Wovenhand brengt je in een heerlijke extase in Tivoli

Bij aankomst in Tivoli is er enige verwarring bij het publiek, want na twee roltrappen omhoog gestuurd te zijn, stond de Ronda weer naar beneden aangegeven. Wat bleek: Wovenhand speelde toch niet in de Ronda, maar in de Pandora, de paars-zwarte zaal.

Het Groningse Sexton Creeps opende de avond, die in het teken stond van psychedelische rock/folk. Het collectief bestaat uit meer dan 20 leden, maar treden in wisselende formaties op van 3 tot 7 leden: dit keer stonden er 6 mannen op het podium. Hun invloeden zijn die van onder andere 16 Horsepower en Sonic Youth, en dat is goed te horen. Zanger Jan Harry Rus danste er lustig op los en gebruikte de microfoonstandaard in alle mogelijke manieren. De zaal danste met hem mee.

Voordat we overgingen naar het hoofdprogramma, hadden de poppodia in Nederland onderling afgesproken dat we één minuut stilte zouden houden als steunbetuiging aan de slachtoffers van de aanslag in Manchester. Na deze minuut stilte werd percussiemuziek gestart van een Afrikaanse tribal. En kwam zanger David Eugene Edwards op, onder luid gejoel van het publiek. Deze toer staat in het teken van het laatste album ‘Star Treatment’ , uit 2016. Hiervan werden er in een gezellig drukke Tivolivredenburg dan ook vele nummers van gespeeld: van het duistere ‘Crystal Palace’ naar de meer post-punkige nummers ‘The Hired Hand’ en ‘Five by Five’ en dan weer naar Americana (‘The Quiver’).

Na veel ‘yiha’s’ en ander geroep kwam de band nog eenmaal terug om ons te verblijden met 2 ‘King’-nummers, ‘King David’ en ‘King O King’. Ook al is de eindigheid van de wereld nooit ver weg, de muziek van Wovenhand brengt je in een heerlijke extase waardoor je helemaal vergeet dat het einde nadert.

Foto’s (C) Armelle van Helden