Bospop maakt naam als beste classic rock festival weer waar

Is Bospop het gezelligste rock festival? Het affiche geeft dat aan maar dekt dat wel de lading? Als je die vraag positief wil beantwoorden, noem je namen als Europe, Danko Jones, ZZ Top, Dream Theater en Steven Wilson. Lees je echter de namen als Anastacia, Caro Emerald, Racoon, Jools Holland dan voel je je echter toch echt bij het
verkeerde festival.

Rockvrouwen zijn schaars en het is goed dat men in dit mannenwereldje ook aan de vrouwelijk artiesten heeft gedacht. De line up kent een aantal namen die er al een keer waren. Wegens groot succes is ZZ Top voor de vierde keer en Steven Wilson voor de tweede keer geprogrammeerd. Ook Dream Theater is inmiddels voor de derde keer toegevoegd aan de line up. Zaterdag is het dus Ladies Day met Anastacia, Melissa Etheridge en Caro Emerald. De zaterdag is gevuld met 13 bands waarvan er maar liefst vijf met een frontvrouw.

Navarone mag aftrappen en zorgt er voor dat de vroege vogels om 11.30 een set voorgeschoteld krijgen waarbij de lat voor de rest van de bands hoog, zeg maar gerust heel hoog wordt gelegd. De nummers ‘Smash ‘n grab it’ en ‘Black and blue’ zorgen voor een perfect begin van de dag. De muziek is spannend, opzwepend, explosief en met de nodige tempowisselingen. Er wordt met de nodige dreiging gespeeld en Navarone heeft de sterke zang van zanger Merijn van Haren. Deze band bracht alles waarmee we Bospop associëren. Het enige wat we niet kregen was, een drumsolo. Daar was de tijd ook te kort voor, want ze mochten Bospop maar 45 minuten in brand zetten. ‘Wander’ wordt door het publiek groots onthaald. Als je dit als eerste band hebt gehad, kun je eigenlijk wel weer naar huis gaan. Wie gaat hier nog overheen? Gelukkig is elke band weer anders en was Navarone dus de aftrap van een mooie lange en warme Bospop dag. Merijn riep het al: “We spelen samen met ZZ-Top, maar dan wel 11 uur eerder!” Navarone zal de volgende band in de traditie zijn die nog enkele keren mag terugkomen.

Luminize is de eerste vrouwenband van de dag en bestaat in z’n geheel uit een traditionele band-opzet met 4 dames. Het is de jongste band van het festival en weet zich goed staande te houden in de tent. De single ‘Get back’ swingt lekker en daarna wordt in de set ook het puberale ‘fuck you’ gespeeld. Ja, de dames zijn nog wild en jong, wat je niet meer kan zeggen van Anastacia. Zij is bezig met de ‘Resurrection’ tour. Een prima mix tussen rock en gladde Amerikaanse soul. Anastacia heft nog steeds een prima stem, waarbij ze ook niet zou misstaan op North Sea Jazz, een 150 kilometer verderop. De zangeres voelde zich kennelijk niet echt thuis op Bospop, want na 40 minuten verliet ze het podium al, veel te vroeg. De achtergrondzangeressen hadden hun frontvrouw de laatste twee nummers al vocaal ondersteund, daar de diva twee volledige nummers bezig was de fans op de eerste rijen een handje te schudden en met hen op de foto te gaan. Het was een korte wederopstanding van miss Anastacia. Layla Zoe bracht er in de tent meer van terecht met een gezonde portie blues. De temperatuur in de tent was al hoog maar met miss Layla steeg de temperatuur naar 40 graden.

De derde vrouw, Melissa Etheridge, was de beste van de dag. Een echte vakvrouw die met plezier op het podium stond en met haar hits ‘Bring me some water’ en ‘Like the way I do’ het publiek goed mee kreeg. Melissa had er zin in, of zoals ze zelf zei: “We have one hour and i’m gonna have a lot of fun.” Met name de uitvoering van ‘Like the way I do’ was grootst, compleet met de obligate drumsolo, niet standaard uitgevoerd, maar samen met Melissa zelf tegelijk achter de drumkit. Melissa won deze damescompetitie ruim op punten. Caro Emerald is internationaal misschien dan wel een grote hit op het moment, maar niet zo passend op een festival als Bospop.

Fish stond helaas niet geprogrammeerd op het hoofdpodium en werd met zijn status helaas in de tent geprogrammeerd terwijl Gary Clark jr. op het hoofdpodium stond. Fish bracht een integrale uitvoering van ‘Misplaced childhood’ van Marillion. Na een uur ging iedereen dan ook tevreden de tent uit.

Het avondprogramma was sterk met Ed Kowalczyk en ZZ Top. Ed, die inmiddels al 6 jaar solo op pad is na de break up met Live, gaf een spetterende show met een flitsende start, ‘All over your’. Ed had veel energie, gebruikte het gehele podium en wist goed te communiceren met het publiek, waardoor zijn nummers ook echt begonnen te leven. ‘Selling the drama’ en ‘The dolphin’s cry’, in het midden van de set zorgden voor een hoogtepunt van de dag. De dynamiek en het gebruik van het trappenpodium zorgden dat Ed en de zijnen de band waren die het beste contact met het publiek wisten te legden. ‘I alone’ ontbrak natuurlijk niet en de accoustische afsluiter ‘Overcome’ zorgde voor een mooi einde van deze spetterende set.

ZZ Top gaat al heel wat jaren mee. De motor was bij het eerste nummer ‘Got me under pressure’ nog niet geheel warm gedraaid. De bas, de gitaar en de drums waren superstrak, alleen de zang moest nog ingeregeld worden. ZZ Top was natuurlijk met de 2 bebaarde mannen Billy en Dusty perfect in showkleding gestoken: Zonnebril en hoed op. Zelfs de bas en gitaar waren in dezelfde kleuren; ZZ Top ten voeten uit alles, tot in de puntjes geregeld. Clips met mooie vrouwen en prachtige auto’s maakten het geheel af. Alle hits kwamen natuurlijk voorbij, met als hoogtepunt ‘Gimme al your lovin’.

Er werd ook nog stilgestaan bij Jimmy Hendrix, die een eerbetoon van deze old timers kreeg met ‘Foxy lady’. ‘Sharp dressed man’ en ‘Legs’ gingen er als koek in, maar ook ‘Pincushion’ en ‘La Grange’ kregen een goede uitvoering. Billy, Dusty en Frank zijn natuurlijk een ingespeeld team en met name de bas en gitaar waren indrukwekkend strak. Dit bracht helaas ook aan het licht dat er de nodige sleet op de stembanden zit. Het strak inregelen van de stemmen bleef namelijk uit en de vocal power is inmiddels verdwenen:Jammer. De show was prima uitgevoerd maar miste wel een klik met het publiek. Maar goed, alles was zo strak geregisseerd qua beeld en geluid dat daar geen tijd voor was. Deze unieke mannen hebben een gouden formule en behoren in hun genre tot de top.

De eerste dag (zaterdag) van een zonnig en druk bezocht Bospop was er een met vele variaties qua muziekstijlen en een mooie combinatie mannelijke en vrouwelijke vocal power waar een ieder haar of zijn hart aan kon ophalen. Een ieder ging om half een weer tevreden camping- of huiswaarts om bij te komen van deze heerlijke muzikale dag.

Tweede dag Bospop is waar classic-festival

Bospop zondag was de dag voor de wat hardere, toch ook wel weer vernieuwende muziek. Alleen maar classic rock zou een herhaling van zetten zijn, dus werden er ook de nodige nieuwe accenten gezet. De zondag gaf een veel meer coherente line up te zien qua programmering, dan de zaterdag. De zondag gaf veel classicrock en op het eind een stuk vernieuwing met de progrockers Anathema en Steven Wilson als headliners en dus afsluiters van een prima editie van Bospop 2015.

De dag begon met de Nederlandse band Pauw, die voor het eerst op het grote Bospop podium mocht staan. Hun eerste plaat moet nog uitkomen en dat zal in oktober gebeuren. De mannen van Pauw waren trots op de snel bereikte status en promoten ook hun nieuwe single ‘Visions’. De afgelopen weken zaten ze in de hittegolf te werken aan de afronding van de opnames. Ze kweten zich prima in hun rol door een goede dosis psychedelische rock met Pink Floyd accenten neer te zetten. Het was een prima set, waarbij het publiek verrast werd door het toch wel zeer goede eigen geluid van de band. Jacco Gardner speelt ook een stuk retro muziek, maar Pauw weet het meer de rock-kant op te sturen en was een zeer goede opener met een prima swingende en spannende set. Een sterk begin van de tweede dag van Bospop.

De zondag was de dag van classic rock met FM, Thunder, Danko Jones en Europe op het programma. FM, de Britse band die weer bij elkaar is gekomen en een prima rock set neerzet, met de goed bij stem zijnde zanger Steve Overland. Ook Thunder zette in de tent een goede set neer. AHDH-rocker Danko Jones zorgde voor een harde snelle, maar goede show die geen verassingen kende. Wel kreeg hij de festivalgangers luidkeels in beweging. ‘Kiss on the first date’ en ‘Lovercall’ ontbraken natuurlijk niet op de set list die met 12 nummers de langste van het weekend in de tent was. Alleen ZZ Top speelde meer nummers maar die hadden er ook 90 minuten de tijd voor.

Veel bezoekers voor Europe

Hoogtepunt van deze classic rock bands was toch wel Europe. Zij stonden terecht op het hoofdpodium en met de hits ‘Carrie’, ‘Rock the night’ and als slot ‘The final countdown’ wist men te overtuigen. Maar ook de nieuwe nummers van ‘War of Kings’ geven aan dat Europe nog steeds topklasse is. ‘War of Kings’, ‘Second day’ en ‘Hole in my pocket’ van de nieuwste plaat overtuigden! Joey Tempest maakt dan ook wel het grote verschil voor deze classic rock band.

Deze leadzanger heeft charisma en weet het publiek van begin tot het eind in te pakken. Dynamiek, meezing acties en een podium presentatie waarbij je ziet en hoort dat het een rasperformer is. Een dergelijke performer is het verschil tussen goed en heel goed en in het dichtbevolkte/vele concurrentie in muziekwereldje maakt dit het verschil tussen succes en onder het maaiveld blijven. Na Europe was er ook wel een behoorlijke uittocht qua publiek waar te nemen.

Er waren echter veel mensen speciaal voor Dream Theater en Steven Wilson gekomen. De podiumpresentatie bij Dream Theater is indrukwekkend en bekend. Toch ben je telkens weer onder de indruk. Immers een dergelijke dubbele drumkit en een keyboard dat alle kanten op kan, zie je zelden tot nooit. Dream Theater speelde natuurlijk werk van hun meesterwerk ‘Metropolis’. Zondag sloten ze na een harde gemene set af met ‘Behing the veil’.

Tussen de 2 headliners op het hoofdpodium in bracht Anathema de tent nog in verrukking door een prachtige set neer te zetten, met redelijke snelle nummers die er toch voor zorgden dat er een duistere sfeer rondom hun nummers bleef hangen. Met weinig licht werd het een The Cure achtige belevenis en een prima afsluiting in de grote tent. Anathema sloot af met hun beste nummer, ‘Distant Satellites’.

Steven Wilson had ook behoorlijk uitgepakt met een groot scherm op het podium, waarbij passende beelden bij de muziek werden getoond. Atmosfeer combineren met beeld, dat is de kracht van Steven. Zelfs tekenfilms die over de muziek gaan waarin zware thema’s worden behandeld als het omgaan met het verdriet van het verlies een moeder om haar kinderen. Vrolijk wordt je dan ook niet van de muziek van Steven, die zelf aangeeft van deze muziek te genieten en van de mainstream popmuziek depressief te worden. Een feestje wordt de afsluiting dan niet, maar wel een bijzondere geluidservaring, waarbij de combinatie sfeer en beeld indruk maakt. Natuurlijk veel werk van de laatste plaat ‘Hand.Cannot.Erase‘ waaronder het titel nummer. Verder natuurlijk de onvermijdelijke Porcupine Tree nummers ‘Lazarus’ en ‘Sleep together’ dat de set afsloot en daarmee ook Bospop 2015.

De laatste 2 acts zorgden dan ook voor een prima afwisseling: meer sfeer en minder harde classic rock en metal tempo. Bospop blijft zich ontwikkelen en het is aan de bezoeker om mee te gaan in deze tijd. Het is immers geen retro festival, maar een festival dat in het heden staat. Europe gaat mee met de tijd en deze band maakte zondag de meeste indruk en zichtbare gevoelens bij het publiek teweeg. De toekomst is aan Europa met of zonder Grieken, die we muzikaal niet zullen missen want ik heb nog geen band uit dat land kunnen ontdekken uit de 35 jaar historie van Bospop. Proficiat Bospop met deze lange historie.