Monomyth – Exo
In de mythologie is “Monomyth” een blauwdruk voor een categorie verhalen waarin de held op een reis gaat, bovenmenselijke uitdagingen overwint, en gelouterd terugkeert. De term Monomyth is in 1949 door Joseph Campbell geïntroduceerd in zijn roman “The Hero with a Thousand Faces”. Hij zegt over de Monomyth: “A hero ventures forth from the world of common day into a region of supernatural wonder: fabulous forces are there encountered and a decisive victory is won: the hero comes back from this mysterious adventure with the power to bestow boons on his fellow man.” (bron: Wikipedia)
De mannen van het Haagse vijftal dat de rockband Monomyth vormt hebben zo’n soort muzikale reis voor ogen gehad bij het maken van hun derde album ‘Exo’. In haar biografie zegt Monomyth zelf over Exo: “Met het derde album Exo volbrengt Monomyth haar eigen epische trilogie en zet weer voet aan wal.”
Sinds haar oprichting in 2011 heeft Monomyth zich gericht op instrumentale rock. In de muziek van Monomyth hoor je van oudsher progrock, krautrock, spacerock, stoner en psychedelica terug. Op ‘Exo’ voegt Monomyth daar ook elementen uit de moderne dance aan toe. Monomyth staat dan ook voor “Music for the Mind, Body and Soul”.
De basis voor ieder Monomyth nummer is een hypnotiserend ritme, neergelegd door drummer Sander en bassist Selwyn. Op ‘Exo’ horen we daar weer een aantal fraaie voorbeelden van. Zo is ‘Uncharted’ 15 minuten durend epos dat op basis van een repeterend ritme, transparante soundscapes en steeds dreigender riffs de luisteraar opslokt. ‘LHC’ wekt de trance juist op via een stuwend dance ritme waarin je heen en weer geslingerd wordt tussen duistere gitaarriffs en spacy synthesizers.
‘Exo’ geniet je het beste met een goede koptelefoon knetterhard aan, een glas wijn bij de hand, je ogen dicht en vooral jezelf durven overgeven aan het hypnotiserende effect van de muziek. Dan biedt Monomyth je een spectaculaire muzikale trip. Of nog beter: tijdens een liveshow van Monomyth waar je jezelf helemaal onder kunt dompelen in het geluid en de lichtshow van de band. Monomyth maakt niet de meest gemakkelijke muziek, het meegaan in de trance vergt wat van de luisteraar. Kun je jezelf niet laten meevoeren in de trance van de muziek dan kan ik me voorstellen dat je het enigszins eentonig of zelfs saai vindt. Ga je op in de trance, dan is ‘Exo’ een rijk album, niet revolutionair anders dan voorganger ‘Further’ maar wel een ontwikkeling richting een nog gevarieerder geluid. (7,5/10)
‘Exo’ wordt op 18 maart uitgebracht bij Suburban.
