Pink Floyd Project, (Music Club Kampen, 20-02-2015)
De Nederlandse Pink Floyd tribute band heeft vrijdagavond in Music Club Kampen wel een hele bijzondere show gegeven. Nooit had iemand gedacht dat een tribute band het origineel zou kunnen doen vergeten. Met 8 man en 4 vrouwen wist men de Pink Floyd sound inclusief nieuwe nummers van ‘The Endless River’ te vertolken alsof
het the real Pink Floyd was. Met name in de instrumentale nummers was de gelijkenis perfect.
Bij de zang is het altijd lastig om het unieke karakter van de stem van David Gilmour niet te gaan vergelijken met zanger Bert Heerink, die een ieder nog wel kent van Kayak en VandenBerg. Bert Heerink had een rustig avondje want het gaat bij Pink Floyd niet om de bandleden die de artiest uithangen en zich over het podium uitsloven maar om een totaal plaatje, waarbij sound, sfeer en belichting op het podium centraal staan.
Toch wist men nog veel typische zang en achtergrondzang kwaliteit te evenaren doordat vanuit de Verenigde Staten niemand minder dan Pink Floyd vocaliste Durga McBroom was ingevlogen. Deze grande dame heeft jaren lang de backing vocals verzorgd voor Pink Floyd en David Gilmour’s solowerk. En dat liet ze ook merken.
Pink Floyd Project laat niets aan het toeval over en weet dat bij Pink Floyd de lat geweldig hoog ligt. Toch slaagt de band met vlag en wimpel om dit niveau te evenaren. Respect, respect en nogmaals respect. Immers, naspelen van andermans nummers lijkt weinig verheffend maar de manier waarop Pink Floyd Project dat doet kun je alleen maar bewondering voor hebben.
Het publiek is in grote getale opkomen dagen om deze rock-dinosaurussen te aanschouwen. Een uitverkochte Music Club Kampen is dan ook het resultaat. Het samenspel met het publiek werkt dan ook goed, want er zijn een aantal snelle nummers die zichzelf tot meezingen en meeklappen laat verleiden. De show begint goed en al snel met komen de tonen van ‘Another brick in the wall’, waarna de stemming niet meer stuk kan.
De show ‘Ultimate Echoes’ is indrukwekkend en een mooie dwarsdoorsnee van de discografie van Pink Floyd. In totaal 22 nummers in een 2,5 uur durende show. Het eerste deel van de set sluit af met ‘One of these days’ en ‘Sorrow’.
De tweede set begint indrukwekkend met ‘Breathe’, ‘Money’ en een Syd Barrett-tribute waarin Bert Heerink de vocalen in ‘Let Emily play’ voor zijn rekening neemt. Durga McBroom verzorgt bij veel andere nummers de vocalen en dat gebeurt indrukwekkend, waarbij niet vergeten wordt het publiek te activeren en er een feestje van te maken. Het gitaarspel is uitstekend in de extra langere ‘Shine on you crazy daimond’ en ‘Wish you were here’. Tenslotte wordt er afgesloten met het stampende ‘Comfortably numb’
Music Club Kampen heeft door haar korte bestaan nog niet heel veel concerten op de agenda staan, maar de concerten die men er programmeert zijn altijd van een zeer hoog niveau. Het gaat niet om de kwantiteit maar om de kwaliteit in Kampen. Iedereen werd vrijdag dan ook weer betoverd door de muziek en de prachtige special effects. Een weergaloze lichtshow waar kosten nog moeite bij gespaard zijn. Een avond waar ze in Kampen en omstreken nog lang over zullen napraten. Ogen dicht en luisteren. Ja echt waar: Pink Floyd was in Kampen, wie had dat gedacht?
