Black Viper – Hellions of Fire

Uit Noorwegen komt en verwacht je veelal black metal, maar ook andere stijlen worden door Noorse bands vertegenwoordigd, 1 daarvan is Black Viper. De band is ontstaan ergens in 2012 als drummer Cato Stormoen nummers begint te schrijven in de traditionele heavy-en speed metal stijl. Na de band geformeerd te hebben, verschijnt er een demo in 2016 en nu dan hun 1ste full-album.

Bandleider Stormoen vergelijkt hun stijl op het album met die van het 1ste Savage Grace-album (als je als oldschool heavy/speedfan dit legendarische album (nog) niet kent, dan mag je je flink gaan schamen :-)) en als groot US metalfan noemt hij ook Agent Steel als belangrijke invloed.

Openingsnummer ‘Hellions of Fire’ is meteen een relatief lang nummer met ruim 7 minuten. Na een erg fraai en gevoelig intro, wordt het tempo geleidelijk flink opgeschroefd als alle instrumenten invallen en het nummer met een ijselijk gil echt geopend wordt om te vervolgen in een fraaie speedsong, meerdere mooie breaks en een paar fraaie gitaarsolo. Wel openbaart zich al snel de tekortkoming van de zanger in de lagere regionen.

Na enkele nummers is duidelijk dat het album zich op veelal zeer hoge snelheid afspeelt, met wel geregeld breaks en dat er inderdaad wel wat van Savage Grace terugkomt op dit album. Ondanks meerdere luisterbeurten blijven de nummers nog niet echt hangen, slecht zijn ze zeker niet, maar ze maken dus nog niet echt een overweldigende indruk.

Opvallend aan dit album is, dat met een lengte van bijna 50 minuten “maar” 7 nummers heeft, er staan dan ook meerdere lange nummers op, op zich bijzonder voor een band met een debuutalbum in het heavy/speedsegment.

De productie is ok, maar had wel wat helderder gemogen en klinkt soms wat galmend. Instrumentaal gezien is het album dik in orde, bij de zang bekruipt je dus soms het gevoel dat deze niet altijd even zuiver is.

Al met al een aardig debuutalbum, wat wellicht nog groeien moet met wat meer luisterbeurten.

73/100 (High Roller Records)