Nth Ascension – In fine initium

De Britse prog.rock band Nth Ascension werd 6 jaar geleden opgericht. Wat begon als een viermansband, groeide uit naar 5 personen. Bassist Gav(in) Walker kwam er als laatste bij. Hierdoor kon Alan ‘Spud’ Taylor zich helemaal op de zang richten. Toetsenist Darrel Treece-Birch is bekend van TEN en is ook solo actief. Eind 2014 kwam hun vorige album ‘Ascension of Kings’ uit. Daarop staan o.a. Clanaan pt It/m III. ‘In fine initium’ is het vervolg hier op en op dit album staan zeven nummers, waaronder Clanaan pt VI t/m VII.

Vooral de drums zorgen voor een pakkende start van ‘Kingdom Keys’. Alan zingt met zijn herkenbare stem een tekst waar je over na gaat denken. Net zoals op hun vorige album, niet de meest eenvoudige tekst. De backing vocals door drummer Craig Walker geeft een meerwaarde. Het geheel is goed verdeeld over de boxen. Bijna ongemerkt speelt Craig heel snel en licht op zijn cimbalen. Een electro-sound komt onder de toetsen vandaan, de snaren voorkomen dat dit te elektronisch wordt. Het gave staccato basloopje van Gavin is behoorlijk laag, en dik aangezet. De toetsen strooien later er enkele hoge tonen doorheen. Zo gaan het strakke ritme en de melodische aanvulling hand in hand. Goede terugkeer naar melodie en tekst van het begin. Deze mooie openingstrack van ruim 15 minuten heeft een prachtige opbouw naar het einde toe.

De geheimzinnige, mysterieuze start van ‘End of days’ wordt deels verkregen door sampling. Alan zet zijn theatrale stem iets te dik aan. De muziek doet af en toe licht chaotisch aan. Maar is in harmonie met de tekst. Weer is er een lekkere vette bas groove te horen, afgewisseld met hoge en licht klinkende muziek. Sommige wendingen zijn onverwacht, anderen verlopen bijna onopgemerkt. “Last but not least”: er is ook nog prima gitaarspel door Martin Walker. Dit komt vooral op het laatst goed tot zijn recht. ‘So, that was the Apocalypse’ heeft een drum intro met een up-tempo vervolg. Dit vervolg bevat een flink portie retro rock, met pakkende herhalingen in ritme en melodie. Live gespeeld gaat het dak er vast af. Tijdens dit instrumentale nummer draai ik de volumeknop een stukje verder open.

De meeslepende combinatie tussen vooral snaren en toetsen maakt ‘Forever (Clanaan pt V)’ tot een goed instrumentaal nummer met een subliem einde. ‘When the rain falls (Clanaan Pt VI )’ start natuurlijk met het geluid van regen. Het is een vrij ingetogen nummer. Opnieuw klinkt er regen, nu met onweer. Het is duidelijk dat het einde van dit nummer is en daarmee deze cd nadert. Even hoop ik nog op een wending, maar helaas. Dit laatste nummer is met 3.30 het kortste.

‘In fine initium’ is zoals eerder gezegd een vervolg op ‘Ascension of Kings’. Van het verhaal over Clanaan is nog geen kwart verteld. Voorlopig heeft Nth Ascension nog genoeg inspiratie. De teksten zijn vrij ingewikkeld. Deze lappen tekst zing je niet zomaar even mee. Beide albums horen duidelijk bij elkaar, maar ze zijn verschillend genoeg. Als ik de cd ‘Ascension of Kings’ draai, gaat bij het opzwepende ‘Vision’ het volume altijd mega hard, daar vráágt dit nummer gewoon om. Een nummer dat zo hard moet, ontbreekt op ‘In fine initium’. Daarmee wil ik niet zeggen dat ‘In fine initium’ minder is. ‘Ascension of Kings’ heeft wat meer pakkende ritmes. ‘In fine initium’ zit wat ingewikkelder in elkaar. De balans tussen de nummers onderling is hier net een beetje beter. Beide albums zijn goed, maar ik heb een kleine voorkeur voor ‘In fine initium’.

(8,5/10, Melodic Revolution Records)