Motorpsycho is even ongrijpbaar als briljant
Motorpsycho is al bijna 30 jaar anders. In 1989 werd de band opgericht en ontleent haar naam aan de obscure Russ Meyer film met dezelfde naam uit 1965. De band blijkt steeds weer in staat zichzelf opnieuw uit te vinden. Oorspronkelijk speelde Motorpsycho alternative metal, maar over de jaren pikte de band invloeden op van onder meer psychedelica, stoner, country en jazz. Al deze invloeden hoor je terug op Motorpsycho’s meest recente album ‘The Tower’.
De Jupiler zaal van 013 is vol als de heren Bent Sæther en Hans Magnus “Snah” Ryan gewapend met bas en gitaar het podium stipt half 9 het podium betreden. De twee oer-Motorpsycho’s worden bijgestaan door nieuwe drummer Tomas Järmyr en een multi-instrumentalist die tijdens de show zowel de keyboards, trompet en gitaar bespeelt. De show opent gewaagd met het even subtiele als bloedmooie ‘Stained Glass’, een lieflijke gitaarmelodie, subtiele bas accenten en een ijle trompet hypnotiseren 013, langzaam zwelt de muziek aan naar rauw en hard. Als het applaus wegsterft gooit Motorpsycho het over een heel andere boeg met het gruizige en beenharde ‘In Every Dream Home (There’s A Dream Of Something Else)’. Een onweerstaanbare groove, een inventieve solo en melodieuze panfluit op keys tijdens de break doen denken aan de seventies. In ‘Heart Attack Mac’ wordt het publiek ondergedompeld in een warm bad van psychedelisch fuzzende gitaren. Er drijft een wietwalm voorbij, zelden was een joint beter op zijn plaats dan nu. Na 3 nummers zijn we al bijna een half uur onderweg. Motorpsycho schakelt schijnbaar tussen verschillende tempo’s en stijlen, vaak zelfs binnen een nummer. Bijna ongemerkt meandert de groove tussen zacht, klein en groots, kiezelhard. Het zijn geen praters, de mannen van Motorpsycho. Veel meer dan een snel “Thank You” komt er niet uit. Ze laten de muziek voor hun spreken. Het publiek vindt het prachtig, stil, vaak de ogen gesloten bewegen de hoofden op de muziek. Virtuoos laverend tussen ambient soundscapes en loodzware stoner riffs hypnotiseert Motorpsycho 013 en twee uur vliegen bijna ongemerkt voorbij. Na het majestueuze epos ‘The Wheel’ verlaat de band het podium, om nog geen 2 minuten daarna weer terug te keren voor een toegift. De encore opent furieus met de grootse riffs van ‘The Tower’. Waarna het dynamische ‘The Golden Core’ het feest afsluit in een orkaan van gitaren en het publiek bijna naar adem happend achterlaat.
Motorpsycho verkeert in bloedvorm vanavond; spannend, ongrijpbaar en briljant.
