Almyrkvi – Umbra

Reykjavík, hoofdstad van IJsland, gelegen aan de zuidwest kust van het land tussen de ijskoude Noord Atlantische Oceaan en het beduchte vulkanische landschap, net ten zuiden van de poolcirkel. Dit is geen topografische les, enkel een poging tot een beeldende beschrijving van de oorsprong van deze muziek, “Icelandic Black Metal”. Een extreem genre dat zich onderscheidt door zijn grensverleggende creativiteit, eigenzinnigheid en bijzonder hoge kwaliteit. De release van ‘Fleshgod Cathedral’ van Svartidauði in 2012 zorgde ervoor dat deze underground scene bekendheid kreeg, ook buiten de grenzen van IJsland. Wat volgde was een explosie aan projecten en nieuwe bands zoals onder anderen Wormlust, Misþyrming, Naðra, Sinmara, Zhrine en uiteraard Almyrkvi. Bijzonder in deze ‘True Scene’ is de sterke samenwerking tussen de muzikanten uit de verschillende bands. Oorspronkelijk is Almyrkvi een solo project van gitarist Garðar S. Jónsson van de band Sinmara. Begin 2016 bracht Jonsson, als Almyrkvi, de EP ‘Pupil of the Searing Maelstrom’ uit, een EP waarop hij alle instrumenten en vocals zelf heeft gedaan. Een korte EP van maar 26 minuten maar heel knap gedaan. Anno 2017 bestaat Almyrkvi uit dezelfde Garðar S. Jónsson en drummer Bjarni Einarsson tevens drummer van Sinmara en met als voorgeschiedenis Wormlust en Slidhr. Genoeg droge feiten, op naar ‘Umbra’….

‘Umbra’ is de langere en verbeterde versie van ‘Pupil of the Searing Maelstrom’. Wat opvalt, is dat de eerste track ‘ Vaporous Flame’ rustig start, met clean vocals, niet geheel gebruikelijk binnen de black metal en toch is dit de juiste keuze. Het blijft echter niet zo. Afhankelijk van de intensiteit van de muziek, past Jonsson zijn vocale stijl aan: van hogere heldere tonen tijdens de meer sferische stukken naar rauw, bijna onmenselijke growls tijdens de veelvuldige, intense en agressieve passages. De muziek is in lagen geschreven en dat geeft diepgang maar wat het vooral doet, is een muzikaal landschap creëren. Luisterend naar ‘Severed Pillars of Life’ is het net alsof een heel nieuw universum voor je opengaat, een wijde kosmische wereld waarin je dwaalt om vervolgens abrupt gedropt te worden in het ijskoude en vulkanische landschap van IJsland. ‘Stellar Wind of the Dying Star’ houdt je daar, de mengeling van beestachtige growls, melodieuze gitaar riffs en etherische synthesizers laten je niet meer los. ‘Cimmerian Flame’ doet er een schepje bovenop, zo onheilspellend als het klinkt, je zakt verder weg in een zwart gat, de intensiteit is verpletterend. ‘Fading Hearts of Umbral Nebulas’ sluit deze 42 minuten durende meesterwerk in stijl af, een donderend, chaotisch en boosaardig nummer dat met finesse langzaam verandert naar een harmonieus en melodische afloop om vervolgens in een etherische einde weg te sterven, waanzinnig!

‘Umbra’ is een muzikale gewaarwording op zich. Almyrkvi heeft hier het begrip van de donkere en ijzige onmetelijkheid van het heelal weten te vangen en vertaald naar een muzikale landschap dat alle verwachtingen overtreft. Black metal met een doom randje, bulderend drumwerk, melodieuze gitaarwerk, heftige bas en een minutieuze keyboard toevoeging. Ik krijg er kippenvel van en ben ontzettend benieuwd naar het vervolg ervan.

(95/100, Van Records)

Tracklist:
1. Vaporous Flame (9:21)
2. Forlorn Astral Ruins (6:55)
3. Severed Pillars of Life (6:18)
4. Stellar Wind of the Dying Star (6:15)
5. Cimmerian Flame (6:15)
6. Fading Hearts of Umbral Nebulas (7:03)