Gekko Projekt – Reya of Titan
Zo’n drie jaar geleden bracht prog rock band Gekko Projekt hun debuutalbum uit, ‘Reya of Titan’ is hun tweede album. Het is geen verzameling van losse nummers, maar vertelt een verhaal. Het verhaal begint in het jaar 2084 en in 13 nummers wordt het verhaal vertelt van Reya. Na de dood van haar ouders op planeet aarde koopt Reya een ruimteschip, Snow White genaamd. Ze zoekt het gevaar op in de winning van asteroïden en komt uiteindelijk hard in aanvaring met zo’n asteroïde. Ze krijgt nog meer tegenslagen en om een lang verhaal kort te maken: ze begint een nieuw leven op Titan. Jojo Razor heeft het artwork gemaakt, dat sluit mooi aan bij de verhaallijn. Jojo is tevens de leadzangeres van de band.
De reis van Reya
De muziek van ‘Elegy’ is meteen boeiend. Mooie gitaarlijnen, een lekker basloopje en goede keyboardpartij zorgen hiervoor. Een dialoog tussen een robot en Reya volgt, waarbij de robot vraagt naar de bestemming. Het verhaal is begonnen, Reya gaat op reis. Non- stop gaat ‘Elegy’ over in ‘Snow White’. Na een kort instrumentaal intro komt de zang er bij en Vance Gloster laat op zijn keyboard space klinkende muziek horen, zonder dat dit al te elektronisch is. Rick Meadows zorgt met zijn baspartij voor een mooi, laag contrast. De meeslepende gitaarlijnen komen onder de vingers van Peter Matuchniak vandaan.
‘Frienda’ gaat over de oorlog tussen de aarde en Mars. Het is een goed nummer, maar de oorlog haal je niet uit de muziek. Daarvoor is de muziek te rustig en klinkt te vriendelijk. ‘This is now our home’ is met 10,30 minuten het langste nummer en is onderverdeeld in zes delen. Na een wending, met of zonder rust, volgt een nieuw hoofdstuk. Ondanks deze hoofdstukken is het duidelijk dat het een totaalnummer is. De regel ‘This is our now home’ is in meerdere hoofdstukken te horen en ook in de muziek komen diverse details terug.
‘24 years of solitude’ start met een intro van keyboard en drum. Soms in samenspel, dan weer afwisselend solo, maar de band zet hiermee een pakkend intro neer. Deze stukken komen verder op in het nummer nog eens terug. Qua ritme zit dit nummer ingewikkeld maar mooi in elkaar. Alan Smith maakt met goed drumwerk het plaatje compleet.
Met ‘Sing for me’ wordt dit album afgesloten. Pas in de laatste paar seconden van dit nummer wordt duidelijk dat de cd bijna afgelopen is. Jammer dat de cd niet met een climax eindigt. De verhaallijn is redelijk duidelijk, maar niet zo goed dat je het hele verhaal voor 100% uit de muziek en de tekst haalt. Dit voelt als een film waar je af en toe de draad een beetje van kwijt bent, en later wel weer oppakt.
De toetsen zijn vaak, maar niet overdadig aanwezig op ‘Reya of Titan’. Regelmatig komen er space klanken onder de toetsen vandaan, maar ook de sound van het (kerk)orgel wordt niet vergeten. De drums afwisselend gespeeld, de ene keer met dynamiek, de andere keer strak. Basliefhebbers komen niks te kort ook de dikke snaren komen ruimschoots aan bod. (7,5) (Melodic Revolution Records)
