PHARAOH – After The Fire
Een slimme zet van de Amerikaanse Power Metal band Pharaoh om het volgende te doen: Ruim 15 jaar na de cd-release van hun debuutalbum ‘After The Fire’, brengt de band op 31 augustus 2018 ditzelfde album nogmaals uit op vinyl.
Er is bewust gewacht met de vinyl release van ‘After The Fire’. Reden is om zo de 15deverjaardag van het debuut te kunnen vieren. Maar waarschijnlijk hoopt de band stiekem ook om op deze manier een heel nieuw publiek aan te spreken, want albums op vinyl is op dit moment een hype. De overige albums, The Longest Night (2006) Be Gone (2008) Tribute to Coroner (2010) Ten Years (2011) en Bury The Light (2012) zijn allemaal wel alreeds op vinyl verschenen.
Lastig om voor een reviewer te bedenken hoe je dit album moet benaderen. Als een compleet nieuw iets of als een re-release?Want iets wat 15 jaar geleden is uitgebracht kon destijds als vernieuwend klinken, maar vandaag de dag weer compleet achterhaald zijn. Wat het nog lastiger maakt is dat de band geen bonustracks, live opnamen, unreleased tracks, B-sides, demo opnamen en etc. aan deze re-release heeft toegevoegd. Het album is met exact dezelfde tracks op vinyl uitgebracht als dat de band 15 jaar geleden op cd heeft gedaan.
Daarmee vraag ik mij af of ze hun fanbase van het eerste uur niet een beetje teleurstellen? Waarschijnlijk hadden die juist wel gehoopt op extra toevoegingen en zullen mogelijk de vinyl release links laten liggen. Want: wat als je exact hetzelfde album al op cd hebt? Dan voegt een exact dezelfde release zonder extra’s niets toe aan de collectie. Ook al wordt deze op vinyl uitgebracht.
‘Zou ‘After The Fire’ van Pharaoh na 15 jaar nog steeds een nieuw publiek aan kunnen spreken? ‘
Met die vraag in mijn achterhoofd start ik de Play knop in.
Het album opent in elk geval nog spannend met de korte intro ‘Unum’, en na een korte pauze direct gevolgd door de titeltrack ‘After The Fire’. ‘Flash of The Dark’ brengt meteen een afwisseling in het gitaarspel door het gebruik van een akoestische gitaar als intro.
Tracks als ‘Forever Free’, Heart of The Enemy’, en ‘Solar Fight’ kennen allemaal dezelfde opbouw in muziek en vocalen: stevig gitaarwerk afgewisseld met akoestische gitaar of een rustig intro, mannelijke soprano vocalen en een stuwende basslijn. Wanneer de track ‘Now is The Time’ zich aandient begint de verveling toe te slaan, want de afwisseling die de band eerst wist aan te brengen, dreigt nu routine te worden.
Hopende dat een van de laatste twee tracks een ballad zou zijn, maar helaas is dat niet het geval. ‘Never Not Again’ en afsluiter ‘Slaves’ zijn tevens stevige uptempo tracks. Jammer, want als een van deze twee een ballad of midtempo track was geweest, had de band nog een interessante afwisseling in de album tracklist gehad.
Het antwoord op de vraag? Voor de jongere generatie muziekliefhebbers die fan zijn van Iron Maiden zou dit interessant kunnen klinken. Maar ik vrees dat dit maar een handjevol fans zal zijn, omdat de muziek hier en daar erg gedateerd klinkt voor de wat jongere luisteraar. Eerder liefhebbers die de hoogtij dagen van Classic metal bands als Judas Priest en Saxon bewust hebben meebeleefd, en nog nooit van Pharaoh gehoord hebben, zal dit album sneller aanspreken.
(70 /100) (Cruz Del Sur Music)
Tracklist After The Fire
- Unum/ After The Fire (6:05)
- Flash Of The Dark (5:31)
- Forever Free (5:12)
- Heart Of The Enemy (3:48)
- Solar Flight (4:58)
- Now Is The Time (6:29)
- Never Not Again (4:17)
- Slaves (5:06)
Line Up Pharaoh
Tim Aymar – Vocals
Matt Johnsen – Guitar
Chris Kerns – Bass
Chris Black – Drums
