Gebouw-T in de ban van Trixie Whitley

Trixie Whitley heeft muziek in haar genen meegekregen. Haar vader was de bekende singer-songwriter Charles Whitley, die peuter Trixie al op haar derde mee het podium opsleepte. Haar moeder stamt uit een artistiek Europees Zigeuner geslacht dat barst van de muzikanten, schrijvers en beeldhouwers. Trixie heeft haar leven verdeeld tussen haar vader’s hometown New York en het pittoreske Gent waar haar moeder vandaan kwam. Trixie’s doorbraak ontstond toen ze op aandringen van haar moeder een kopie van haar debuut ep bij Daniel Lanois in zijn handen drukte. Het onverwachte gebeurde, Daniel belde haar op en vroeg haar als zangeres van Black Dub, één van zijn muzikale projecten. Trixie maakte een album met Black Dub en de band ondernam in 2011 een uitgebreide tour. In 2013 maakte Trixie Whitley haar eerste soloalbum ‘Fourth Corner’. In het najaar van 2015 verscheen Trixie Whitley’s tweede album ‘Porta Bohemica’. Het album kwam gelijk op 1 binnen in de Vlaamse album top 100. Trixie Whitley is een grote artiest in België. De eerste twee shows van haar ‘Porta Bohemica’ tour in de AB in Brussel waren stijf uitverkocht. Ook in Bergen op Zoom was een groot deel van het publiek afkomstig uit België.

De ambachtelijke effecten van Echo Beatty

Echo Beatty is een uit Antwerpen afkomstig duo, bestaande uit zangeres Annelies Van Dinter en geluidskunstenaar Jochem Baelus. Echo Beatty beschrijft haar muziek als ” dark experimental pop”. Naast gitaren en een trommel spelen een groot arsenaal aan zelf gebouwde effecten een hoofdrol in Echo Beatty’s nummers.

Zangeres Annelies heeft een ijle, kwetsbare stem die prachtig samenging met de spaarzame beats en de ijle klanken die Jochem uit zijn kist toverde. Die kist was een ware toverdoos, als er tegenaan geslagen werd was het een percussie-instrument maar als er met een strijkstok over de gemonteerde springveren werd gestreken, klonken spacy geluidseffecten.  Op een gegeven moment leek het of het maken van de geluidseffecten net wat belangrijker was dan het nummer zelf. Gelukkig schakelde Echo Beatty daarna over op gitaarliedjes. Het urgente en duistere ‘Guests’ groeide uit tot het hoogtepunt van Echo Beatty’s show.

 

Trixie Whitley, pure magie

Ondanks haar iele, bijna kwetsbare verschijning was Trixie Whitley het stralend middelpunt op het podium. Trixie’s band bestond uit louter topmuzikanten, die allemaal in volledig in dienst van de nummers en Trixie’s stem speelden.

Opener ‘A Thousand Thieves’ startte klein en kwetsbaar, maar eindigde in een muur van geluid, met een hoofdrol voor Trixie’s duistere gitaarspel. In het kale, intense ‘Faint Mystery’ viel vooral Trixie’s een beetje hese stemgeluid op. ‘Soft Spoken Words’ opende bloedmooi met het a capella gezongen refrein: “When your soft Spoken words sound like Machines in My Head” waarna het nummer zichzelf rauwer dan op de plaat ontvouwde tot een van de hoogtepunten van de show in Gebouw-T. Voor ‘Oh The Joy’ verlieten de bandleden het podium om Trixie het nummer solo te laten doen, zichzelf begeleidend op gitaar. Het publiek deed de spreuk naast het podium: “Fluisteren of Luisteren” eer aan, je kon een speld horen vallen. Het briljante ‘Closer’ kreeg een bijna tot het bot uitgeklede versie, waardoor de prachtige zangmelodie nog mooier uitkwam.

Trixie Whitley ontdeed zich van haar hooggehakte laarzen en nam op blote voeten plaats achter het tweede op het podium opgestelde drumstel, omdat, zo onthulde ze “Drummen haar eerste liefde was”. Daarom was het tijd om dat ook eens op het podium te proberen. De jazzy drum jam ging naadloos over in een bloedstollend mooie uitvoering van Nat King Cole’s ‘Nature Boy’. De reguliere set werd afgesloten met een intense uitvoering van Trixie’s meest bekende nummer ‘Breathe You In My Dreams’. Tijdens de toegift werd het kwetsbare en kale ‘Eliza’s Smile’ gespeeld. Gevolgd door ‘The Shack’ een (nog) niet uitgebracht nummer ”dat gaaf is om te spelen”.

Tenslotte

Gebouw-T was gezellig druk met een bijzonder respectvol publiek dat bij vlagen muisstil was. Een groot deel van het publiek was uit België afkomstig, Bergen op Zoom is tenslotte bijna België en Gebouw-T biedt nu eenmaal een wat intiemere setting dan de AB in Brussel.

Trixie Whitley was magisch, tegelijkertijd kwetsbaar en sterk, feeëriek en strijdbaar, maar altijd volledig zichzelf. Trixie en haar band hadden het zelfvertrouwen om nummers live een nieuw jasje mee te geven, ook met de nummers van haar nieuwe album. Daarmee werd het een legendarische avond.

Fotografie: Ariane van Ginneke