Zondagje Baroeg, Rotterdam: Oude metal roest niet!

Er was weer genoeg te doen dit weekend voor het legioen metalheads. Zaterdag vond in Eindhoven het mooie Dynamo Metalfest plaats met de bijbehorende pre-party op de vrijdagavond er voor.
Het Rotterdamse Baroeg serveert op deze zondagmiddag nog even een smakelijk toetje.

Burning uit Groningen opent voor de tweede keer in korte tijd een festival in het westen des lands. Gelukkig is de zaal vandaag al een stuk beter gevuld dan twee maanden geleden op de Westland Metal Meeting. Het is zelfs zo dat Zanger Hugo Koch (zelf organisator van het Very Eavy Festival) en zijn mannen een enorme bijval krijgen van de voorste rijen in de zaal. Er wordt vanaf de eerste tonen van het openingsnummer ‘Nightmares’ fanatiek geheadbangd en ondanks dat deze formatie haar debuutplaat pas vorig jaar heeft uitgebracht, worden de op de N.W.O.B.H.M. geschoeide nummers verassend goed meegezongen.

Burning speelt een vermakelijke show die goed uit de verf komt door een goed geluid. Koch zwaait met zijn microfoonstandaard over het podium neemt stoere poses aan en spoort het publiek regelmatig in het Engels aan. Maar ook verdwijnt hij regelmatig uit de spotlights om ruimte te geven aan zijn muzikanten tijdens de instrumentale passages. Naast veel nummers van de debuutplaat, inclusief het gave drieluik ‘Anthem for the Lost Souls’, wordt Baroeg met ‘Burried’ getrakteerd op een nieuw nummer en besluit de band hun set met de single ‘Something is Lurking in the Dark’.

De Belgen van Killer houden in navolging op Burning de vaart er lekker in. De oudgediende Shorty, de wedergekeerde zanger/bassist Spooky en drummer Vanne beuken er lekker op los. Killer speelt halverwege de set slechts één song uit deze eeuw met de toepasselijke titel ‘Back to the Roots’ (2015) en dat is waar het optreden van dit trio vandaag om draait. Oude krakers uit de vroege jaren tachtig als o.a. ‘No Future’, ‘Laws are Made to Break’, ‘Shock Waves’, ‘Ready for Hell’, ‘Kleptomania’ en ‘Wall of Sound’ plegen een grote aanslag op de nekspieren van de vele, met alle respect, toch wat oudere headbangers.

Het is een lust voor oog en oor om deze band aan het werk te zien, de spastische bewegingen van Spooky, de vingers van Shorty die tijdens zijn solo’s zijn snaren als een ware tovenaar beroeren, de zang die wisselt tussen beide rauwe strotten van Spooky en Shorty, maar voornamelijk het publiek dat zich enorm vermaakt met deze show. Uiteraard wordt er vlak voor het einde van het optreden middels ‘Ace of Spades’ nog even stilgestaan bij het feit dat Killer gelabeld wordt als de “Belgische Motörhead” middels een eerbetoon aan wijlen Lemmy Kilmister.

De temperatuur stijgt inmiddels naar het kookpunt in Baroeg en dat is alleen maar een goed teken met oog op de bands die nog gaan komen.

Martyr is na de wederopstanding in 2005, maar zeker na het verschijnen van het geweldige ‘You are Next’ album (2016) goed bezig. De band treedt zeer regelmatig op, al dan niet met internationale acts (o.a. Saxon, Trivium, Blaze Bayley, Raven, Vicious Rumors) en is vaak te vinden op leuke festivalletjes in zowel binnen als buitenland. Na een intro met het heel boos kijkende meisje Johanna op het podium, overrompeld Martyr Baroeg direct door de keiharde tonen van ‘Darkest of all Realms’ in te zetten. Zanger Rop van Haren trekt direct de aandacht van alle aanwezigen en zet het publiek helemaal naar de hand van Martyr. Hij zweept het publiek zoals altijd lekker op met veel humor en door het publiek een deel van de show te maken wordt het een gezellige boel. De man gooit zijn bandmaten nat, nodigt headbangers uit op het podium en stapt zelf regelmatig het publiek in om even te knuffelen of te dollen met zijn fans. Ook de vele aanwezige fotografen, waaronder de Rockmuzine fotograaf. kunnen rekenen op een bezoekje van deze prettig gestoorde gast.

Niet geheel onbelangrijk, zet Martyr ook vandaag in Baroeg een rete strakke set neer. Gitarist Rick Bouwman staat lekker te soleren, Wilfried Broekman test zijn drumvellen tot het uiterste ook gitarist Marcel Heesakkers en Bassist Jeffrey Bryan van Rijnsburger gaan als bezetenen te keer zowel fysiek als muzikaal. De nadruk van het materiaal in deze veel te korte set ligt op het laatste album maar ook het eeuwen oude ‘Snow and Fire’ en het iets minder oude ‘Circle of 8’ komen voorbij. Als Rick Bouwman zijn Gibson Flying V lostlaat boven het publiek om hem samen met de kleine Johanna een heuse crowdsurf ervaring te geven is het duidelijk, Diamond Head had zich geen betere opwarmers kunnen wensen.

Het is gedurende de dag duidelijk, gezien het aantal gemaakte selfies, dat er één gemeenschappelijke held rondloopt van zowel de bands als het publiek. En dat is gitarist Brian Tatler van Diamond Head.
Diamond Head is bij velen bekend van de covers die Metallica heeft opgenomen en al jaren live speelt, maar de meeste aanwezigen van vandaag zijn echte “die hard” fans van de band. Afgelopen vrijdag op de pre-party van Dynamo Metalfest zette Tatler en zijn mannen Dynamo (club) al helemaal in vuur en vlam en vandaag doen ze dat gewoon nog even over.

De Diamond Head zanger Rasmus Bom Andersen neemt het stokje van Martyr zanger Rop van Haren moeiteloos over. Hij blijft de naam Baroeg scanderen totdat hij het woord vlekkeloos uitspreekt en de jonge Deen gaat als een dolle hond tekeer op het podium, zo dol zelfs dat hij even een kleine reprimande krijgt van de monitor man. Met Brian Tatler als enig oorspronkelijk lid en enigszins oudgediende Karl Wilcox (drums) schotelt Diamond Head de goed gevulde Baroeg een nostalgische set voor, zonder haar laatste titelloze plaat (2016) uit het oog te verliezen en dat is waar iedereen voor gekomen is. De gekte is helemaal compleet als Diamond Head de door Metallica gecoverde songs ‘It’s Electric’, ‘Helpless’ en ‘Am I Evil’ aan het einde van het optreden beter speelt dan dat Metallica het ooit heeft gedaan. Het resulteert dat de band nog voor een extra nummer, ‘Sucking My Love’ mag terugkomen.

Na deze geweldige show, heeft Brian Tatler nog een flinke kluif aan het signeren van allerhande meegebrachte memorabilia, en volkomen terecht want hij is toch de man die ’s werelds grootste metal band een stuk op weg heeft geholpen, qua het aanleveren van coversongs maar zeer zeker ook qua inspiratie.

Foto’s (C) Frans van Arkel