Meeslepend Donnerwetter neemt Merleyn mee op haar reis

Eigenlijk zijn er maar twee dingen zeker als je naar een show van Donnerwetter gaat. De band weet je altijd te verrassen én je wordt nooit teleurgesteld. Het viertal, Rocco Ostermann, Wout Kemkens, Matthijs Stronks en Mike Visser koppelen een vrijwel grenzeloze creativiteit aan een onstuitbare werklust. De teksten van Rocco komen recht uit het hart en worden omlijst door het inventieve drumwerk van Mike, de psychedelische toetsen van Matthijs en de soms onwereldse gitaarriffs van Wout. Donnerwetter speelt nooit om te pleasen maar maakt wel van elke show een feestje samen met het publiek.

Nomadic Drive

Nomadic Drive is oorspronkelijk een samenwerking tussen zanger/gitarist Stefan Kollee (The Naked Sweat Drips) en gitarist/zanger Tjeu Raaijmakers . Voor deze avond hebben ze versterking meegenomen  in de naam van bassist Tom Baartmans en drummer Roel Kolkman. Samen spelen zij een mix van Americana, grunge en folk waarbij ze hun naam eer aan doen. Het optreden voelt als een warme trip langs pieken en dalen, woeste bergklippen en kabbelende beekjes.  Ondanks het feit dat de heren nog niet zo lang samen spelen, staat er toch een fijn geoliede groep op het podium. Gedragen door de sterke strot van Stefan en de indringende gitaartonen van Tjeu.  De vuurvaste ritmesectie gooit veel extra olie op het kampvuur van melodieuze nummers.  Een zeer geslaagde en gelaagde opening voor wat een heet avondje zou gaan beloven.

Donnerwetter

Merleyn is nagenoeg uitverkocht. In het publiek ook collega muzikanten van onder andere de Staat en Navarone, wat de saamhorigheid in de Gelderse muziekscene tekent. Je voelt de verwachting van het publiek groeien als de band rond 11 uur het podium opklimt. En Donnerwetter stelt deze verwachtingen niet teleur. “Natuurlijk niet!” zou je bijna zeggen. Met een ongelofelijke passie, energie en bezieling speelt Donnerwetter Merleyn volledig plat! Tussen het drama en de groove van ‘Mother’ en de psychedelische dansmuziek van de afsluitende ode aan Johan Cruyff sleept Donnerwetter het publiek bijna ongeduldig mee op een reis door haar wereld vol van psychedelica, dramatiek, pracht en lelijkheid. De bijna tastbare energie van met name Rocco en Wout geven de nummers van Donnerwetter live een extra dimensie. De doordringende expressie en bijna manische motoriek van Rocco versterken de dramatiek in ‘Mother’ waarna Wout het afmaakt met een zinderende psychedelische solo. Net als je denkt dat de show de psychedelische kant opgaat verrast Donnerwetter met de puntige, dansbare riffs van ‘Ego’. Donnerwetter weet steeds het publiek op het verkeerde been te zetten en het publiek smult ervan! Er wordt gedanst, meegezongen en op momenten met ogen dicht genoten. Donnerwetter heeft Merleyn strak in haar greep. Een eerste hoogtepunt van de show is het prachtig slepende ‘While the Moon Shines Through My Beer’. De spanning wordt tot waanzinnige hoogte opgevoerd waarna de explosie van geluid in de finale als een verlossing voelt.  Bij ‘Silent One’ komt alles wat Donnerwetter zo goed maakt samen: Drama, spanning, intensiteit en aan waanzin grenzende energie.

Rocco neemt Merleyn stevig in zijn greep en sleept het publiek mee in de achtbaan van de wereld van Donnerwetter. Als de laatste tonen van ‘Number 14’ wegsterven blijft het publiek bijna ademloos achter. Nog niet helemaal bevattend wat hen is overkomen, maar met een glimlach van oor tot oor.

Fotografie ©Ariane van Ginneke