Peter Matuchniak – Destiny
Het debuut album van singer- songwriter en gitarist Peter Matuchniak ‘Undercover me’ dateert alweer uit 2012. Hoogste tijd voor een opvolger dus, ‘Destiny’.
Peter heeft er voor gekozen om te starten met ‘Destiny’, de titelsong. Dit nummer heeft heerlijke gitaarlijnen. De tekst “I can’t breath anymore” klinkt wanhopig, bijna verslagen. De diepe zucht op het laatst onderstreept dit. ‘Product’ heeft een luistertekst. Vrij vertaald: “wij zijn producten van de maatschappij.” Opvallend zijn de meerdere rusten die in dit nummer verwerkt zijn. Ze geven een extra dimensie. De hoge tonen van piano vormen een mooi contrast met de lage bas groove. De lage stem past mooi in het geheel en de backing vocals zijn als instrument toegevoegd. Kwalitatief goed, hoewel, soms is het iets te veel door het aantal verschillende stemmen; Maar liefst 6 vocalisten in totaal.
In ‘Spies’ zitten wat jazz elementen verweven. David Gilman blaast hier een prima stukje weg op zijn klarinet. A capella zang tijdens het begin van ‘Oyster club’. De tekst in fantasietaal “Tadududuu taditutu” is kwalitatief goed gezongen, maar het houdt te lang aan. De keyboardlijnen zijn mooi langzaam gespeeld door Paul Mouradjian. Tijdens een instrumentaal stuk laat Scott Connor goede breaks in het drumwerk horen.
Weer worden de stemmen als instrument gebruikt: “Aahhaaaa, aahaaa”. Ook dit is te veel en bovendien keert “Tadududuu taditutu” nog een paar keer terug. Zo vaak dat het bijna irritant is. Wel is dit nummer met zorg geschreven, het is in balans. Ik geniet van een gaaf basloopje van Steve Bonino, goede gitaar-rifs en mooi drumwerk. Met de echte zang is niks mis. De fantasie tekst is te overheersend en haalt dit nummer jammer genoeg onder uit.
‘Go slow’ begint met “Naahnaaah” en de melodielijn en het ritme liggen lekker in het gehoor. De bas groove is hierbij een belangrijke factor. Hoewel er ook gezongen tekst is, klinkt er weer een stuk van de “Naahnaaah”. Zonde, want hier had meer in gezeten. Zeker met de kwaliteit en de kleur van de stemmen van Natalie Azerad en Alyssa Matuchniak.
‘Island’ heeft een intro van puur akoestisch gitaar. Andere instrumenten worden daar rustig aan aan toegevoegd, alsmede de meerdere vocalisten die gelijktijdig zingen. De stemmen samen zorgen voor een beetje merkwaardige mengelmoes. De samenzang is langzaam en dromerig, maar je waant je niet op een eiland. Als de zang even solo is, valt de warmte in de stem op.
Het meerstemmig gezongen ‘Dejavu’ klinkt wat ouderwets. Het erg goede gitaarwerk in het instrumentale stuk is erg goed om van te genieten. Maar nog steeds droom je er niet bij weg. Tot er een fantastische wending naar piano komt, en even later komt zelfs JoJo Nakano met de saxofoon erbij. Vanaf dat moment is het een nummer om bij weg te dromen.
‘Reprisal’ start met hoge tonen en elektronische geluiden, die zo gemixt zijn dat ze van ene speaker over lopen naar de andere. Het klinkt als een wandelaar die loopt te soppen in kletsnatte schoenen. Het anders dan anders ritme is goed en strak gespeeld. Er is maar weinig tekst maar de emotie in de stem is goed te horen. Tijdens een heerlijke lang instrumentaal stuk kan je genieten van mooie gitaarlijnen en goede dynamiek in het drumwerk.
Zonder pauze gaat het over in ‘Chaos’ en de chaotische hihats en orgelpartijen zijn volop te horen. Weer zonder pauze naar de 11e track, waarbij het lijkt alsof ‘Chaos’ als intro diende. Het orgel zorgt voor een meeslepende start en meerdere instrumenten worden toegevoegd. Een aantal tempo wisselingen volgen en dan klinkt er ineens een reggae-sound om weer snel te veranderen naar de rockende sound. Een goede afsluiter van deze cd.
Klein min puntje: De hoeveelheid stemmen bij elkaar is soms te veel. Dit haalt de aandacht wat weg van tekst en/of muziek. Dit was beter in balans op het album ‘Undercover me’. Grootste minpunt: te veel herhalende klanken, zoals “Tadududuu taditutu” en “Naahnaaah”. Qua zang had meer in gezeten, want de klankkleur van de stemmen is goed. Ook de zangkwaliteit is erg goed. Dat is meteen pluspunt nummer 1: goede zangkwaliteit. 2e en grootste pluspunt is dat de cd instrumentaal dik in orde is. Heerlijke gitaarlijnen, goed drumwerk, mooie basgrooves en prima keyboardlijnen zijn allemaal voorbij gekomen. (7/10) (Melodic Revolution Records)
