W.A.S.P. overtuigt vooral met de toegiften in 013

W.A.S.P. stamt uit de begin jaren 80. De hoogtij dagen van de hair & glam-metal. Oprichter en het enige overgebleven originele bandlid is zanger/gitarist Blackie Lawless. W.A.S.P. baarde destijds opzien met hun choquerende teksten en live-optredens. Hoewel ze er altijd schimmig over hebben gedaan zou de bandnaam staan voor “We Are Sexual Perverts”. Met hun controversiële uitspattingen wisten ze altijd goed te scoren in de pers. Ook al was het niet altijd in positieve zin.

Na een aantal albums kwam de klad er een beetje in. De vele line-up wijzigingen deden de band niet goed. Hoewel Lawless altijd is doorgegaan met W.A.S.P. zijn de grote successen van weleer verleden tijd. Toch zijn er nog genoeg fans waardoor er nieuwe albums zijn blijven uitkomen vergezeld van regelmatig live tournees in Amerika en Europa. Dit jaar is het 25 jaar geleden dat ‘The Crimson Idol’ uitkwam. Het concept album werd oorspronkelijk opgenomen als solo album door Blackie Lawless. Uiteindelijk besloot hij het toch als W.A.S.P. album uit te brengen. Het album vertelt het fictieve verhaal van de opkomst en ondergang van een fictieve rockster. Het nam maar liefst bijna drie jaar in beslag om het album te maken. Nu 25 jaar later doet W.A.S.P. een tournee, “Re-Idolized: The 25th Anniversary of the Crimson Idol” genoemd, waarbij het album integraal wordt gespeeld.

Begin dit jaar kondigde W.A.S.P. bovendien aan dat ze ‘The Crimson Idol’ opnieuw gingen opnemen onder de titel ‘Re-Idolized’. Hierop zullen ook drie ontbrekende songs moeten komen te staan. Samen met het nieuwe album zal ook een 50 minuten durende DVD film met het verhaal van het album uitkomen. Het verhaal van ‘The Crimson Idol’ draait om de tiener Jonathan Aaron Steele. Hij is de zoon van William en Elizabeth Steel, en broer van Michael Steel. Michael is de favoriete zoon van zijn ouders. Jonathan is een complete mislukking in hun ogen. Nadat Michael door een dronken bestuurder tijdens een auto-ongeluk is gedood, rent Jonathan weg van huis. Hij begint door de straten te dwalen, verslaafd aan drugs en alcohol. Terwijl hij langs een muziekwinkel loopt, ziet hij een gitaar en wil hij een rockster worden. Hij breekt de etalage ruit met een drankfles, en begint zijn reis vol uitspattingen.

Jonathan speelt de gestolen rode crimson gekleurde gitaar zo vaak als hij kan om geld te verdienen en om een album op te nemen. Hij ontmoet dan “Chainsaw” Charlie, de president van een groot platenlabel. Charlie belooft Jonathan een ster te maken en introduceert hem bij Alex Rodman, die zijn manager wordt. Jonathan gaat verder met het bereiken van zijn ambitie om een rockster te worden, maar komt er achter dat het leven niet zo glamoureus is als het lijkt. Ondanks dat hij nu roem en rijkdom heeft, verlangt hij nog steeds naar het enige dat hij altijd al wilde, de liefde en acceptatie van zijn ouders.

Op een avond voor een concert belt Jonathan zijn ouders op in een poging hun verschillen te verzoenen en de emotionele wonden tussen hen te genezen. De laatste vier woorden die worden gezegd bij deze poging zijn “we hebben geen zoon”. Zich realiserend dat hij nooit door zijn ouders zal worden geaccepteerd, besluit Jonathan zelfmoord te plegen. Tijdens het concert haalt hij de snaren van zijn gitaar, maakt er een strop van en hangt zichzelf op.

Nadat de Italiaanse metalformatie Rain, toepasselijke naam op deze regenachtige zondag, een half uurtje het publiek had opgewarmd was het tijd voor Blackie Lawless & W.A.S.P. De zaal die, ondanks dat de tribunes dicht zijn, niet meer dan redelijk is gevuld krijgt op drie schermen de filmbeelden getoond die bij het album zijn gemaakt. De bandleden zijn minder goed zichtbaar in het sobere rode licht. Het valt op dat veel van de vocalen van tape afkomstig `ijn. Maar velen deert dat niet echt, al is niet iedereen hier na afloop over te spreken. Zoals aangekondigd wordt ‘The Crimson Idol’ in zijn geheel gespeeld. Zo komen de bekendere nummers van het album als ‘Chainsaw Charlie (Murders in the New Morgue)’, ‘The Idol’ en ‘The Invisible Boy’ voorbij. Ook de ballad ‘Hold On To My Heart’ is aan het eind van de show aan de beurt. Met ‘The Great Misconceptions of Me’ wordt de set afgesloten.

Hierna verdwijnt de band van het podium terwijl de aftiteling van de film het geheel afsluit. Wanneer de band weer op het podium verschijnt en ‘L.O.V.E. Machine’ inzet ontploft de zaal. Eindelijk een nummer waar het publiek zo te zien de hele avond al op aan het wachten is. Het daarop volgende ‘Golgotha’, het titelnummer van de laatste verschenen W.A.S.P. CD, haalt de vaart er weer flink uit. Lawless & Co besluiten het optreden gelukkig met een andere kraker uit het verleden, ‘Wild Child’. Nog een keer kunnen alle fans flink los gaan.

Daarmee was de koek ook op. De eigenzinnige Blackie Lawless maakt niet de indruk dat hij er overdreven veel zin in heeft in Tilburg. Regelmatig staat hij met zijn rug naar het publiek gekeerd. De inmiddels oudgedienden in de band, bassist Mike Duda en gitarist Doug Blair plus nieuwkomer Aquiles Priester op drums weten weinig aandacht naar zich toe te trekken. W.A.S.P. is immers vooral Blackie Lawless en niets anders. Met een jazzy uitvoering van ‘I Wanna Be Somebody’ vanaf tape wordt het publiek huiswaarts gestuurd. De meesten zullen de volgende keer ongetwijfeld liever weer een ouderwetse greatest hits show voorgeschoteld krijgen gezien de response op de oude krakers in de toegift.

Foto’s (C) Frans van Arkel