezette, trage heavy rocker. Mooi emotioneel slot van dit album.

EsOterica heeft duidelijk lang gesleuteld aan deze nieuwe plaat, dat hoor je overal aan af. De sound is  symphonischer geworden en soms verzuipt de band bijna in de bombast. Af en toe een lichter nummer was welkom geweest, nu ligt het allemaal wel erg zwaar op de maag. Maar mooi is het zeker, want missers staan er niet op. Jaarlijstenwerk derhalve.
(90/100 – Eigen beheer)

LINE-UP

Tobias Keast –  Vocals
Luke Keast – Drums
Laura Conway – Guitars
Matthew Diver – Guitars
Cloud Cerberus – Bass
Will Keast – Synths

TRACKLIST

1. Breaking the Unknown
2. Gone
3. In Dreams
4. I Won’t Give up on You
5. True Faith
6. Humanity
7. Letting Go
8. You’re Not Alone
9. Hunted
10. The Still