Gingerpig albumpresentatie (Mezz Breda, 27-02-2015)

Boudewijn Bonebakker heeft al een bewogen muzikaal leven achter de rug. In de jaren negentig is hij gitarist in Nederland’s meest succesvolle death metal band Gorefest. Na Gorefest was Boudewijn naar eigen zeggen lawaaimoe. En besloot hij een hele andere kant van het muzikale spectrum te onderzoeken door klassieke gitaar aan het conservatorium in Tilburg te gaan studeren. Met Gingerpig onderzoekt Boudewijn de seventies muziek. Niet door de muziek van bands uit die tijd te kopiëren, maar door de werkwijze en technieken uit die tijd te gebruiken om nu muziek te maken.

‘Ghost on the Highway’ is het derde album van de band. Het nieuwe album is geen revolutie ten opzichte van de eerdere albums. Eerder een logische evolutie in de ontwikkeling van de band. Wel is ‘Ghost on the Highway’ het album dat de sfeer van de liveshows van Gingerpig het meest benaderd.

Duke John

Oorspronkelijk stond ‘Red Vultures’ op het affiche als voorprogramma. Maar deze band moest helaas afzeggen wegens ziekte. Duke John, afkomstig uit Bergen op Zoom en Utrecht was op het laatste moment in staat om in te vallen. Duke John is een trio jonge gasten dat ondanks de jonge leeftijd van de bandleden haar inspiratie vooral uit de jaren zeventig haalt.

De jonge honden van Duke John staan onbevangen en vol branie op het podium. Frontman Jannes van Kaam heeft een lekkere, ietwat rauwe stem en zoekt regelmatig contact met het publiek. Bassist Tristan van Selm staat als een ware rockster nonchalant met 1 voet op z’n monitor terwijl hij zijn donderende baslijnen speelt. Drummer Jens Wiercks zit vrijwel de hele tijd met een brede grijns op zijn gezicht achter de drumkit.

De band speelt stevige bluesrock met een hoofdrol voor de gitaar van Jannes. Duke John toont lef door ‘Hey Joe’ te spelen, wat eeuwig verbonden is met Jimi Hendrix. Hier toont zich het talent van Jannes, zodat ze ermee wegkomen, en zelfs meer dan dat.

Binnenkort komt de eerste ep van Duke John uit en de eerste single, ‘Spinning Around’ klinkt veelbelovend. Hoogtepunt van de show is wat mij betreft ‘Broke Down’, een cover van Radio Moscow, waarin de gitaarriffs je bijna letterlijk om de oren vliegen.

Gingerpig

De Mezz is inmiddels behoorlijk gevuld als rond kwart voor tien de drie leden van Gingerpig het podium betreden. In het publiek natuurlijk veel vrienden, familie en bekenden van de leden van de band, maar er is ook een behoorlijke groep rockliefhebbers op de show afgekomen. Het eerste wat opvalt als de band opkomt is de nieuwe bassist. Daniele Labbate is nieuw in Gingerpig omdat Stef kort na de opnames van het laatste album de band heeft verlaten.

Gingerpig opent oorverdovend met het instrumentale ‘March of the Gingerpig’. als een soort prelude voor de show die komen gaat. In het tweede nummer van de avond, ‘Dangling Man’ horen we gelijk dat het met de stem van Boudewijn Bonebakker wel snor zit. Zijn hoge uithalen klinken krachtig en overtuigend.

“Ik heb me laten vertellen dat daarboven een heleboel bas klinkt, dus als je goed geluid wilt hebben, kom dan  naar voren, hier is nog een heleboel plaats. En weet je, dat vindt de band ook leuk”. Zo probeert Boudewijn ook het publiek aan de bar bij de show te betrekken.

Bassist Daniele blijkt een aanwinst voor Gingerpig. Met zijn funky, groovende manier van spelen komt de soulvolle kant van Gingerpig nog meer tot zijn recht. Vooral ‘Nature of the Fool’ en ‘Joe Cool’ krijgen een heerlijk swingende uitvoering vanavond.

Natuurlijk blijft Gingerpig eerst en vooral een rockband. ‘Nothing’, met zijn killer riff en hoge uithalen is een goed voorbeeld. “Dat vinden jullie leuk hè een beetje krijsen? ouwe rockers” is het commentaar op het enthousiasme van het publiek na afloop.

Halverwege de show kondigt Boudewijn aan dat het nieuwe album nu toch echt gepresenteerd gaat worden. Dat doet de band met misschien wel het meest veeleisende nummer van het album: ‘Hear Me’. Is ‘Hear Me’ op de plaat al een emotioneel nummer, live weet de band er nog een schepje bovenop te doen door het contrast tussen de stille, breekbare zang en het volle bandgeluid nog groter te maken. Daarmee wordt ‘Hear Me’ één van de hoogtepunten van de show wat mij betreft. Ook ‘Burning up the Road’ met het stuwende drumwerk van Maarten Poiters en de funky bas van Daniele is een van de hoogtepunten. De psychedelische uitvoering van ‘Run’ en het donderende ‘Ugly Heart’ zijn ook heel erg fijn.

Een gave show, deze album release van Gingerpig. Duke John is een lekker bandje dat met zijn energieke optreden het publiek goed opwarmt. Gingerpig vliegt er onbevangen in en laat met een gedreven show zien en horen dat ze een geweldig album hebben gemaakt, maar bovenal dat het een fantastische liveband is. Ik heb genoten.