Centipede – Sarnath
Het Finse trio Centipede moet niet verward worden met het Engelse jazzorkest uit de jaren 70 met dezelfde naam. De in 2011 opgerichte band opereert in een heel ander geluidsspectrum. Bij het huidige Centipede buitelen metal, sludge en stoner over elkaar heen in haar loodzware riffgedreven rock. In Centipede’s muziek hoor je invloeden van onder andere Mastodon, Black Sabbath en Motörhead.
De band bracht al eerder een tweetal goed ontvangen ep’s uit, maar in 2016 presenteert Centipede eindelijk haar debuutalbum. Het album heet ‘Sarnath’. Sarnath is een stad in India, maar de titel van het album is gebaseerd op een kort verhaal van H. P. Lovecraft uit 1920: “The Doom that came to Sarnath” waarin Sarnath een mythische stad was ontsproten aan Lovecraf’s fantasie.
Op ‘Sarnath’ staan een achttal nummers waarin de band loodzware slepende riffs afwisselt met razendsnelle aggressieve metal. Altijd zijn daar de rauwe bijtende vocalen van Markus Nurminen die zingend en schreeuwend de intensiteit van Centipede’s muziek kracht bij zet. De muziek van Centipede klinkt zo vol dat je nauwelijks kunt geloven dat de band uit slechts drie bemanningsleden bestaat.
Een eerste hoogtepunt van het album is ‘Frostbite’, een nummer dat qua riffs en ritme aan ‘Black Sabbath’ van Black Sabbath doet denken. Maar door de rauwe, dramatische vocalen krijgt ‘Frostbite’ een heel eigen episch karakter.
Het instrumentale ‘Abyssal’ vormt met zijn melodie op akoestische gitaar een rustpunt in de orkaan van gitaargeweld. Tot het moment dat een elektrische gitaar steeds dreigender de rust verstoort waarna golven van gitaardistortion aan elke illusie van melodie een eind maken.
Een zwaar vervormde bas en stuwende riffs drijven het aggressieve ‘Black Mead’. Markus’ bijna uitgespuwde vocalen zetten dit misschien wel hardste nummer van ‘Sarnath’ kracht bij.
Het epische ‘Sarnath’ opent met dreigende drums en grommende bassen. Al snel gieren de gitaarrifs je om de oren. Af en toe wordt bijna subtiel gas teruggenomen zodat daarna de orkaan van gitaargeweld nog harder aankomt. In ‘Sarnath’ beweegt Centipede als vanzelfsprekend tussen traag en loodzwaar en snel en aggressief. Daarmee wordt het titelnummer het hoogtepunt van ‘Sarnath’.
Je hoort aan alles dat Centipede geen beginnend bandje is ondanks dat ‘Sarnath’ haar eerste volledige album is. De band klinkt krachtig en zelfverzekerd. Het geluid van Centipede klinkt uitgekristalliseerd en daar zit wat mij betreft een beetje het zwakke punt. Er staat geen enkel slecht nummer op het album, maar op een tweetal uitzonderingen na, namelijk ‘Sarnath’ en ‘Frostbite’, ook weinig echte hoogtepunten. Wat meer afwisseling en dynamiek in de nummers zou de muziek van Centipede zeker ten goede komen.
‘Sarnath’ van Centipede is wat mij betreft een zeer verdienstelijk debuutalbum. Het biedt zeker ook nog belofte voor de toekomst. ‘Sarnath’ wordt op 4 maart 2016 uitgebracht door Inverse Records (7,5/10)
