1e Complexity Fest in het Patronaat een groot succes

Op zaterdag 5 maart vond de eerste editie plaats van Complexity Fest met als plaats van handeling het Haarlemse Patronaat. Een druk programma met ruim twintig bands die hun opwachting maakten op drie podia van het kleine podium in het Patronaat cafe tot het podium in de grote zaal. Bands uit verschillende genres van technische death metal tot pop rock met allen één gemeenschappelijk deler: technische hoogstandjes en in veel gevallen complexe muziek maken. De hoofdmoot was van Nederlandse origine, met toppers als Textures, maar ook buitenlandse bands mochten op deze dag hun opwachting maken.

Een druk programma, leuk? Ja en nee, natuurlijk is het leuk om veel bands op een festival te mogen aanschouwen er kleeft echter altijd een maar aan. zo speelden de drie openingsbands nagenoeg tegelijkertijd. In het cafe mochten de Haarlemmers van Hibakusha het spits afbijten terwijl een kwartier later de Leidse technische death metal band Illusionless mocht aanvangen en tot overmaat van ramp speelde het Servische Destiny Patato in ditzelfde tijdsslot op het hoofdpodium. Vooral Illusionless ondervond de nadelen van de volle programmering en de talentvolle Leidenaren kregen niet waarop ze gehoopt en eigenlijk verdient hadden. De jonge mannen lieten zich niet uit het veld slaan en brachten hun set met een enthousiasme alsof de zaal afgeladen vol stond. Strakke death metal van een hoog niveau met goede nummers van de onlangs verschenen debuut CD ‘Age Of Kali’.

Het Servische Destiny Patato mocht niet klagen over publieke belangstelling met een goed gevulde grote zaal en dat bij aanvang van het festival. Opvallend bij dit gezelschap dat een soort van extreme pop rock brengt is de zangeres. Bij de eerste nummers waren wat vocale missers te horen van Aleksandra Djelmas maar eenmaal opgewarmd liet ze horen heel wat in haar mars te hebben. Van stevige grunts tot mooi klein gezongen stukken en zo hier en daar een flinke “power” strot begeleid door een sterk staaltje muziek. Destiny Patato werd goed ontvangen en het publiek aanschouwde het gebeuren enthousiast. Een goede start op het hoofdpodium.

Inmiddels konden ook de bands in de kleine zaal rekenen op voldoende publieke belangstelling. Zo kwam het Amsterdamse Divine Sins voorbij en deze extreme metalband en bij deze band ontstond de eerste, voorzichtige pit. Divine Sins bracht een energieke show onder aanvoering van zanger en frontman Jesse James tot vermaak van de toeschouwer. Ook het Italiaanse Destrage werd goed opgepikt. De mannen uit Milaan timmeren al vanaf 2002 aan de weg en weten met hun aanstekelijke progressieve metalcore de aandacht van het publiek te trekken. De duidelijke hardcore invloeden geven de muziek een swingend karakter en met nummers als ‘My Green Neighbour’ van het laatste album ‘Are You Kidding Me? No’ is dat begrijpelijk. De set werd gebracht met een flinke dosis humor en was zeer vermakelijk.

Tussen de bedrijven door kon er volop geshopt worden in een uitgebreide merchandise markt met CD’s, vinyl en band shirts van je favoriete band. Om de inwendige mens te bedienen kon hier ook wat te eten gehaald worden bij de “Hieper de Pieper” voedselkar met o.a. frieten en burgers (vlees en vega).

Hypno5e is een franse experimentele metal band en brengt een muziek die bijzonder gevarieerd is. Bruut en hard met bijzonder gevoelige stukken. Ook vocaal is de variate groot en blijken gitarist Emmanuel Jessua en bassist Gredin over een goede stem met mooie klein gezongen passages en een schreeuwerige grunt klinkt het veelzijdig. Zelf omschrijven de heren de muziek als “Cinematographic Metal”, het visuele aspect blijft wat achterwege bij deze show. De geluidsfragmenten tussen nummers en door nummers zijn soms wat storend. De beleving op het podium is er, zo beweegt bassist Gredin zich op blote voeten als een soort Angus Young over het podium. Een vermakelijke show met nummers van het afgelopen maand verscheen album ‘Shores Of The Abstract Line’ en een lekkere opwarmer voor het hoofdprogramma.

Textures, de progressieve moderne metal giganten van vaderlandse bodem, mochten het podium op. Als afsluiter van de headline ‘Phenotype’ tour, na eerdere shows in Dordrecht en Tilburg, viel de eer aan het Haarlemse Patronaat. Uitgetourd zijn de mannen echter nog steeds niet, vanaf 18 maart start de tweede Europese rondgang ditmaal als support voor Amorphis. Nu eerst de show op het Complexity Fest. Een vliegende start met de openingsnummers van het album ‘Drawing Circles’, ‘Drive’ en ‘Regenesis’ voordat we het eerste nieuwe nummers van ‘Phenotype’ te horen kregen. De nieuwe nummers ‘New Horizons’ en ‘Shaping A Single Grain Of Sand’ gingen er in als zoete koek en ook de mannen hadden er plezier in getuige de lachende gezichten op het podium. Textures bracht met frontman Daniël de Jongh en nieuwbakken gitarist Joe Tal een show met een flinke dosis energie op het podium dat oversloeg op het publiek en de grote zaal ging los met Textures. Het muzikale intermezzo van toetsenist Uri Dijk met ‘Zman’ gaf tussendoor wat rust waarna Textures weer volgas gaf. “Oude” krakers als ‘Awake’ en ‘Singularity’ mochten natuurlijk niet ontbreken en werden moeiteloos afgewisseld met nieuwe nummers als ‘Illuminate The Trail’ en ’Timeless’. De afsluiter van de avond was ‘Laments Of An Icarus’ en na een uurtje zat het er op en dit was dan ook het enige minpunt. Voor het merendeel van de bezoekers mocht dit optreden nog wel even voortduren.

Waar het publiek los ging op muziek van Textures en de ban definitief gebroken werd deed de Britse rap metal band Hacktivist het nog even dunnetjes over. Het leek even of de zaal ontplofte onder aanvoering van het zangers duo Jermaine Hurley en Ben Marvin welke letterlijk over het podium stuiterden. Met nummers van het op 1 maart verschenen debuutalbum ‘Outside the Box’ werd een ieder getrakteerd op een brute rap ervaring. Met nummers als ‘Hate’, ‘False Idols’ en ‘Buszy’ bracht Hacktivist een bijzonder vermakelijke show welke het einde betekende van de programmering op het hoofdpodium.

Voor wie nog niet genoeg had stond er nog veel meer op het programma in de kleine zaal. Met optredens van Igorrr, Bong-Ra, Thrasher en Limewax was het genieten van muziek tot in de vroege uurtjes. Tegen 4 uur in de morgen was het dan afgelopen en kon de organisatie terugkijken op een meer dan geslaagd festival. Er is wel degelijk vraag naar een festival met bands in dit genre en een tweede versie kan dan ook niet uitgesloten worden.

Foto’s (c) Oscar Pieterse & Basement Online