Michael Schenker’s Temple of Rock knalt in Zoetermeer
Michael Schenker doet de laatste jaren met grote regelmaat Nederland aan. Zo stond de Duitse gitaarheld vrijdagavond weer op het podium van de Boerderij in Zoetermeer, net als op een dag na precies een jaar geleden. Het vorig jaar aangekondigde nieuwe studio album ‘Spirit On A Mission’ kwam inmiddels uit en dus had Michael met zijn Temple of Rock een goede reden om zijn fans weer eens met een live optreden te verblijden.
Als voorprogramma mocht het Spaanse ’77 de fans opwarmen. De bandnaam slaat ongetwijfeld op het jaartal dat AC/DC doorbrak in Europa. De stijl van de band vertoont namelijk grote gelijkenis met de succesvolle mega hardrockband uit Australië uit de tijd dat Bon Scott nog de zanger was. 77 is gebouwd rondom de broers Armand en LG Valeta. Bassist Guillem Martinez en drummer Andy Cobo maken de band compleet.
Het viertal uit Barcelona had duidelijk schik er in en genoot zichtbaar. Vol enthousiasme brachten ze een minuut of vijfendertig hun rauwe boogie en rock’n’roll die naast de duidelijk aanwezige invloed van AC/DC ook raakvlakken heeft met Thin Lizzy en Foghat. Gitarist LG Valeta soleerde er flink op los en ging halverwege ook nog eens een rondje door de volle zaal maken. ’77 heeft net een nieuwe cd met de titel ‘Nothing’s Gonna Stop Us’ klaar. Dit vierde studio album werd in Zoetermeer ten doop gehouden en na afloop voor het eerst verkocht. Volgende maand zijn ze nog een aantal keren in Nederland te zien als ze samen met Danko Jones op tournee gaan.
Michael Schenker wordt nog altijd gerekend tot de echte rockgitaristen in de wereld. Net als de vorige jaren wordt hij bijgestaan door gitarist/toetsenist Wayne Findlay, het voormalig Scorpions duo Herman Rarebell en Francis Buchholz (op drums en basgitaar) en zanger Doogie White. White was begin van de maand ook al met Demon’s Eye op Nederlandse bodem live te bewonderen in het Limburgse Beek. Demon’s Eye is vooral bekend geworden als Deep Purple tribute act, maar bracht onlangs hun tweede album met eigen materiaal uit waarop Doogie White, net als op hun debuut cd, de zang voor zijn rekening nam. Nadat de optredens met de Duitse band erop zaten sloot Doogie weer bij Temple of Rock aan om een week geleden de nieuwe tournee in Duitsland te starten.
In Zoetermeer werd begonnen met ‘Doctor Doctor’. De oude kraker van UFO zorgde meteen dat de stemming opperbest was. Met een mix van oud en recent werk werd het opnieuw een avondje waar het smullen was voor de fans van de Duitse gitaarheld met zijn kenmerkende Dean Flying V gitaar. De laatste jaren is Schenker steevast voorzien van een mutsachtige pet met een zonnebril er op. Op zijn gezicht was regelmatig een brede grijns te zien en voorover gebogen strooide hij de ene na de andere gitaarsolo uit zijn Flying V.
Temple of Rock treedt al weer een flink aantal jaren achter elkaar in dezelfde bezetting op en dat is te merken. Het is een uitstekende geoliede machine geworden. Rarebell en Buchholz zorgen voor een stevige fundering, Finley houdt het geluid lekker breed zodat Schenker kan excelleren met zijn gitaarsolo’s.
Naast het bekende oude werk van UFO en Scorpions was er ook ruimte voor werk van de laatste twee Temple of Rock albums ‘Bridge The Gap’ en ‘Spirit On A Mission’. Van de laatste kregen we zelfs vier nummers te horen. ‘Live and Let Live’ zat al vroeg in de set. ‘Vigilante Man’ kreeg vorig jaar al zijn vuurdoop in Zoetermeer. Op ‘Saviour Machine’ hanteerde Schenker een opzienbarende dubbelnek Flying V en tenslotte was er de nieuwe single ‘Communion’. Stuk voor stuk prima composities die bewijzen dat Schenker best nog wel een aantal jaren mee kan in de toekomst. Iets nieuws onder de zon is er niet, maar het wiel opnieuw uitvinden is niet nodig. Het nieuwe werk doet het ook heel goed bij de fans.
Na een uitvoerige versie van de UFO klassieker ‘Rock Bottom’ waar Schenker nog maar weer eens heerlijk gitaarwerk liet horen besloot de band niet het podium af te gaan om daarna eventueel terug te keren voor toegiften. Ze gingen gewoon door om de anderhalf uur ineens vol te maken. Doogie White moest aan het eind van het concert de hoge uithalen uit zijn tenen persen. Maar het publiek hielp een handje mee door de nummers uit volle borst mee te brullen. Iets wat de hele avond al werd gedaan. Zo werd het volgens verwachting weer een succesvol ouderwets hardrock concert. Volgend jaar zien we Michael Schenker en zijn Temple of Rock vast weer terug.
Foto’s: Frans van Arkel – Rockmuzine
