CD van de Week: Bodine – Anthology

Bij het vernemen van dat van Bodine een ‘Anthology’ uitkomt, slaat mij direct een flink stuk weemoedigheid om het hart, maar nog meer enorme adrenaline. Begin jaren ’80 studeer ik aan de Leidse Universiteit en of voor of na college is er bijna steevast de gang naar platenzaak Plato, want daar blijkt een enorm uitgebreide hardrock-en heavy metalcollectie te zijn. In die tijd ben ik geabonneerd op de Aardschok, internet was er nog lang niet en je was dus afhankelijk van papieren informatie over wat er in de metalscene gebeurde. De metalscene maakt, zeker in Europa, in de jaren ’80 een enorme bloei door, in elk land ontstaat in no-time een uitgebreide metalscene en de bands schieten overal als paddenstoelen uit de grond.

Ook in Nederland is er een snel groeiende metalscene en 1 van de bands is het Haagse Bodine. Bodine wordt in 1978 opgericht als voortvloeisel van bluesbandd Lava. Oorspronkelijk is Bodine een bluesrockband met de geweldige zanger Jay van Feggelen en hun gelijknamige debuutalbum wordt alom gewaardeerd (hoewel ik persoonlijk niet zo van de blues ben, het relatief stevige ‘Freight train’ kan mij dan wel bekoren).

Vanwege de bekende muzikale en persoonlijke meningsverschillen gaat Jay van Feggelen weg, zijn vervanger is Axel Langemeijer en ook komt Arjen “Iron Anthony” Lucassen (na Bodine toegetreden tot Vengeance en vervolgens zijn eigen project Ayreon) bij de band. Die toetredingen en de bemoeienis van producer (Big) Alfred Lagarde, bekend van onder andere radioprogramma Beton, houden ook een beduidend zwaarder geluid in, de band schuift qua geluid op naar heavy metal, tweede album ‘Bold as brass’ is het gevolg. Het album wordt alom heel erg gewaardeerd, ondergetekende is tot op de dag van vandaag nog altijd totaal ondersteboven van en verslaafd aan dat album, nummers als ‘Rock machine’, ‘Wid fire queen’ en ‘Pumpin iron’ zijn dan ook van een ongekende kwaliteit. Ik kocht dit album bij Plato tesamen met het album ‘Screaming fort the vengeance’ van Judas Priest, beide albums heb ik talloze malen gedraaid. Samen met Diamond dreamer van Picture, het debuutalbum van Vandenberg en Stale Verhale van Vandale is dit album dan ook mijn inziens de absolute Nederlandse top uit die jaren.

Een jJaar later komt ‘Three times running’ uit. Persoonlijk vind ik dat kwalitatief een iets minder album,  het nummer ‘Shout’ is een hitje en is in die tijd zelfs op de Nederlandse televisie te zien, in Amerika had dit een potentiele hit geweest, ‘Rampage’ is een heerlijk bijna speedmetal-achtige rammer.

Helaas breekt Bodine niet door en dan is het zomaar over, tot op de dag van vandaag is er ook geen serieus teken van een reünie geweest, zanger Axel is helaas jaren geleden al overleden, Arjen Lucassen is alleen gefocused op zijn solo-project Ayreon en waar je bij veel andere bands na jarenlange stilte wel vaak een reunie ziet. Ondergetekende heeft Bodine tot zijn grote teleurstelling nog nooit live gezien en zou dan ook nogal blij worden als die reunie er wel zou komen, maar de kans hierop lijkt verwaarloosbaar.

Nu is er dan dus  de ‘Anthology’, de 3 albums worden opnieuw door Pseudonym records uitgebracht en daarbij dan het bonus-album ‘Bodinism’. Het bonus-album bevat demo’s, outtake, jingles en een interview. Een mooie kans voor verstokte fans, maar ook jongere metalfans om kennis te maken met een van de grootheden uit de begin jaren ’80. (90/100) (Pseusodnym Records)