G3: avond vol gitaargeweld in De Oosterpoort

Sinds 1995 speelden er talloze bekende gitaristen in de G3-tour: onder andere Yngwie Malmsteen, Paul Gilbert, Steve Vai en Steve Lukather behoorden tot de altijd wisselende formatie met alleen Joe Satriani als constante factor. Op 31 maart stond de G3, die tijdens de Europa-tour bestaat uit Joe Satriani, John Petrucci (Dream Theater) en Uli Jon Roth (Scorpions) in een bomvolle Oosterpoort in Groningen.

Om half acht wordt de avond geopend door Uli Jon Roth met zijn uitgebreide band. Als de twee begeleidende gitaristen, de drummer, bassist en toetsenist eenmaal op het podium staan, komt Uli Jon opgelopen. Na een kort applaus gooit de Duitse gitarist de eerste gillende noten uit zijn gitaar, waar het publiek enthousiast schreeuwend op reageert. Na het openingsnummer heet Uli Jon het publiek welkom met een Nederlands ‘goedenavond Groningen!’. De artistieke verschijning is in de afgelopen jaren niet veel veranderd: nog altijd speelt de gitarist in een  opvallende outfit met veren aan zijn signature gitaar en de kenmerkende hoofdband om zijn lange haren. De rock- en metalveteraan staat ontspannen te spelen tussen zijn begeleidende gitaristen, en wisselt zijn gitaarspel zo nu en dan af met zang. Het nummer ‘We’ll Burn The Sky’ draagt hij op aan zijn jongere broer Zeno, die ook gitarist en getalenteerd songwriter was en afgelopen maand overleed – het melancholische nummer is een verdrietig eerbetoon dat een bijzondere lading aan de show geeft. Het nummer zorgt ook voor wat meer actie voor de begeleidende gitaristen, die hier meer kunnen spelen dan alleen wat begeleidende akkoorden: aan weerszijden van Uli Jon vormen ze een meerstemmige, razendsnelle begeleiding voor Uli Jons nóg snellere solo’s. Aan het einde van de show gebruikt Uli Jon verschillende effecten op zijn gitaar om een intermezzo te spelen vol futuristische, scheurende geluiden – Uli Jon weet met gevoel en geweld een ruim scala aan klanken uit zijn instrument te persen. Ongeveer om kwart over acht stelt Uli zijn formidabele band voor, waarna hij met zijn bandleden plaatsneemt voorop het podium om een warm applaus van het publiek te ontvangen en om een voorlopig afscheid te nemen.

 

 

Het podium wordt snel omgebouwd en het is nog geen kwartier later als John Petrucci het podium oploopt, in het donker – het publiek barst meteen los in een enthousiast applaus en gebrul. Op de achtergrond wordt een levensgrote bewegende diashow afgespeeld, en samen met Johns gecompliceerde, bijna hypnotiserende gitaarspel is de show een ongekend spektakel. Na het duistere ‘Jaws Of Life’ heet John het publiek een hartelijk en vrolijk welkom, en zet die vrolijke toon door in het volgende nummer ‘The Happy Song’, waarover hij lachend opmerkt: ‘you can’t help but smile!’. John vertelt over het plezier dat hij beleeft aan het spelen in de G3-tour, aangezien het inhoudt dat hij met topmuzikanten op het podium staat en ‘ontzettend veel noten kan spelen’. Hij introduceert zijn bandleden – niemand minder dan Dave LaRue (Flying Colors) en Mike Mangini (Dream Theater), en na zijn laatste nummer ‘Glasgow Kiss’ bedankt hij het publiek hartelijk en vertelt hij dat het altijd geweldig is om in Nederland te zijn.

 

Voor de laatste keer heeft het publiek even tijd om bij te komen van de verpletterende virtuositeit die van het podium afspat, tot Joe Satriani om vijf over half tien het podium opkomt. De gitarist staat stralend op het podium, overduidelijk in zijn element in de tour die hij nu al meer dan twintig jaar met veel succes organiseert. De klassieker ‘Satch Boogie’ kan natuurlijk niet ontbreken op de setlist, en het publiek reageert uitbundig op het nummer dat een van Joe’s bekendste is. Mike Keneally speelt niet alleen toetsen, maar ook gitaar – in een show waar de virtuoze Joe Satriani de ene solo na de andere speelt, is er ook ruimte voor Mike’s fenomenale gitaarwerk. Joe draagt het nummer ‘Always With Me, Always With You’ op aan het publiek: ‘this is your song!’, en zet een veelzijdige en dynamische show neer. Joe’s set loopt naadloos over in de gezamenlijke jam: terwijl Joe een bluesachtig nummer speelt wordt het podium snel wat aangepast en na een warme introductie van Joe staan John en Uli Jon naast hem op het podium. Voor de gezamenlijke jam passen de gitaristen hun eigen, verschillende stijlen toe op enkele tijdloze klassiekers. De gitaristen spelen om en om de meest indrukwekkende solo’s tijdens ‘Highway Star’ van Deep Purple, Uli Jon neemt de zang op zich voor ‘All Along the Watchtower’ van Jimi Hendrix en Uli Jons gitarist/zanger Niklas Turmann is met zijn hoge stem de perfecte zanger tijdens Led Zeppelins ‘Immigrant Song’. Turmann mag zelfs even meespelen in de jam op Joe’s gitaar, terwijl Joe zich op de achtergrond prima vermaakt terwijl hij tamboerijn speelt en naar zijn medemuzikanten kijkt. Als aan het eind alle muzikanten naast elkaar staan op het podium om afscheid te nemen, blijft het publiek maar doorklappen – zelfs als de drumstokken al het publiek zijn ingegooid en de muzikanten het podium hebben verlaten. De G3-tour bewees zijn succesformule al talloze keren, en deed dat opnieuw in de Oosterpoort: drie topgitaristen in één show zorgt voor niets minder dan een spectaculaire avond vol gitaargeweld.