Dag 1 Louder than Life festival (Kentucky – USA, 05-10-2014)

Dirk en Conny reisden in oktober naar Kentucky USA om verslag te doen van het nieuwe rockfestival Louder Than Life. Ze kwamen terug met mooie verhalen en prachtige foto’s. Lees vandaag de samenvatting van de eerste dag.

De band Nonpoint heeft de eer om het festival te openen. Energiek zet het 5-tal uit Florida een 20 minuten durend rockend optreden neer, welke goed aanslaat bij het publiek en een waardige festival opener is. Ondanks dat het vreselijk koud is, zit de sfeer zit er direct in. Houdt de tourdatums in de gaten want de heren komen naar Europa om hun 8e album The Return te promoten. Het festival kabbelt lekker door met de bands Otherwise, Fuel en Pop Evil. Alhoewel het voor de pers en het publiek hard rennen is want al deze bands spelen maximaal een half uur. Het schema is hartstikke strak en wanneer je alles wilt zien, dan ren je van podium naar podium.

Het publiek is lekker opgewarmd als de glamrockende cabaretiers Steel Panther het podium betreden. Het is hilarisch om te zien hoe het Amerikaanse publiek plat ligt van het lachen om de natte poesjes en de blote borsten praatjes van Michael Starr en Satchel. Ondertussen is Lexxi druk bezig zijn make-up bij te werken. De heren van Steel Panther zetten een strakke entertainment show neer, die goed gewaardeerd wordt. Het Canadese Theory of a Deadman heeft net hun 5e album “Savages” uitgebracht. Wonderbaarlijk spelen ze tijdens dit optreden alleen het nummer ‘Savages’ van dit album.  De rest bestaat uit ouder materiaal zoals ‘So Happy, Lowlife, Bad Girlfriend’. De heren zetten een degelijk optreden neer, waarbij het vergelijk naar Nickelback sterk aanwezig is. Mastadon explodeert op het podium van het begin tot het eind. Vanaf de openingsnummer ‘Tread Lightly’ tot aan de afsluiter ‘Blood and Thunder’ stampt en bangt het viertal rond. Iets wat absoluut gewaardeerd wordt door het publiek. Het is de eerste band waarbij het publiek begint te crowd surfen. En dat is blijkbaar toegestaan. De security vind het zelfs leuk als het helemaal losgaat alsof het een wedstrijd is om iedereen keurig op te vangen en voor het podium langs naar de zijkant te begeleiden. Zo kan het dus ook.

Alter Bridge staat voor het eerst in 3 maanden weer op het podium. De heren hebben er zin in en dat stralen ze ook uit. Onderling is er genoeg lol. Nummers als ‘Addicted to Pain’, ‘Come to life’, ‘Metalingus’ en ‘Blackbird’ passeren de revue. Echter het is allemaal wat tam en mat gespeeld. Ze krijgen het publiek dan ook niet echt op gang. Hoe anders is dat bij Limp Bizkit. De metal/rapcore band uit Florida krijgt het publiek helemaal plat. In tegenstelling tot het Pinkpop festival eerder dit jaar gaat het publiek hier volledig uit zijn dak van voor tot achter op het festivalterrein. Vanaf het openingsnummer ‘Rollin’  tot aan de afsluiter ‘Break Stuff’ wordt er continue gecrowdsurft. Het maakt niet of je gekleed bent als superman of dat je gehandicapt ben. Rolstoel + passagier worden over de hoofden van het publiek naar voren gebracht. Limp Bizkit is het absolute hoogtepunt van deze eerste dag van het festival. Stone Temple Pilots with Chester Bennington hadden hun dag niet. Het optreden was traag en sloom. Er zat geen tempo in en er was geen energie aanwezig.

 

 

Korn zet een knallend optreden neer. Zanger Jonathan Davis had er duidelijk zin in. Vanaf openingsnummer “Falling Away from me” crowd het publiek weer. Luidkeels wordt er meegezongen met de nummers ‘Got the life’, ‘Hater’, ‘Shoots and Ladders’ en ‘Blind’. Afsluiter van deze eerste festivaldag is Judas Priest, die inmiddels aan hun 40e jaar zijn begonnen. De band zet een strak optreden neer. Metal God Rob Halford beweegt wat minder op het podium en zijn stem is niet meer zo ijselijk als 20 jaar geleden. De grote Priest klassiekers zoals: ‘Metal Gods’, ‘Breaking the Law’, ‘Hell Bent for Leather’ en ‘Living after Midnight’ ontbreken niet tijdens dit optreden. Wat ons verbijsterde was dat het publiek om 22:00 massaal naar huis ging. De helft van het terrein liep gewoon leeg. En niet omdat Priest niet goed was, maar gewoon omdat het tijd was om naar huis te gaan.

Priest was stipt om 23:00 afgelopen en zonder file waren wij om 23:30 terug in het hotel. Een hotel vol met voornamelijk festivalgangers, echter je kon een speld horen vallen. Geen geluid aan overlast en geen feestjes.

Morgen het verslag van de tweede dag Louder than Life festival.