Dagoba – Black Nova

Dagoba bestaat alweer sinds 1997. ‘Black Nova’ is hun zevende album. De band heeft een aardige groep fans weten op te bouwen gedurende de jaren. De grote doorbraak bleef altijd net uit. Echter met het album ‘Black Nova’ lijkt daar verandering in te komen. De band lijkt eindelijk de perfecte mix gevonden te hebben tussen elektronische elementen en zware groovende metal.

Het album opend met ‘Tenebra’ en deze intro was geheel overbodig, maar ach het zij vergeven. Veel bands openen ten slotte met een muzikaal intermezzo dat verder niks toevoegd aan het album. Gelukkig ramt het tweede nummer van het album, ‘Inner Sun’, er op zo’n energieke manier in dat je meteen als luisteraar meegezogen wordt in alles wat Dagoba te bieden heeft. Blastende drums, sterke overgangen, fantastische elektronische elementen, rammende gitaren en de perfecte mix balans tussen mean en clean vocals. In de ‘Legacy Of Ares’wordt daar nog een schepje bovenop gedaan. Het is nummer is op z’n zachts gezegd een tandje harder. Heerlijke rammende agressie, met mooie subtiele effecten. Nicolas Bastos overtuigd op de drums en weet een ziekelijk hoog tempo aan te voeren.
‘The Infinite Chase’ begint rustiger met mooie elektronische geluiden. Al blastend ramt het nummer open en is de agressie terug. Dit nummer kent veel tempowisselingen die goed op gevangen worden door de elektronische elementen. De balans tussen de clean vocals en de lage grunts is prima verwerkt en geeft het nummer een afwisselend geheel.

Meer rockend en rustig lijkt ‘Lost Gravity’. De focus lijkt meer te liggen op de clean vocals. Toch is er sprake van een goede samenzang met grunts tussen zanger Pierre Shawter en bassist Werther Ytier. Het geheel heeft een mooi vol geluid en drummer Nicolas Bastos mag meer laten horen dan het vele blastwerk wat tot nu toe voorbij is gekomen. Het is een fijne afwisseling op het geheel binnen het album. De groovende gitaren en blastende drums worden doorgezet in ‘Phoenix Et Corvus’. Het is weer een beukend nummer om van te smullen, echter ligt hier wel meer nadruk op de verhalende lijn van het gitaarspel van JL Ducroiset. Er is zowaar een solo hoorbaar tussen al het rammende geweld. Er wordt geëindigd met ‘Vantablack’. Wanneer je dacht dat er nog niet geblast was op dit album dan zal het drumwerk je tijdens dit nummer zeker verbazen. Het tempo is enorm en de wisselingen zijn briljant. Ook hier is de verhalende lijn van de groovende gitaar lekker weggezet. De inzet van zowel de clean als mean vocals is wederom goed ingemixed en dit brengt een fijne balans. ‘Vantablack’is een tof nummer en een waardige afsluiter van wat omschreven kan worden als het beste album van Dagoba tot dusver.

Met ‘Black Nova’ lijkt Dagoba toch een meesterwerk in handen te hebben. De inbreng van meer clean vocals en het gebruik van de elektronische elementen hebben de heren weten te perfectioneren. Met nummers als ‘Inner Sun’, ‘The Legacy Of Ares’ maar ook ‘Vantablack’ laat de band goed horen waar het toe in staat is en wat we nog van ze kunnen verwachten. De ingeslagen weg lijkt er één van succes en het is ze gegund. ‘Black Nova’ is een ware aanrader voor fans van industrial metal en modern metal.

(85/100, Century Media Records)

Tracklist:
• Tenebra
• Inner Sun
• The Legacy Of Ares
• Stone Ocean
• The Infinite Chase
• The Grand Emptiness
• Lost Gravity
• Fire Dies
• Phoenix Et Corvus
• Vantablack