CD van de Week: King Hiss – Mastosaurus

King Hiss werd in 2011 opgericht in Westvlaanderen door het viertal Joost Noyelle, Jan Coudron, Dominiek Hoet en Jason Bernard. De mannen hadden het doel de wereld te veroveren op hun eigen manier, eigenwijs en tegen alle trends in. De band bracht eerder een demo, een ep en een studio album uit. Maar de Nedervikingen van King Hiss komen het best tot hun recht op het podium. Grote podia, intieme clubs, festivals, het maakt King His niets uit. De band deelde eerder het podium met onder andere The Sword, Karma To Burn, Body Count, Airbourne, Therapy? en Red Fang. Dit jaar nam King Hiss de tijd om een nieuw album te maken. Het zou zelfs een heus conceptalbum worden. ‘Mastosaurus’ gaat over een anti-held die ontwaakt op het slagveld en zich een weg naar huis moet banen. Eenmaal thuis blijkt de wereld van vroeger niet meer terug zal komen. Wat leidt tot een dramatische finale.

‘Mastosaurus opent verrassend met een kinderdeuntje “Row row row your boat, gently down the stream…..” Maar wanneer het opgewekte stemmetje wegzakt ontvouwt het majestueuze ‘Homeland’ zich. Ingebed in loodzware riffs en tegendraadse ritmes vertelt ‘Homeland’ het verhaal van onze held die zijn weg terug moet banen naar zijn homeland. Na de break gaat het tempo omhoog en worden de riffs harder en droger. “Shields up, swords high. I will survive!” zegt dat onze anti-held zich niet zomaar gewonnen gaat geven. Onderweg moet onze anti-held zich  onder meer verweren tegen de waanzin in ‘Black Sea, Slow Death’, ontsnappen aan de duisternis in ‘We Live in Shadows’ en zich ontworstelen aan de eenzaamheid in ‘Mastosaurus’ en ‘Stuck in a Hole’. ‘Mastosaurus’ is dus geen vrolijke vertelling. De hoofdpersoon belandt van het ene gevaar in de andere ellende. King Hiss heeft dit dramatische epos prachtig verbeeld in 9 even prachtige als harde nummers. Opener ‘Homeland’ was al genoemd als een van de hoogtepunten. Maar ook het desolate ‘Mastosaurus’ met zijn stuwende drums en gortdroge en bijtende riffs is een hoogtepunt van de plaat. ‘Egomaniac’ is misschien wel het meest optimistische nummer van het album, groots en meeslepend alsof de hoofdpersoon in een manische periode zit. Op ‘Egomaniac’ speelt gitarist Joost een van de spaarzame solo’s op ‘Mastosaurus’ en wat voor een! ‘Killer Hand’ is de dramatische finale van ‘Mastosaurus’ de gekte heeft definitief toegeslagen en de hoofdpersoon weet geen andere uitweg dan er zelf een einde aan te maken. King Hiss verbeeldt dit met een uitbarsting van snoeihard, agressief en woedend riffgeweld. Het afsluitende ‘Requiem For the Lost’ biedt geen stille rouw, maar bestaat uit woest aangeslagen pianoakkoorden.

King Hiss is er met ‘Mastosaurus’ in geslaagd een concept album te maken dat een coherent verhaal vertelt maar dat bestaat uit een tiental geweldige nummers. King Hiss noemt zichzelf weleens gekscherend “het bastaardkind van Mastodon en Kyuss”. Op ‘Mastosaurus’ dringt zich de vergelijking met het briljante conceptalbum ‘Leviathan’ (dat de mythe van Moby Dick verwoordt) van Mastodon op. ‘Mastosaurus’ is geen licht verteerbaar hapje. Het album is echter verplichte kost voor liefhebbers van Kyuss, Fu Manchu, Mastodon en Deftones en verder iedere serieuze rockliefhebber. (9/10)

‘Mastosaurus’ wordt op 31 oktober uitgebracht door Dirtbag Production. King Hiss viert de release van ‘Mastosaurus’ diezelfde avond in De Kreun in Kortrijk. Nederlandse fans kunnen op 29 oktober al kennis maken met het nieuwe werk van de band tijdens Beerland in de Metropool in Hengelo.