Gadi Caplan – Morning Sun
Gadi Caplan komt uit Israël maar woont in Brooklyn. Als kind leerde hij piano spelen. Later kwamen daar gitaar en bas bij. Hij weeft meerdere stijlen zoals fusion, psychedelische invloeden, klassieke elementen en elektronica in zijn prog rock. Onlangs verscheen Gadi’s derde album ‘Morning Sun’.
‘Hemavati’ start met enkele heldere tonen, mooi verdeeld over de boxen. Al snel aangevuld met een lage bas groove. Zonder koptelefoon valt het minder op, maar met koptelefoon hoor je ineens een lichte bromtoon. Deze blijf je horen als de drums zich mengen in het geheel. De blazers spelen lang aanhoudende noten. Vaak is de tegenstelling in tempo mooi. Hier vormt het een disbalans, vooral met het goede gitaarwerk. Bovendien is de geluidskwaliteit van de opname/mix van trompet en trombone onder de maat. Het openingsnummers sterft op een vrij saaie mannier weg.
De heel lang aanhoudende tonen van de toetsen en de enkele tonen van gitaar zorgen voor een dromerige sfeer van ‘Vivadi Swara’. Bijna te gelijk met de toename in tempo, is er ook een toename in het aantal instrumenten te horen. De opbouw is laagje over laagje. Hierin zijn ook viool, altviool en zelfs de cello te horen. Helaas komen ze in de verdrukking, en hebben hierdoor niet de impact die strijkers vaak wel hebben. Pas vlak voor het einde komen ze beter naar voren. Te kort om je echt te raken. Dit nummer wordt afgesloten met een gecomponeerd en verrassend einde. ‘Morning sun ‘kabbelt lekker langzaam voort, zoals een luie zondag ochtend. Hoog bereik in zang mengt zich samen met de bansuri fluit. Dit is een dwarsfluit van bamboe, en heeft een warm folklore geluid. Alle instrumenten zijn hier in balans, de geluidskwaliteit is oké. Helaas wordt ook hier het einde weg gedraaid.
‘Lili’s day-part 1’ heeft tijdens het intro electro invloeden en vormt een aparte mix van stijlen die je reuze benieuwd maakt naar wat nu komen gaat. Het geheel loopt mooi van ene box over naar de andere. De drums klinken zoemend. Er is zo ‘gesleuteld’ tijdens de mix dat je de instrumenten nauwelijks kunt herkennen. Niet erg voor even als extra toevoeging om een nummer compleet te maken. Maar dit is te veel, te lang en haalt de puurheid onder uit. De overgang naar deel 2 valt niet echt op. Doordat het geluid nog steeds zoemend is komt de tenor saxofoon niet tot zijn recht. Sommige stukjes klinken onaangenaam scherp. De delen 3 en 4 klinken beter. Vooral deel 4. Hier komen de strijkers goed uit. De drums zijn ook hier iets te hard en te eentonig om de emotie van de strijkers helemaal over te brengen. Maar hier is het wel duidelijk te horen dat het om èchte strijkers gaat. Het einde is weer weg gedraaid.
Sommige nummers eindigen op een mooie manier. Regelmatig wordt het einde weggedraaid. Soms is het volume tussen de instrumenten onderling in disbalans. De geluidskwaliteit is lang niet altijd zoals gewenst. Dat is het grootste struikelblok van deze cd. Vooral Lilli’s day part 1 t/m 4 had zeer waarschijnlijk een heel mooi nummer geweest als de kwaliteit goed was. Want de muziek is met zorg gecomponeerd.
(6,5/10, Eigen beheer)
