Kayak – Seventeen

Na drie jaar van stilte bracht progressieve band Kayak op 12 januari jl. hun 17e album uit. In het 45-jarig bestaan waren er verschillende wisselingen in de bezetting. Na de release van ‘Cleopatra- The Crown of Isis’ (2014) vertrokken Edward Reekers en Cindy Oudshoorn. Oprichter Tom Scherpenzeel liet direct weten dat Kayak zou blijven bestaan. ‘Seventeen’ is de eerste cd met de nieuwe line-up.

Na het korte instrumentale intro van ‘Somebody’ is de nieuwe Kayak-stem even wennen, maar de stem van Bart Schwertmann ligt prettig in het gehoor en past goed bij de muziek. Zodat het gevoel van wennen snel verdwijnt. De meerdere vocalen kleuren mooi bij elkaar. Dit is een goede openingstrack. Toch ben ik nog niet helemaal overtuigd. Dat verandert langzaam tijdens ‘La Peregrina’. Na een heerlijk uitgebreid instrumentaal intro komt de stem van Bart nog mooier uit. Hij zingt met beleving, waardoor het geheel een licht theatrale sound krijgt. Weer kleuren de meerdere vocalen prachtig bij elkaar. Ik geniet zo van zang, muziek en alle wendingen dat ik vergeet te recenseren. Het langzame pianospel maakt even later plaats voor lichte en snelle pianoklanken. Het gitaarspel is fantastisch. Dit alles bij elkaar geeft me kippenvel. Ook de rest dit tweede nummer is subliem. Soms minimalistisch, soms licht theatraal en/of rockend. Dit is, mede door de details, waanzinnig goed. Niet alleen qua zang en muziek, maar ook wat betreft geluidskwaliteit. ‘Falling’ sluit hier mooi op aan. Je kunt meelezen in het mooi verzorgde tekstboekje. De teksten zijn overwegend theatraal van aard. Na het wat meer rockende ‘Feathers And Tar’, word ik geraakt in ‘Walk Through Fire’. Na een paar keer luisteren, hoor je weer nieuwe dingen. Dit album groeit hierdoor. De nummers die volgen zitten ook magnifiek in elkaar.

‘God On Our Side’ heeft een vrolijkere sound en een vleugje folk. Alle nummers blijven boeien. Ingetogen pianospel bij aanvang van ‘To an End’. Zang en muziek raken mij. Vrij snel is het duidelijk dat dit het laatste nummer is. Met een langzame wending lijkt deze track te eindigen. Maar schijn bedriegt! Met volle teugen geniet ik van magnifiek pianospel waarna het album echt ten einde is. Wat een prachtig album is dit!! Voor wie zou twijfelen: De toekomst voor Kayak is gewaarborgd!

Voor een prog rock album hoor je niet heel veel verrassende wendingen. De meeste wendingen vloeien namelijk (langzaam) in elkaar over. Rustige delen worden afgewisseld met licht rockende stukken. Bombastische of ‘over de top elementen’ zijn er niet. Her en der is er een vleugje poppy ritme. Er zijn talloze details verweven in het geheel. Alle tracks zijn goed tot fantastisch. Wat muziek betreft gaat de aandacht vooral uit naar de toetsen en de gitaren. De ritmesectie geeft echter een prachtige aanvulling. Zang en muziek vormen constant een eenheid. Daardoor is ‘Seventeen’ aantrekkelijk om vaak, heel vaak te draaien.

(94/100, Inside Out)

Tracklist:

1. Somebody (3:04)
2. La Peregrina (11:42)
3. Falling (3:08)
4. Feathers And Tar (3:14)
5. Walk Through Fire (10:23)
6. Ripples On The Water (3:40)
7. All That I Want (3:47)
8. X Marks The Spot (1:58)
9. God On Our Side (3:30)
10. Love, Sail Away (3:12)
11. Cracks (8:50)
12. To An End (3:32)

Line-up:
Ton Scherpenzeel – keyboards
Bart Schwertmann – zang
Marcel Singor – gitaar
Kristoffer Gildenlöw – bas
Collin Leijenaar – drum

Plus:
Lean Robbemont- drum
Rens van der Zalm -fiddle (10)
Izak Boom – banjo, ukelele (9)
Nico Outhuijse- percussie, achtergrondzang

Speciale gast:
Andy Laimer – elektrisch en akoestisch gitaar (6)