Twinesuns – The Empire Never Ended

Er valt op het internet weinig informatie te vinden over de obscure koelkastbespelers van Twinesuns; nergens viel te lezen wanneer de band is opgericht. Het Duitse drone metal ensamble bracht in 2014 hun eerste album ‘The Leaving’ uit. Het jaar daarop volgde een EP en dit jaar, 2017, kwam het vervolg album ‘The Empire Never Ends uit’.

‘The Empire Never Ends’ begint met het nummer ‘Simon The Magus’ waarin, na een onheilspellende feedback-piep, vrijwel meteen de Sunn-worship losbarst. Een korte drone metal riff klinkt gevolgd door meer feedback, post-rock-esque, trage, clean gitaren en echoënde geluiden alsof je je in een uitgebreid grottenstelsel waant. Na wat grof gepiep, geknars en geriff komt het nummer aan haar einde. 
Het daarop volgende nummer ‘Die Zeit Ist Da’ wordt ingeleid door wederom echoënde, lage synths die na ongeveer twee minuten losbarst in de drone riff waar het gehele nummer op is gebouwd.
 De track laat weinig verrassing of verdere op te merken horen. 

’System Regained’ volgt en opent met onheilspellende lage synths en wederom het grottenstelsel-sfeertje. Na iets meer dan 4 en een halve minuut openen de Sunn-poorten haar deuren weer en begint de versterkers aanbidding wederom. Ditmaal alleen met een zwabberende synth over de massieve dreunen heen. Na een onopmerkelijke afbouw sterft dit nummer ook weg.

Het vierde nummer ‘Pneuma’ valt direct op door haar kortere speeltijd. “Slechts” zes minuten in tegenstelling tot de gemiddelde 10-11 minuten van de voorafgaande nummers. Géén massief gedreun in dit nummer echter. Het nummer voelt als een ijskoud oog van de storm in het midden van de donderende frequentie-orkaan. 

De titeltrack van het album begint met een sluimerende, orgel-achtige synth die langzaam prominenter wordt. Gitaar feedback wordt geintroduceerd als voorbode van de drone die eraan gaat komen en uiteindelijk barst deze ook los. Als een supernova en onweer een geluid hadden, leek het hier op.
 Als de versterkers zijn uitgezongen eindigt het lied met een outtro van drie minuten.

 Nummertje zes van dit album, ‘Going Through Life The Eyes Closed’, laat dezelfde formule horen als vrijwel alle voorgaande nummers. Wanneer het niet de Attila Csihar-eque vocals bevatte, was het lastig te onderscheiden van de overige nummers op de plaat.

 Afsluiter ‘Firebright’ heeft jammer genoeg niets vernieuwends te bieden. Dezelfde formule van grot-opbouw versterkers grot-afbouw wordt aangehaald. Doordat hetzelfde protocol op meerdere andere nummers al te horen valt heeft het op dit nummer niets climactisch.

Twinesuns heeft met dit album weinig te bieden wat afwezig is in het drone metal landschap.
 Eigenlijk is het gehele werk op dit album al eens eerder gedaan door de twee grootste drone bands, Sunn O)) en Earth. Van de niet-dronende intermezzo’s tot de bijna gestolen Attila-vocals.
 Toegegeven: drone metal is een genre waarin het (begrijpelijk) lastig is dingen te doen die nog niet gedaan zijn. Alleen ontbreekt bij Twinesuns de harde originaliteit en de mysterieuze stijl die van andere drone metal bands iets opmerkelijks wisten te maken.

 ‘The Empire Never Ends’ is in de bestaande drone metal richtlijnen een prima album. Echter, het voegt geen enkele nieuwe richtlijn of innovatie toe.

(50/100, Pelagic Records)

Tracklist:
• Simon The Magus
• Die Zeit Ist Da
• System Regained
• Pneuma
• The Empire Never Ends
• Going Through Life The Eyes Closed
• Firebright