Monster Magnet terug in uitverkochte Vera
Monster Magnet, de stonerrocklegende, stond al eerder in de Vera in Groningen – dat was echter ruim 25 jaar geleden. Op 19 mei keerde de band eindelijk terug, en met niet alleen Monster Magnet maar ook nog eens twee opening acts op het programma leek er geen twijfel over te bestaan of het een groot feest zou worden.
Iets voor achten, als het publiek nog bezig is om de zaal binnen te stromen, wordt er een Spaans nummer gedraaid dat de komst van ¡PENDEJO! aankondigt. Even later staat de Nederlandse band op het podium zijn bijzondere stonerrock/ -metal te spelen die getypeerd wordt door het blaaswerk. De trompet- en tromboneklanken, waar de nodige geluidseffecten over worden gegooid, sluiten op een verrassende manier perfect aan bij de sfeer van de muziek en het publiek luistert ofwel gebiologeerd, ofwel uitbundig headbangend. Hoewel het publiek het grootste gedeelte van de nummers niet kan verstaan (de lyrics zijn Spaans), tempert dat het enthousiasme van het publiek niet – daarbij wordt er soms een korte uitleg gegeven (‘dit nummer gaat over de liefde voor je matras’). Na een ruim halfuur neemt de band afscheid en wordt het podium omgebouwd voor het volgende voorprogramma.
Om vijf voor negen worden de lichten opnieuw gedimd en komt het Britse Table Scraps op. Het drietal speelt garage rock vol fuzzy klanken en vervormde zang voor een zaal die ondertussen flink vol is. De band verspilt weinig tijd aan praatjes, wat te verklaren is als de band om kwart over negen nogal plotseling stopt en na een kort bedankje en ‘We were Table Scraps’ alweer afgaat. Hoewel het optreden nogal kort was en het publiek minder gegrepen werd dan bij ¡PENDEJO! gaf het optreden het publiek de kans om zich in volle getale te verzamelen en helemaal opgewarmd naar Monster Magnet uit te kijken.
Om kwart voor tien is het eindelijk tijd; de bandleden komen één voor één in het donker op, met als laatste natuurlijk frontman Dave Wyndorf. De band trapt af met de klassieker ‘Dopes To Infinity’ van het gelijknamige album en vanaf het eerste nummer gaat de zaal helemaal los. Na de nummers Freak’, ‘Soul’ en ‘Mindfucker’ die de eerste drie nummers van het nieuwe album zijn, gaat de band weer terug naar de klassiekers die het publiek zo goed kent en waardeert. Tijdens ‘Radiation Day’ ontstaat er een pit vlak voor het podium die door het concert heen regelmatig nieuw leven ingeblazen wordt. ‘Negasonic Teenage Warhead’ zorgt voor een extatisch publiek dat als een gek meebrult, stampt en springt. Er is geen tijd om uit te rusten; de ene klassieker wordt opgevolgd door de andere als de band meteen doorgaat met ‘Space Lord’. Hoewel Dave Wyndorf zijn praatjes kort heeft gehouden, kan een kleine speech voor dit nummer niet ontbreken.
Niet dat het publiek ook nog maar een klein beetje aanmoediging nodig had – het refrein wordt uit volle borst meegezongen en de zaal is een grote, springende en schreeuwende massa. Na ‘Space Lord’ loopt de band het podium af, maar de zaal blijft bijna vijf minuten lang schreeuwen en fluiten voor meer en de band komt (natuurlijk) weer terug. Na het nieuwe ‘Ejection’ en het eveneens vrij recente ‘End of Time’ sluit de band af met een laatste publiekslieveling: ‘Powertrip’. Als Monster Magnet daarna écht afscheid neemt, krijgt het een enorm applaus van het publiek dat na al die jaren nog steeds onverminderd van Monster Magnet is blijven houden en dat laat merken. Hoewel de bandleden ondertussen aardig op leeftijd zijn, rocken ze nog even hard als twee decennia terug – zo niet harder. Dave Wyndorfs stem is nog altijd krachtig en hij staat nog even soepel en overtuigend op het podium. Hoewel er tussen dit optreden en het vorige vijfentwintig jaar zat, zal het deze keer vast niet zo lang duren voor Monster Magnet weer terugkeert naar Groningen; daar was het uitverkochte optreden in de Vera een veel te groot succes voor.
