CD van de Week: Scorpion Child – Acid Roulette

‘Acid Roulette’ is na het titelloze debuut uit 2013 het tweede album van het in 2007 opgerichte Scorpion Child. De omstandigheden waaronder de band ‘Acid Roulette’ opnam waren op twee essentiële punten anders dan bij hun eerste album. Ten eerste verlieten gitarist Tom Frank en drummer Shawn Alvear de band in 2014. Al snel werd Jon “The Charn” Rice bereid gevonden de drumsticks ter hand te nemen. In 2015 verraste de band door “Heavy organist” AJ Vincent als nieuw bandlid te presenteren. Dus de rythm guitar werd vervangen door het orgel. De tweede verandering was dat de band de basis van ‘Acid Roulette’ live in de studio opnam.

Op ‘Acid Roulette’ weet de band het explosieve live geluid van de band dan ook beter op de plaat vast te leggen. De komst van “Heavy Keys” heeft het palet van de band duidelijk verbreed, zonder iets van de rauwheid in te leveren.

Het album vertelt een verhaal van liefde, verlies, lust en verraad. In de 12 songs volgen we het verhaal van de bedrogen hoofdpersoon die in de gevangenis eindigt terwijl zijn vrouw de affaire met haar minnaar in vrijheid voort kan zetten. Echter ook zonder deze wetenschap spreekt de muziek van ‘Acid Roulette’ voor zichzelf.

Het album opent met het intense ‘She Sings I Kill’, waarin sfeer bepaald wordt met gruizige riffs en duistere accenten op het orgel, donker en krachtig.

In ‘Reaper’s Danse’ klinken de gitaarriffs alsof de Britse New Wave of Heavy Metal nu woedt in plaats van 30 jaar geleden, zonder ook maar een moment gedateerd te klinken.

‘My Woman in Black’ is een van de eerste hoogtepunten van het album. Hier worden classic rock, psychedelica en zelfs dark wave à la  Sisters of Mercy samengesmeed tot een krachtige eigen stijl. Aryn’s vocalen hebben hier de uitstraling van Ozzy Osbourne op het hoogtepunt van Black Sabbath.

Het titelnummer van het album is ook gelijk het absolute hoogtepunt. Acid Roulette is een spel dat de hoofdpersoon van het verhaal van het album in de gevangenis speelde. Deelnemers versnijden een vel “acid” (LSD) en een vel papier en nemen om beurten een stuk. De een krijgt niks, terwijl een ander helemaal flipt na 5 porties acid.

In ‘Acid Roulette’ laat AJ horen wat er bedoeld wordt met “Heavy Keys” de orgelriffs klinken haast nog zwaarder en dreigender dan die van gitarist Christopher. ‘Acid Roulette’ is episch, duister en slepend en krachtig tegelijk.

Het occulte ‘Onze Vader’ van ‘Séance’ onderstreept alleen maar het duistere, psychedelische karakter van het album.

Met ‘Winter Side of Deranged’ en ‘Twilight Coven’ volgen twee krachtige rockers waarin Scorpion Child haar talent voor spijkerharde- maar steeds herkenbare en catchy rocknummers toont.

‘Survives’ begint als een pianobalad, maar steeds is de dreiging voelbaar dat het nummer ergens gaat exploderen. Als dat gebeurt klinkt Scorpion Child bijna als Queen met grootse riffs en gedragen vocalen.

‘Blind Man’s Shine’ is weer een van de hoogtepunten van de plaat, met loodzware gitaarriffs, de orgelriffs zouden Deep Purple’s John Lord jaloers hebben kunnen maken. Aryn’s zang klinkt hier bijna als Robert Plant. Allerlei classic rock referenties, maar als retro zo geweldig wordt uitgevoerd, wie klaagt er dan nog om een gebrek aan vernieuwing?

‘Moon Tension’ is zo’n nummer dat het live waarschijnlijk geweldig gaat doen, heavy rock met een aanstekelijk refrein dat uitnodigt om mee te brullen.

‘Tower Grove’ is weer zo’n heerlijke catchy rock song waar de band patent op lijkt te hebben.

In ‘Might Be Your Man’ gaat het tempo in eerste instantie een stapje naar beneden, wat het broeierige, duistere karakter van het nummer alleen maar onderstreept. In de lange jam in het middendeel van ‘Might Be Your Man’ stuwen gitaar en orgel elkaar op tot nieuwe psychedelische hoogtepunten.

In de prachtige afsluiter ‘Addictions’ schitteren vooral Aryns vocalen. Als de laatste gitaarriffs wegsterven nemen de golven van de oceaan het over.

Scorpion Child laat met ‘Acid Roulette’ zien op alle fronten gegroeid te zijn. De muziek van Scorpion Child klinkt gevarieerder, maar heeft tegelijkertijd meer diepgang en zeggingskracht gekregen. De toevoeging van AJ’s “Heavy Keys” hebben zeker een belangrijke rol in gespeeld. ‘Acid Roulette is een dijk van een plaat geworden zonder een slecht nummer. Het sinistere gebed in ‘Séance’ en de golven en de schreeuw in ‘Addictions’ vormen de eerste keer luisteren leuke gimmicks, bij latere luisterbeurten gaan ze echter storen. ‘Acid Roulette’ is met het verhaal van de bedrogen echtgenoot een soort thema album, maar de afzonderlijke nummers hebben zo’n zeggingskracht dat het ook zonder deze wetenschap een geweldig album is geworden (9/10)

Acid Roulette wordt op 10 juni uitgebracht door Nuclear Blast.