Black Bottle Riot: 10 years of staying hungry for rock ‘n roll

Wat is er mooier dan je 10^e verjaardag te vieren samen met een uitverkocht Doornroosje. Black Bottle Riot doet het gewoon. Het is inmiddels een aardige traditie aan het worden: je kerstkalkoen wegrocken met een avondje stevige rock ’n roll van Black Bottle Riot. Dit jaar wordt de band bijgestaan door de rockers van Voltage.

Voltage

Voltage heeft een succesvol 2018 achter de rug en 2019 ziet er veelbelovend uit. De band zit midden in haar ‘We Won’t Back Down’ Tom Petty tribute tour die nog doorloopt tot de slotshow op 31 maart in haar thuisstad Helmond. Tussen touren met Voltage en het voorbereiden van de Tom Petty tribute door bracht frontman Dave Vermeulen ook nog zijn eerste solo ep uit. Op Dave’s soloplaat klinken akoestische gitaren en ingetogen countryliedjes. Vanavond vergast Voltage Doornroosje op een stevig potje rock ’n roll.

Vaste gitarist Gijs wordt voor de gelegenheid vervangen door gitaarvirtuoos Ruard, die dit vol overtuiging doet. Zo klinken de riffs van het heerlijk rockende ‘Pistol Pete’ misschien nog wel ruiger dan die van Gijs. Dave is de onbetwiste frontman van Voltage, zijn riffs op de stratocaster bepalen het tempo, maar vooral met zijn heerlijke vocalen tilt hij de muziek van Voltage naar een hoger plan. ‘Bye Bye Baby’ heeft die typische Status Quo shuffle die teruggrijpt naar de oorsprong van de band. Het mooist klinkt Voltage als het gas wat wordt teruggenomen, zoals in ‘Up the Road’ waarin Dave een akoestische gitaar omgespt. ‘Up The Road’ is onversneden countryrock waarin Dave’s stem het best tot zijn recht komt. Hierna gaat het gas er weer flink op wat uitmondt in het stevig groovende ‘Travelling Man’ wat zo’n beetje het lijflied van Voltage is.

De rock ‘n roll van Voltage ging er bij het publiek in als God voor een ouderling, getuige de massaal geheven vuisten en het hartstochtelijke applaus na het wegsterven van de laatste riffs.

Black Bottle Riot

Black Bottle Riot viert vanavond haar 10-jarig bestaan. De band doet dit door vrijmoedig te putten uit haar in die 10 jaar opgebouwde oeuvre. Maar Black Bottle Riot staat ook op het punt om een nieuw album uit te brengen. Op 1 februari wordt het vierde album van de band ten doop gehouden. De fans die vanavond in Doornroosje aanwezig zijn kunnen niet alleen al luisteren naar de nieuwe nummers, het album is vanavond zelfs al beschikbaar bij de merchandise. “Alleen nog tegen niemand zeggen” voegt zanger Simon het publiek samenzweerderig toe. Het nieuwe album dat luistert naar de naam ‘Fire’ komt uitgebreid aan bod tijdens de show. Dat begint al bij de broeierige opener ‘Run Johnny’, rock ’n roll met een stevige voet in de country. Bij ‘Cast Aside’ en ‘Soul in Exile’ gaat het gas er vol op en gaat ook de zaal voorzichtig los.

Daarna is het tijd voor een flinke pluk nieuwe nummers van ‘Fire’. Waarbij vooral het soulvolle, slepende ‘Sea of Lies’ en het duistere ‘Spirit Talker’ veel indruk maken. Als Simon de mondharmonica ter hand neemt weet de fijnproever al hoe laat het is: tijd voor het rauw rockende ‘In The Balance’ waarin Mike’s slidegitaar een duel aangaat met Simon’s bluesharp. Na misschien wel het alleroudste Black Bottle Riot nummer ‘Bright Light City’ is het tijd voor alweer een hoogtepunt met de epische countryrock van ‘One With the Dust’, slepend en broeierig bouwt ‘One With the Dust’ op naar vlijmscherpe solo’s van Simon en Mike.  In de toegift gaat Doornroosje los op het nieuwe ‘On My Knees’, maar vooral op de Southern Rock van ‘Texas Pete’ en Black Bottle Riot’s lijflied: ‘Stay Hungry’.

Black Bottle Riot verkeert in topvorm. Op naar de volgende 10 jaar. “Stay Hungry For Rock ’n Roll!”

Fotografie: (c) Heyta Melssen & Willem Melssen