Voltage brengt een zwetend muziekcafé tot een kookpunt

Na een lange hete dag is het zaterdag tijd voor een stevig potje rock ’n roll met Voltage en de jonge honden van Dutch Balls. Plaats van handeling is het Muziekcafé in Helmond.

Dutch Balls

Dutch Balls is een viertal jonge rockers uit Eindhoven. Op hun website beschrijven ze hun muziek als: “Keihard-gasgeven-en-naar-de-tering-gaan-Hardrock.” Verwacht van Dutch Balls dus geen subtiliteiten of een diepdoordachte visie. Dutch Balls staat voor in your face rock ’n roll. En dat is exact waar de band het Muziekcafé op trakteert.

Klokslag 10 uur betreedt de band het kleine podiumpje achterin het café. Een groot deel van het publiek zoekt op dat moment nog verkoeling op het terras. Maar zodra men doorkrijgt dat het binnen te doen is druppelt het publiek langzaam de zaal in. Dutch Balls laat zich daardoor niet van de wijs brengen. Vol enthousiasme speelt de band haar catchy mix tussen hardrock en metal. Zanger Styn begint vanwege de warmte de show gelijk in zijn blote bast. Met zijn rauwe, donkere stem waarmee hij zowel hard en ruig als gevoelig en warm kan zingen vormt hij het stralend middelpunt van het kwartet. Ook gitarist Yme steelt regelmatig de show met zijn gierende gitaarsolo’s uitgevoerd op een flightcase voor op het podium. Dutch Balls heeft eind 2016 een ep uitgebracht, waarop de band wat minder uitgesproken rauw klinkt dan eerdere op eerdere nummers. De band heeft een evenwicht gevonden tussen beenharde metal en energieke rock ’n roll. Vooral live komt deze energieke band goed tot zijn recht. Hoogtepunt van de show is het afsluitende ‘Oblivion’. Na een openingsriff die Iron Maiden jaloers zou maken drijft ‘Oblivion’ vooral op een onstuitbaar doordonderende groove en grootse gitaarriffs en vocalen die in een vol stadion niet zouden weerstaan. Een band die mensen van een koel terras de snikhete kroeg in weet te lokken verdient sowieso respect.

Voltage

Voor Voltage is het een thuiswedstrijd deze avond. Zoals gitarist Gijs halverwege het optreden aangeeft: “Het is een tijdje geleden dat we hier gespeeld hebben. Vroeger speelden we bijna iedere week in het Muziekcafé, ze hoefden ons maar te vragen, dat was een uitgemaakte zaak.” Voltage vindt haar oorsprong in de omgeving van Helmond. De band werd al in 2011 opgericht door frontman Dave Vermeulen als een Status Quo coverband. Maar in de loop van de tijd ging de band haar eigen muziek schrijven, wat resulteerde in het album ‘Travelling Men’ uit 2015 en, afgelopen maart, de ep ‘Up the Road’. De muziek van Voltage heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld tot een mix van shuffle, southern rock en blues.

In het snikhete Muziekcafé laat Voltage er geen misverstand over bestaan: de band is gekomen om de temperatuur tot boven het kookpunt te doen stijgen. De shuffle van opener ‘Travelling Man’ wordt gekruid met extra stevige gitaren geserveerd. Al vroeg in het optreden gunt Voltage het publiek een blik in de keuken van het aankomende album met de fijne country rocker ‘Six Ways To Sunday’ waarin vooral het speelplezier van de band opvalt. Gitarist Gijs en bassist Bob zetten de klassieke riff van Jimi Hendrix’s ‘Voodoo Child (Slight Return) in die naadloos overgaat in het rauwe en smerige ‘Cruisin’. Uiteraard krijgt de nieuwe ep volop aandacht met bevlogen uitvoeringen van de vette rockers ‘Matchbox’ en ‘Pistol Pete’, de southern rock van ‘Dirty Harry’s Juke Joint’. Vooral de geweldige country rocker ‘Up the Road’ maakt indruk en doet denken aan Creedence Clearwater Revival in haar beste dagen. Voltage is op haar best in verhalende songs. ‘Motherfucker Jones’, het epos over bad boy Jones is zoals altijd het hoogtepunt van de show, met Dave’s geweldige country stem en de smerige sologitaar van Gijs.  Voltage voelt zich nooit te groot voor een cover hier en daar. De keuze van de covers vertelt veel over een band. Vanavond wordt het publiek getrakteerd op Chuck Berry’s ‘Johnny B Goode’, wat uit volle borst wordt meegezongen. Uiteraard een geweldige Status Quo cover met ‘Roll Over Lay Down’ maar de show wordt gestolen door de breed uitgesponnen uitvoering van ‘Roadhouse Blues’ van the Doors waarin Gijs en Dave al jammend een gitaarduel aangaan.

De heerlijke avond rock ’n roll wordt afgesloten met een kakelvers nummer ‘Bye Bye Baby’ dat de nieuwsgierigheid naar het nieuwe album nog verder opvoert. Druipend van het zweet, maar met een grijns van oor tot oor verlaten Dave, Gijs, Bob en Bart het podium, op naar een welverdiende pint.

Tenslotte

Zij die het terras hebben verkozen boven een zwetende avond in het Muziekcafé hebben gierend ongelijk gekregen. De goudeerlijke rock ’n roll van Dutch Balls en Voltage is iedere zweetdruppel dubbel en dwars waard.

Fotografie: Ariane van Ginneke (Rockmuzine archief)