Dave Brons – Based On A True Story
Twee jaar geleden besloot, de in Engeland wonende, Dave Brons om zijn baan op te zeggen om verder te gaan als professioneel muzikant. Aan dit besluit gaat een bijzonder verhaal vooraf. Dave Brons is al jaren fan van IONA, opgericht door o.a. Dave Bainbridge. Hij had sinds 1992 geen IONA concert gemist. Toch heeft hij het nooit aangedurfd om na een concert een praatje te maken met zijn naamgenoot. In 2012 heeft Dave Brons de stoute schoenen aangetrokken en na een concert op Dave Bainbridge afgestapt. Hij heeft zijn idool een USB stick overhandigd met een door hem zelf geschreven nummer ‘Voyager’. Ook stelde Dave Brons de vraag: “Zou je het misschien leuk vinden om dit nummer mee te spelen op mijn instrumentale prog.rock album wat ik uit wil gaan brengen?” Al na een paar dagen kreeg hij een mail van Bainbridge waarin hij vertelde dat hij graag mee wil spelen!
Dave Brons startte een crowdfunding campagne op en al na één week was de helft van het benodigde bedrag binnen.
Om een lang verhaal kort te maken: het resultaat is “Based On A True Story”
Al het artwork straalt warmte uit, Jona Jacob heeft oog voor detail. In het boekje wat er bij zit wordt het verhaal achter iedere track verteld. Ook de gastmuzikanten worden genoemd.
Opvallend is het lieve zingende peuterstemmetje aan het begin van ‘Star’. Kai, het toen driejarig zoontje van Dave zingt ‘Tinkle winkle star’, toen hij naar bed werd gebracht. Dave was meteen geïnspireerd en nam dit op met zijn telefoon. Na de laatste nachtzoen is Dave begonnen met componeren. Hij stopte pas toen de zon weer opkwam. Het resultaat is een track die je niet loslaat. De strijkers maken deze track extra meeslepend. Je vergeet de wereld om je heen. De melodielijn blijft je al na één keer luisteren bij. Boeiend tot de laatste seconde.
Je wordt al in de eerste seconden van ‘Miracle Maker’ geraakt. Vooral door de klanken van de Ierse doedelzak door Troy Donockley (IONA). Uit de doedelzak komt het warme geluid van een houten folklore fluit. Dave Brons en team weten de aandacht heel de track vast te houden. Tom Quayle laat een gave gitaarsolo horen. Vooral op het einde speelt Troy op een ontroerende manier.
Tijdens een gitaarsolo in ‘Voyager’ laat Dave Bainbrigde horen wat hij in huis heeft. En dat is verbazingwekkend goed. Dit geldt niet alleen voor de solo, maar voor de hele track, Sterker nog : voor het hele album. Mooie mix van kleiner gespeelde gedeelten en de gedeelten waar bij alles uit de kast is gehaald wat binnen de muziek past. De leadgitaar hoor je vaak luid en duidelijk, maar is nergens overheersend.
Dave Bainbrigde speelt in ‘Father’ een mooie piano solo. De strijkers die regelmatig te horen zijn, zijn prachtig verweven in het geheel. De melodielijnen/composities en de ritmes zijn ingewikkeld en toch toegankelijk.
Iedere track is van begin tot het eind zo boeiend en meeslepend gespeeld dat je de zang niet mist op het volledig akoestische album. Deze 9 tracks voelen als een warm bad, waarbij de warmte in je hele lijf door dringt. Tot slot nog een waarschuwing : Je loopt het risico dat je verslaafd raakt aan dit super debuut!
(9,5/10) (Eigen beheer)
