Cyril- The Way Through

Cyril is een melodische prog band uit Duitsland. ‘The Way Through ‘is hun derde album. Dit conceptalbum gaat over een patiënt die op de intensive care ligt. Hij zweeft tussen leven en dood. Atmosferische prog zal worden afgewisseld met opzwepende delen. Behalve vocale gedeelten, zijn er ook melodische en/of instrumentale stukken.

Sferische muziek geeft ‘The Gate’ het sobere gevoel van ‘leegte’. Onverwacht komt er een wending naar de rock, er zit een vleugje pop in verweven. De eerste zinnen lijken een bijna-doodervaring mee te geven. De stem is zowat vrolijk van kleur, het licht poppy ritme past hierbij. Maar hierdoor valt de ernst van het concept niet goed op. Je beleeft en voelt het verhaal niet tot op het bot. Het einde wordt weggedraaid.

In ‘My Own Reflection’ lijkt heden en verleden van de hoofdpersoon onsamenhangend met elkaar verbonden. Het geheel klinkt vrij happy, alsof de hoofdpersoon zich toch comfortabel voelt. En zich amper bewust is van de ernst van de situatie. Dit optimisme voelt goed, maar tegelijk ook wat merkwaardig. Tijdens een heerlijk instrumentaal stuk horen we het saxofoonspel van Marek Arnold. Bovendien is er divers toetsenwerk, waaronder sprankelende pianoklanken. Na prima gitaarwerk wordt ook dit nummer langzaam weggedraaid.

Doordat de eerste 20 seconden van ‘Get Up High’ ingetogen zijn gespeeld, verwacht ik een intense track die mij tot op het bot kan gaan raken. Maar het vervolg is licht poppy,

Het geheel lijkt weg te sterven, maar het is een wending. Het heldere pianospel wordt opgevolgd door de elektronische klanken van de toetsen. Er komen diverse laagjes muziek bij, dit loopt mooi heen en weer tussen de speakers. De bas is wat meer op de achtergrond, maar wel duidelijk hoorbaar. Na een licht chaotisch stukje sterft dit nummer heel langzaam, maar wel mooi weg.

Na een uptempo stuk lijkt ‘The Wasteland – Home Again’ weg te sterven. Als dat gebeurt, vloeit er bijna tegelijkertijd andere muziek in. Hierdoor zou je verwachten dat er nog een heel stuk gaat komen.  Maar na ongeveer een halve minuut dooft het nummer uit. Dit voelt vreemd, alsof er zo maar een stukje aan het nummer geplakt is.

‘The Way Through?’ heeft een bijzondere start. De melodie was deels al eerder te horen, meerdere elementen uit voorgaande tracks keren terug. Deze instrumentale terugblik heeft wat melancholie in zich. Tot slot zijn er een paar gesproken zinnen, deze zetten je aan het denken: of de hoofdpersoon zich wel of niet bewust was of is van de situatie, en zo ja, of hij deze juist inschat.

Her en der doet de zang mij een beetje aan Genesis denken, uit de tijd dat Phil Collins daar de frontman van was. De muziek bevat soms heel wat laagjes, de balans hiertussen is prima. Ook de zang en muziek zijn in harmonie.

Het minimalistisch en sober uitgevoerd tekstboekje heeft het uiterlijk van een folder(tje). Al het artwork is somber, en wekt de indruk dat dit voor zang en muziek ook zo zal zijn. Als je puur naar de klankkleur van de zang en naar de muziek luistert, heb je het misschien niet in de gaten dat dit een conceptalbum is. Het thema coma is ‘zwaarbeladen’, maar dat is het album niet. Er zijn enkele licht emotionele stukken, maar ik word nergens diep geraakt. Cyril heeft ervoor gekozen om het geheel ‘luchtig’ te laten klinken Hierdoor mis je misschien een stukje beleving. Dit heeft als voordeel van ‘The Way Through’ een ‘laagdrempelig’ album is.
(78/100) (Progressive Promotion Records)

Tracklist:

1. The Gate (5:45)
2. My Own Reflection (6:45)
3. First Love ( A Lullaby ) (8:19)
4. Get Up High (8:41)
5. A Sign On The Road (4:33)
6. The Wasteland – Home Again (5:58)
7. The Way Through? (6:15)

Line-up:

Larry B. – zang
Manuel Schmid – zang, keyboards
Marek Arnold – keyboards. Seaboard, saxofoons
Ralf Dietsch – guitaren
Clemens Litschko – drums, percussie
Dennis Strassburg – bas, programming

Gastmuzikanten:

Guy Manning- gesproken woorden
Andrea Strassburg- zang
Martin Schnella – gitaar
Robert Brenner- frettless bassolo