Love – Forever Changes (50th Anniversary Edition)

Vijftig jaar gelden alweer. The Summer Of Love was net voorbij en de ‘Good Vibrations’ hingen nog in de lucht. Op allerlei gebied was er een revolutie gaande. De politiek, de kerk, het ouderlijk gezag, alles ging op de schop. Soms liefdevol (de hippies), maar ook hard (de studentenprotesten). Ook de muziek ontkwam niet aan de vernieuwingsdrang van de jeugd. Beatles, Rolling Stones, Beach Boys zijn maar een paar namen die aan de wieg van deze muzikale revolutie hebben gestaan. Een band die hier in die tijd aan meewerkte was Love, gevormd rond de charismatische Arthur Lee en gitarist Bryan MacLean. Verder maakten nog Johnny Echols (gitaar), Ken Forssi (bas) en Michael Stuart (drums) deel uit van de band. Na twee redelijk succesvolle lp’s kwam in 1968 ‘Forever Changes’ uit, een album dat als meesterwerk werd beschouwd en wel het Amerikaanse antwoord op ‘Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ van de Beatles werd genoemd.

Vijftig jaar na het verschijnen van ‘Forever Changes’ is een ‘50th Anniversary Edition’ gemaakt. Vier cd’s, twee dvd’s en een vinyl lp. Dit alles samengevoegd in een boek. Voor deze bespreking beperken we ons tot de vier cd’s. De eerste cd is een door Bruce Botnick ge-remasterde versie van de lp. Botnick was ook al co-producer van de originele lp. De tweede cd is een monoversie van het geheel. Op cd 3 staan zogenaamde ‘alternate mixes’ van de lp en op nummer vier treffen we niet eerder uitgebrachte singles en studio-opnamen aan. Over de kwaliteit van de muziek hoeven we het niet te hebben. ‘Forever Changes’ is niet voor niets een meesterwerk genoemd. Ook nu klinkt de muziek nog fris. Natuurlijk is de tijd anders en zijn de technieken veranderd, maar de muziek heeft de tand des tijds doorstaan. Het verschil tussen de opnieuw gemasterde cd 1 en de mono cd 2 is duidelijk hoorbaar. Het is aan de luisteraar waar de voorkeur naar uitgaat. De derde cd met ‘alternate mixes’ is leuk om erbij te hebben, maar dat hoeft voor mij persoonlijk niet zo. De voorkeur is niet voor niets gegeven aan de uiteindelijk uitgebrachte mix, denk ik dan maar. De vierde cd is dan weer wel geslaagd. Leuke opnamen en er werd wat afgeëxperimenteerd in de studio.

Alles bij elkaar is het een prima en goed verzorgde uitgave geworden. Het kost een paar centen, maar fans van Love en van de muziek uit die tijd kunnen de aankoop met een gerust hart overwegen. (80/100) (Rhino/Warner)