Lowlands ook voor de rockliefhebber hét festival

Afgelopen weekend vond op het evenemententerrein naast Walibi Flevo weer het grootste festival van Nederland plaats: A Camping Flight to the Paradiso. De ideale weersomstandigheden hebben een steentje bijgedragen aan de perfecte festivalsfeer en uiteindelijk was Lowlands 2015 er een om niet snel te vergeten. Voor de erg stevige rock hoef je niet naar Lowlands, maar toch stond er ook dit jaar weer het een en ander qua rock op het festival.

Limp Bizkit

Vorig jaar stonden de muziekgekken van Limp Bizkit al op Pinkpop maar waren de recensies niet al te overtuigend. Er was zelfs een artikel met maar liefst 10 redenen om niet naar Limp Bizkit te gaan kijken. Het optreden van de Amerikanen in de Alpha bewees het ongelijk. Zelden zal de grootste tent zo op haar grondvesten getrild hebben als gisteren. Frontman Fred Durst was in een absolute topvorm en was zichtbaar onder de indruk van het Lowlandspubliek. Natuurlijk de kwamen de kaskrakers ‘Nookie’ en ‘My Generation’ langs maar was het een cover die voor de explosie zorgde. De intro van ‘Sweet Child O’Mine’ werd hilarisch gestopt met de vraag “Really?, Fuck Off!” De volgende vraag was niet aan dovemans oren gericht: “You Guys Like Nirvana?” en vervolgens werd ‘Smells Like Teen Spirit’ gespeeld wat tot aan Almere gehoord moet zijn. Fred Durst Is de coolheid zelve en dat bleek ook na het optreden. Na het laatste nummer werd meteen ‘Staying Alive’ van de Bee Gees ingezet met Fred Durst als dansende John Travolta. Natuurlijk leunt Limp Bizkit op het succes van de jaren negentig en zijn de toeters en bellen niet echt nodig, maar om met de woorden van Durst te eindigen: “Who Gives A Fuck, Motherfuckers!”

Underworld

Underworld is verra van rock,maar menig rockliefhebber wist de kleine Heinekentent uiteindelijk toch te vinden en het concert van Underworld te waarderen. De tent was dan ook veel te klein voor de naar schatting 10.000 man |die vooral om de tent stonden. De heren van Underworld bewezen dat nummers als ‘Skyscraper, ‘Cowgirl’ maar ook ‘King Of Snake’ tijdloze tracks blijken te zijn. De jonkies in het publiek hebben waarschijnlijk niet eens door dat de muziek vaak ouder is dan zijzelf, maar nog steeds is het techno van een uiterst hoog niveau. Doordat de grootste hit ‘Born Slippy’ niet op de vertrouwde manier begon kwam voor de meeste bezoekers pas na 1 minuut de realisatie om snel hun telefoon te pakken om dit epische moment vast te leggen.

Courtney Barnett

Vorig jaar was rockchick Courtney Barnett al te zien op Down The Rabbithole en werd daar al gesproken van nieuwe ontdekking. In de knusse India mocht zij zaterdag samen met drummer en bassist die titel verdedigen. Hoewel niet vol was de energie er niet minder op. Het wil in het begin nog niet echt vlotten met het publiek maar zeker de voorste rijen zijn klaar voor die ene track die alles moet afmaken. Als dan als afsluiter ‘Pedestrian At Best’ voorbij komt is dat het teken om die bewaarde energie eruit te schreeuwen. Eindelijk weer een beetje rock met ballen op Lowlands.

FFS

Tegen het eind van de middag was het eindelijk tijd voor FFS, het samenwerkingsverband van Frans Ferdinand en Sparks. Dat twee verschillende generaties en muziekstijlen zo zouden passen als een handschoen was van te voren onmogelijk geacht. Het bijzonder stemgeluid van de zestiger Russel Mael kleurt fantastisch bij die van Alex Kapranos. Het was van te voren al redelijk zeker dat er naast werk van FFS ook de klassiekers van Franz Ferdinand gespeeld zouden gaan worden, en eerlijk is eerlijk: Daar zat het gros wel op te wachten. FFS is een samenwerking maar het lijkt wel of deze band al jaren samenspeelt, er is geen foutje te ontdekken tijdens de ijzersterke set. Gelukkig kregen de bezoekers ook waar ze stiekem op wachtten, dansen en springen op ‘Take Me Out’

De Lowlands zondag is voor de doorgewinterde festivalganger vaak een dag om alvast wat spullen in te pakken, uit te brakken en het liefst wat later het festivalterrein op zoeken.

Afterpartees

Toch was er een reden om vroeg in de middag naar de India te sloffen voor een echte wake-up call in de vorm van de Afterpartees. Frontman Niek Nellens is namelijk niet iemand die halve maatregelen neemt en geen seconde gas terug neemt. Van het eerste moment springt hij van het podium, geluidsboxen en huppelt vrolijk op handen en voeten door de hele tent. Het publiek is duidelijk nog niet klaar voor zoveel energie maar blijft zeer vermakelijk staan te kijken. Dat de bandleden groot fan zijn van dorpsgenoten Heideroosjes is geen geheim en de verrassing van de middag is dat Marco Roelofs ook een poepie mee gaat zingen. De volle 90 seconden zingen ze samen ‘I Can’t Change The World’ en is Roelofs weer weg voor je door had. Goed begin van de dag dus.

Twenty One Pilots

De volgende dosis energie was op het andere veld te vinden in de Heineken in de vorm van Twenty One Pilots, die rock mixten met hiphop, pop en ach, eigenlijk met van alles en nog wat. Twee jaar geleden stond het duo al in de veel kleinere Charlie en voor veel bezoekers was dat optreden al bestempeld als hoogtepunt. De eerste drie rijen deden waren vooral bezet door jonge meiden met de bivakmutsen en witte brillen op, het handelsmerk van Twenty One Pilots. Zanger Tyler Joseph komt met zwart geverfde handen en hals op welke nog niet te zien is onder de bivakmuts. Zijn alter ego is  Blurry Face wat tevens de titel van het tweede album. De verf staat symbool voor zijn (voormalige) onzekerheid en daarmee kunnen de tieners vooraan zich prima aan spiegelen en zingen de hele set letter voor letter mee. Drummer Josh Dun speelt live mee op de geluidstape, maar toch laat het duo wel zien dat ze zelf ook wat noten op (bas)gitaar, trompet en piano spelen. Muzikaal zit het prima in elkaar met een mix van reggae, trance, rock en pop maar is het vooral de energie en de act die het leuk houdt. Crowdsurfen met een compleet drumstel, de onvermijdelijke sitdowns, klappen en meezingen tot aan salto’s en veel springpartijen door de heren maakt het erg leuk om te kijken. Het slotapplaus was oorverdovend en ook de twee mannen uit Ohio stonden bijna verbaasd te kijken van de minuten durende ovatie. De bakvissen vooraan hebben zelfs een aquarium vol gehuild.

Awolnation

Awolnation is in 2010 opgericht door Aaron Bruno die de kans kreeg om gratis gebruik te maken van de studio van Red Bull Records om wat nummers op te nemen. De EP die daarop volgde was Back From Earth en bleek met ‘Sail’ een dijk van een hit te bevatten in de Verenigde Staten. Het nummer is bijvoorbeeld al ruim 200 miljoen keer beluisterd via Spotify. Na het eerste echte album Megalithic Symphont uit 2011 kwam in maart de opvolger Run uit. Dat er nog muziekkenners zijn bewijst de overvolle India die deze act toch verkiezen boven Interpol of al een plekje op de heuvel zoeken voor Kendrick Lamar. Toegegeven, de muziek is geen bord met hapklare brokken en lastig voor top 40 liefhebbers of beginnende recensenten maar het publiek geniet met volle overtuiging. De setlist verschilt nogal van stijl, dan weer heeft het een gelijkenis met Muse om vervolgens weer een echte metal sound over te brengen met ‘Soulwars’ tot een Urban Dance Squad achtige ‘Burn It Down’. Hier houden Lowlanders van, muziek die zich onderscheidt en voor vermaak zorgt!

Dankzij het geweldige weer, uitstekende sfeertje en goede line-up was deze editie van Lowlands misschien wel de leukste van de afgelopen 5 jaar. Laat iedereen maar lekker mopperen, het festival in Biddinghuizen vaart nu eenmaal een andere koers dan voorheen en is daardoor uniek in zijn soort. Op 19 t/m 21 augustus 2016 mogen we allemaal weer terug!