Alphen aan den Rijn zag Wishbone Ash met allesbehalve ‘Argus’-ogen
Er zijn van die bands die altijd onderweg lijken te zijn. Wishbone Ash is zo’n band. De kans is groot dat die naam niet direct belletje doet rinkelen, maar toch weten nog steeds honderden fans de weg te vinden naar hun muziek. Zo ook in Alphen aan den Rijn op 27 januari 2023, waar de band (die een stevig fundament heeft gevormd voor bands als Opeth en Iron Maiden) voor het eerst sinds 2018 weer op Nederlands grondgebied neerstreek, met dank aan organisator Serious Music.
Afgelopen lente sprak Maxazine met oerlid Andy Powell, die aangaf eigenlijk het vijftigjarig jubileum van de band en de release van hun nieuwste album te willen vieren met zijn huidige tour. Helaas gooide corona roet in het eten, inmiddels bestaat de band al wat jaartjes langer en leek een ander jubileum passender: het vijftigjarig bestaan van hun legendarische vlaggenschipalbum ‘Argus’. Maar voor de band in haar huidige bezetting dat aandurfde, kwamen ze op stoom met een mooi pallet aan oud en nieuwer werk.
Wat vooral opviel was hoe strak de band speelde, maar hoe losjes ze dit leken te doen. De twee gitaristen, oudgediende Andy Powell en ‘jonge hond’ Mark Abrahams, schudden afwisselend de ene na de andere solo uit hun bonte verzameling gitaren, terwijl bassist Bob Skeat er kalmpjes lekkere baslijntjes uit wist te karnen. Samen met het nieuwste lid, drummer Mike Truscott, wisten zij een prima ritmesectie neer te zetten. Tijdens het spelen leek er weinig ruimte te zijn voor een geintje (dat kon tussen de nummers door wel weer), maar ruimte om te genieten was er volop.
Na een al vrij spectaculaire eerste set, vol verfijnd gitaargeweld en ongecompliceerde rock met een licht symfonisch randje, was het tijd voor het main event: de integrale uitvoering van Argus. Er valt weinig anders uit te spreken dan de lof die de heren verdienen met deze uitvoering. Het spelplezier spatte ervan af en het leek alsof de band (waarvan alleen Powell aan het daadwerkelijke album heeft meegewerkt) het wederom uit de losse pols schudde.
Toch leek niet iedereen door te hebben waar deze avond om draaide. Meermaals werden vanuit het publiek nummer wat lollig en schreeuwerig aangevraagd van andere albums dan Argus. De eerste keren schudde Powell het rustig en met een lach van zich af, maar je merkte dat het hem niet heel lekker zat. En dat terwijl hij Nederland eerder nog beschreef als een fatsoenlijk land, in vergelijking met zijn woonplaats Amerika. Maar al met al waande Powell zich een degelijk ringleider die de nummers met een praatje hier en een geintje daar aan elkaar wist te praten.
Na ruim anderhalf uur had de band beide sets er doorheen gejast, en kondigden ze aan nog één nummer te zullen spelen. Ook waarschuwden ze ons dat er mogelijk wat gejamd zou worden, maar dit werd alleen maar toegejuicht. De band eindigde dan ook met een lekker opzwepende uitvoering van ‘Jail Bait’ van het album ‘Pilgrimage’. Het publiek werd hier zelfs nog bij betrokken, met een enthousiast scat-koor tot gevolg.
Wishbone Ash in haar huidige bezetting is een band die iedereen gewoon nog een keer gezien moet hebben. Met Andy Powell aan het front ademt deze bezetting een en al rockhistorie, maar dan nog wel springlevend! En je kan deze recensie met ‘Argus’-ogen lezen… Maar gezien hun immer doorlopende tourschema is het een beter idee om de band gewoon eens op te zoeken.
