Alarion – Waves of destruction

‘Waves of destruction’ is het debuutalbum van Alarion. Multi-instrumentalist Bas Willemsen is de man achter dit project. Zijn inspiratiebronnen zijn heel divers: vanaf de jaren ’70 tot en met de hedendaagse invloeden uit klassiek, folk, jazz, rock, metal.

‘Chains of the Collective’ start instrumentaal volle bak tempo. Damian Wilson zingt in hoog tempo mee. Ondanks het hoge tempo, is hij grotendeels te verstaan. Hij wisselt staccato zang af met melodieuze zang, net wat op dat moment binnen de muziek past. De wendingen zijn in het eerste deel van dit nummer vrij kort en klein. Zoals verwacht komt er wel degelijk een grotere wending in tempo en volume, maar ook deze duurt vrij kort. Live zal dit up-tempo nummer indrukwekkend zijn.

Geluiden van de zee klinken in ‘Waves of Destruction (pt.I Rising Tides)’. Damian vertelt een verhaal. De spanning in de muziek wordt opgebouwd. Zonder pauze gaat dit over in ‘Waves of Destruction (pt.II Struggle for Survival)’. Zwaardere klanken uit de snaren, strak en snel gespeeld vormen mooi contrast met hoge zang van Damian. Paul Glandorf zingt ook een mooi stuk weg in dit nummer. Hier zitten veel meer wendingen in dan in het openingsnummer. Meer contrast in volume en snelheid maken dit nummer boeiender. Het basloopje uit het begin komt een aantal keer terug. Maar er zijn meer terug kerende onderdelen. Dit nummer is perfect opgebouwd.

Erik Laan speelt een korte piano solo in ‘The Whistleblower (pt.I Devastation)’. Dit rustige nummer is een duet met Tineke Roseboom en Damian. Hier blijkt hoe hoog het bereik is van Damian, het valt bijna niet op dat het een mannenstem is, zo helder. De stemmen van Tineke en Damian kleuren mooi bij elkaar. Een wending blijkt de overgang te zijn naar ‘The Whistleblower (pt.II Vindication)’. Een aantal snelle, lichte piano klanken. Dan valt de metal bij. Dit vormt een mooi contrast tussen lichte en zwaardere muziek. Damian heeft hier de lead zang, Tineke en Paul de achtergrondzang. De vocalen klinken met vlagen wat meer op de achtergrond. Soms past dit in de muziek, op andere momenten is het jammer. Het zijn vooral de snaren zijn het die voor het hoge tempo in muziek zorgen, Damian laat een geweldige vocale uithaal horen. De mix van piano met metal is nog een keer te horen. Het einde van het nummer voel je aankomen.

‘Turn of Fate ’is het 11e en laatste nummer. Violiste Ben Mathot was al eerder te horen. Ook nu is haar aandeel in balans met de rest van de muziek. Dit akoestische nummer zit het ingewikkelder in elkaar dan je denkt. Als je de eerste keer luistert eindigt dit nummer wat onverwacht, bij de tweede keer luisteren heb je de opbouw wel degelijk in de gaten.

‘Waves of destruction’ is een heel divers album. Ieder nummer is in balans. De harmonie tussen de nummers onderling is niet direct duidelijk waardoor de cd niet direct als één geheel aanvoelt. Mede door de gastmuzikanten en zangers/essen is er extra veel om naar te luistern. En niet te vergeten de gave bas “grooves”, en goed gitaarwerk geven deze cd zeker wat extra’s. Klein minpuntje: Er is iets te weinig gebruik gemaakt van de mogelijkheid de details in de muziek verdelen tussen de linker en rechter box. Live zal je ook zeker ogen en oren te kort komen. De album presentatie is vrijdag 3 juni in de Boerderij Zoetermeer. Dat belooft, gezien de gigantische line up, een fantastische avond te worden!

(8/10, FREIA Music)