Onslaught’s dertigste verjaardag van ‘The Force’ is een feest

De Britse thrashmetal formatie Onslaught viert de dertigste verjaardag van hun tweede wapenfeit ‘The Force’. Tijdens het eerste deel van de tour in september wordt het vaste land van Europa aangedaan met een flink gevolg aan support acts bestaande uit; No Return, Blaakyum, Mors Pricipium Est en Monolyth. Het thuisland en Ierland worden aangedaan in november in het tweede deel van de tour ondersteund door Beholder en Anihilated. Tussen de twee delen van de tour heeft Onslaught een drietal “eigen” optredens ingepland, waarvan één in het Tilburgse Little Devil.

Onder de noemer Mario’s Metal Meeting presenteert het altijd gezellige rockcafé naast Onslaught nog twee interessante bands. Ultra Violence uit Italië opent twintig minuten later dan gepland zéér verassend. De (retro) thrash van deze vier jonge gasten wordt met veel enthousiasme en energie gebracht en dat slaat over op het publiek. Er ontstaan, ondanks dat de band als collectief de toeschouwers regelmatig ophitst, echter geen vette mohpits maar de thrash liefhebbers komen wel degelijk in beweging. Na de show begeven veel metalheads zich naar de “Merch” om een cd’tje van deze gave band aan te schaffen. Het was dan wel weer jammer dat de laatste release ‘Deflect the Flow’ uit 2015, waarvan het leeuwendeel van de vanavond gespeelde nummers afkomstig zijn, was uitverkocht.

Even leek het er op dat Sacrilege de vaart uit de avond zou halen. Veel mensen hangen nog rond in het café gedeelte van Little Devil wanneer Sacrilege hun optreden aanvangt. Muzikaal gezien is Sacrilege ook uit heel ander hout gesneden dan de twee andere bands van de avond en misschien hoopte enkele bezoekers wel dat Sacrilege een thrashmetal band zou zijn want die lopen er genoeg rond met dezelfde naam. De twijfel verdwijnt echter snel want de heren van middelbare leeftijd staan hun N.W.O.B.H.M. met sterke Black Sabbath invloeden dusdanig lekker te spelen dat binnen een mum van tijd de concertzaal weer volstroomt. Van de band die in de periode 1982 t/m 1987 actief was, maar toen nooit echt is doorgebroken naar een groter publiek werd wel regelmatig een album op de markt gebracht na die actieve periode, maar zanger/gitarist Bill Beadle wekte de boel in 2012 pas echt weer tot leven. Dat oud niet persé oubollig is bewijst Sacrilege met gemak vanavond en dat komt zeker door de tomeloze inzet van de bandleden die enorm goed staan te musiceren. De schuurpapierenstrot van Zanger Beadle doet het nog goed en zelfs de hoge uithalen die de man er werkelijk vanuit zijn tenen uit moet persen klinken zuiver, vocaal wordt hij regelmatig bijgestaan door bassist Jeff Roland die enorm in het oog springt met zijn beweeglijkheid en Rob Halford achtige uiterlijk. Naast de grappige act van drummer Neil Turnbull die een nummer drumt met bloedrood lichtgevende drumstokken en een duivelsmasker op zijn kop valt gitarist Tony Vanner enorm op door zijn heerlijk soleerwerk. Sacrilege is de tweede band van de avond die fans tevreden heeft gesteld en daarbij zeer zeker ook nieuwe zieltjes heeft gewonnen.

Zieltjes winnen hoeft Onslaught vanavond niet te doen want het overgrote deel van de bezoekers zijn juist aanwezig om samen met de band de dertigste verjaardag van ‘The Force’ mee te vieren.
Uiteraard spelen Sy Keeler, Nige Rockett (als enige oerleden) samen met hun mannen het gehele album integraal. Vanaf de eerste tonen van de kraker ‘Let there be Death’ is Little Devil goed gevuld en zit de stemming er meteen in. Wederom valt er niet veel “vriendelijk geweld” op de dansvloer te bespeuren, maar tot aan het laatste nummer van de drie decennia oude schijf; ‘Thrash Till the Death’ wordt er een flinke aanslag gepleegd op de nekspieren van de aanwezige metalfreaks. Hier en daar komt er wel even een crowdsurfer voorbij en geeft Onslaught ook de gelegenheid aan de vandaag verjarende zoon van de promotor om zijn allereerste trip over de handen van het publiek te beleven, het is een prachtig gezicht om de 11(!) jarige jongeman bijna de zaal uit te zien surfen. Nadat de band zich uiterst gedreven door het materiaal van hun tweede duivelsgebroed heeft heen gewerkt gaat het feest gewoon verder.

Onslaught heeft zichtbaar veel zin in het laatste optreden op het Europese vast land en laat dat goed merken in woord en daad. Van het come-back album ‘Killing Peace’ uit 2007, toch ook wel een mijlpaal in de geschiedenis van de band, krijgen we het titelnummer (aangekondigd als ‘Spitting Blood in the Face of God’) en ‘Destroyer of Worlds’ voorgeschoteld met ‘Sound of Violence’ als tussendoortje. De climax wordt echter opgebouwd als ’66 Fucking 6’ van het laatste studio album wordt ingezet met als kers op de taart het lijflied ‘Onslaught (Power From Hell)’ er vlak achteraan. Ondanks dat het programma ruim een uur is uitgelopen mag Onslaught toch nog even terugkomen om met ‘Thermonuclear Devastation’ een einde te maken aan het muzikale gedeelte van de avond.

De forse uitloop van het programma lijkt geen mens te deren want het blijft nog lang druk en gezellig in Little Devil, Brabantse nachten zijn lang, maar gezien het feit dat de sympathieke leden van Sacrilege en met name Onslaught enorm veel tijd nemen om wat te drinken en te praten met hun fans ging het feest door tot in de vroege uurtjes.