Alan Parsons- The Secret
Alan Parson is een icoon in de prog wereld. Zijn nieuwste album heet ‘The Secret’. Er doen veel gastmuzikanten aan mee, en niet de minste! Bijvoorbeeld zanger Jason Mraz en zanger/gitaarvirtuoos Steve Hackett. Naast muziek heeft Alan nog een grote hobby: magie. Alan is zelfs zo goed, dat hij hielp met het schrijven en samenstellen van instructieboeken voor goocheltrucs. Een album met magische invloeden was een logische stap. Hiermee keert hij terug naar de pop rock, natuurlijk met symfonische en progressieve elementen.
Heldere en zachte muziek is het eerste wat je hoort. Het voelt alsof een lieve toverfee met een toverstokje zwaait. ‘The Sorcerer’s Apprentice’ blijft een tijdje licht en sprankelend. Dan komen de klassieke elementen erbij. In het begin licht en vrij snel, later langzamer. Het tempo neemt weer toe, en er wordt rock toegevoegd. Hier herken je wellicht de stijl van Steve Hackett. Klassiek en rock vormt een perfecte harmonie tijdens dit instrumentale nummer. De geluidskwaliteit is erg goed, waardoor de vele laagjes mooi tot zijn recht komen. De klassieke muziek is soms snel, en neigt even naar het chaotische, maar de balans blijft intact. De wending naar minimalistisch is grandioos, de muziek is nu zacht maar intens. De opbouw naar het einde is kort maar krachtig. ‘Miracle’ is heel anders. Ten eerste door de licht poppy muziek ten tweede vanwege de zang, hier door Jason Mraz.
De start van ‘One Note Symphony’ is bijzonder, dit kan nog alle kanten op gaan. Diverse instrumenten, waaronder blazers en gitaren, worden op een toegankelijke manier afgewisseld met strijkers. De toegevoegde sampling is op de achtergrond, deze bestaat uit geluiden en gesproken woorden. Het geheel is subliem verdeeld over de koptelefoon. De orkestrale opbouw is prachtig. De zang is vervormd en klinkt ‘robotachtig’. Het geluid van een raket die vertrekt past er prima bij, al is het geluid met de koptelefoon iets minder prettig.
‘Sometimes’ heeft een kalme start. Lou Gramm (Foreigner) zingt zijn tekst overtuigend. De woorden zijn niet al te ingewikkeld, zodat je na een aantal keer luisteren delen mee kunt zingen. De strijkers vormen een eenheid met de rest van de muziek. Het meeslepende gitaarspel, en het klein gespeeld deel op het einde zijn voortreffelijk.
In ‘Soirée Fantastique’ is er melancholie in zang en muziek te horen, soms met een vleugje Franse invloeden. De meerdere stemmen kleuren mooi bij elkaar. De pop-rock en klassieke elementen vormen een prima blend.
‘Beyond the Years of Glory’ zacht en intens gezongen, de breekbare stem van PJ Olsson raakt me meteen. Na een ietwat zoet gedeelte wordt het instrumentale stuk wat pittiger. Zodra PJ Olsson weer begint te zingen, dalen tempo en volume van de muziek, verdriet lijkt erin door te klinken. Richting het einde worden zang en muziek weer zoeter. Ook ‘The Limelight Fades Away’ is soms wat aan de zoete kant, de rockende elementen doorbreken dit deels.
De openingstrack heeft de meeste indruk gemaakt, niet dat de rest echt tegenviel hoor. Toch is de magie iets minder aanwezig dan verwacht. ‘The Secret’ is een divers album. In ‘Requiem’ hoor je invloeden van een ‘bigband’ van decennia geleden, terwijl onder andere ‘Fly to Me’ nogal zoet is. De verschillende leadzangers zijn totaal niet storend. Het aantal laagjes is enorm, toch luistert het geheel gemakkelijk weg.
(82/100) (Frontiers Music)
TRACKLIST: The Secret
1. The Sorcerer’s Apprentice, gitaar: Steve Hackett: (5:48)
2. Miracle, leadzang Jason Mraz: (3:26)
3. As Lights Fall, lead zang Alan Parsons: (3:59)
4. One Note Symphony, lead zang: Todd Cooper: (4:43)
5. Sometimes, lead zang: Lou Gramm: (5:09)
6. Soirée Fantastique, lead zang: Todd Cooper, Alan Parsons: (5:28)
7. Fly to Me. Lead zang: Mark Mikel (3.46)
8. Requiem, lead zang: Todd Cooper (4:03)
9. Beyond the Years of Glory, lead zang: PJ Olsson (4:06)
10. The Limelight Fades Away, lead zang: Jordan Huffman (3:37)
11. I Can’t Get There from Here, lead zang: Jared Mahone (4:39)
LINE-UP: Alan Parsons
Gitaristen: Steve Hackett, Jeff Kollmann, Dan Tracey, Tony Rosacci, Ian Bairnson ,Alan Parsons
toetsenisten: Andy Ellis, Tom Brooks, Dan Tracey, Alan Parsons
pianisten: Pat Caddick, Angelo Pizzaro
bassisten: Nathan East, Guy Erez, Jeff Peterson
drummers: Vinnie Colaiuta , Danny Thompson, Carl Sorensen
saxofoon: Todd Cooper
cello: Michael Fitzpatrick
percussie: Alan Parsons
ukelele: Jake Shimabukuro
trombone: Oscar Utterström
trompet: Vinnie Ciesielski
Orkestrale arrangementen: Tom Brooks
