Deni Marinovic – Freedom Bells

Als acht jarig jongetje zat Deni Marinovic halverwege de jaren 90 tv te kijken. Voor het eerst zag hij Slash en hij zei tegen zijn moeder: “Als ik groot ben speel ik gitaar en heb ik ook lang haar”. Zeven jaar later kreeg hij zijn eerste elektrische gitaar van zijn ouders. Door goed naar zijn favoriete albums te luisteren (van onder andere Led Zeppelin en Guns N’ Roses) heeft hij zichzelf geleerd om gitaar te spelen. Een jaar of drie later zat hij in zijn eerste rockband. Inmiddels woont deze in ex Joegoslavië geboren rocker in Parijs, waar hij deel uit maakt van de hardrockband Hellectrokuters.
Deni heeft een instrumentale EP uitgebracht. Dit is bijna geheel een one-man project. Hij heeft alles zelf gespeeld, opgenomen en gemixt. Ook het artwork komt grotendeels uit zijn handen.

‘Sades of light’ heeft een kort drum intro. Dan trekt het gitaarspel mijn aandacht. Ik wist al dat Deni goed kan spelen. Want ik zag hem met zijn band in De Bosuil. De balans tussen snaren en drums is prima. De melodie is aangenaam. De sfeer is zomers maar rockend. De verdeling in de koptelefoon is goed.

Het intro van de titeltrack is rustig en bestaat uit diverse laagjes. Er begint zich een klein laagje kippenvel te komen. Dit zet niet door. Want als de drums erbij komen, is dat aan de harde kant. Het snoept de aandacht van het akoestisch gitaarspel te veel weg. De wending is super. Ik tap mee met mijn voet op het ritme. Er is een goede afwisseling, dan wel samenspel tussen elektrisch en akoestisch gitaar. Dat geldt ook voor de verschillende klanken/effecten van de elektrische gitaren. De drums hadden wat meer variatie mogen hebben. Maar het gitaarspel is om je vingers bij af te likken. Deze boeiend opgebouwde track (van 7.45 minuten) heeft een subliem einde.

‘Where eagles fly’ heeft een interessant intro. Het volume tussen percussie en akoestisch gitaarspel slaat iets te ver door naar de percussie. Er is dus een lichte disbalans. Wel is alles zeer goed verdeeld over de koptelefoon. Als er meer rock komt, zijn snaren/percussie wel in harmonie. Ook nu is er een heerlijke, warme sfeer. Ik beweeg als vanzelf mee in deze flow. Geheel op de achtergrond is er zachte ruis te horen. Weer zijn de wendingen zeer goed. Ook dit nummer heeft een mooi wegstervend eind.

Het geluid van de vingers die over de snaren glijden, geeft piepend geluid, Dit is net te overheersend. Waardoor het mooie ingetogen gitaarspel het onderspit dreigt te delven. Toch geniet ik ervan! Jammer dat dit laatste nummer zo veel korter is dan de rest.

Deni heeft er qua geluidskwaliteit het maximale uitgehaald wat binnen zijn mogelijkheden lag. Hij heeft goed nagedacht over de opbouw en compositie. Deze vier nummers zijn allemaal boeiend. Hopelijk brengt Deni de volgende keer een full-cd uit. Want hier had ik nog wel langer naar willen luisteren.
(79 /100) (Eigen beheer)

Tracklist: Freedom Bells

1 Shades of light
2 Freedom bells
3 Where eagles fly
4 Winter tales.