Tricklebolt viert tweede album in Hedon
Dat rockend Nederland reikhalzend uitkeek naar het vervolg van Tricklebolts succesvolle eerste album ‘Dawn’ bleek uit het feit dat de kaartjes voor de album-release show van de band in de kleine zaal van Hedon binnen no-time waren uitverkocht. De show werd verplaatst naar de grote zaal van het Zwolse concertgebouw, en daar stond op 28 februari een flink publiek te wachten op het nieuwe materiaal van de Sallandse band.
De avond wordt gepast geopend door het Rotterdamse powertrio Certain Animals, dat zich de perfecte ‘support’ act toont; niet alleen weet de band het publiek moeiteloos voor zich te winnen met bijzondere nummers als ‘Strawberry Sunset’ en ‘Tangerine’, er wordt ook gegrapt dat mensen alleen welkom zijn bij de Certain Animals album release show als het publiek vanavond Tricklebolts nieuwe album koopt. Na een afwisselende set van zowel mellow als opzwepende poprock waar de sixties/seventies vibe vanaf spat verlaten de Rotterdammers het podium om dat over te dragen aan hun ‘grote vrienden’ van Tricklebolt.
Het is net half tien geweest als de lichten gedimd worden en het publiek begint te schreeuwen. Terwijl ‘Get Aboard’, de opener van het nieuwe album, wordt afgespeeld komen de bandleden het podium opgelopen, en als ze zichzelf geïnstalleerd hebben barsten ze los in de logische opvolger ‘Air Balloon’, het tweede nummer van het album. Meteen vanaf de eerste klanken staat het optreden als een huis; het typerende Tricklebolt-geluid, dat het nieuwe materiaal tegelijkertijd verfrissend en vertrouwd maakt, brengt de zaal direct in de juiste sfeer. Na een vlugge slok bier en een kort dankwoord gaat de band direct door met ‘Backbite’, een van de eerder uitgebrachte singles die dus ook goed meegezongen wordt door het publiek.
Bastian Pen neemt even kort de tijd om een praatje te maken met het publiek (‘Nachtmerries had ik! Of jullie allemaal wel zouden komen, maar het lijkt erop van wel’), en tijdens het daaropvolgende ‘Sunday’ stelt hij zijn bandleden één voor één voor. Dat de band niet alleen maar nieuw materiaal speelt, blijkt met ‘N347’, dat intussen al een klassieker-status verworven heeft. Na het rustige intermezzo dat naar een gierende climax opbouwt laat het publiek zich volledig gaan; voorin de zaal vormt zich zelfs een kleine moshpit. Na ‘Freshly Mown Grass’ en ‘Bonaire’ volgt het, volgens Bastian, ‘iets minder luchtige deel’; het nummer ‘River’ laat met zijn zware, trage tonen een heel andere kant van de band zien.
Tijdens het nummer ‘Atlantis’ (‘die met dat vage clipje, weet je wel’) springt een vriendin van de band het podium op voor een gastoptreden, en door het erop volgende instrumentele tussenstuk met alleen drums en toetsen blijft het programma gevarieerd en verrassend. Na een uitgebreide setlijst loopt de band rond kwart voor elf het podium af; het duurt echter niet lang voor de band terug is om het dankbare publiek op een toegift te trakteren.
Na een medley waar onder andere een stukje van Black Sabbath’s ‘Paranoid’ in is verwerkt is de echte afsluiter van de avond ‘High Trees’, en als de band rond elven daadwerkelijk afscheid neemt van het publiek sluit dat een avond vol muzikale hoogstandjes af. Tricklebolt toonde zo aan totaal geen last te hebben van het beruchte ‘Second Album Syndrome’ waar veel bands mee te kampen krijgen. Het nieuwe materiaal ademt dezelfde Tricklebolt-sfeer die voor fans zo bekend en geliefd is, en is tegelijkertijd origineel – niet in het minst omdat de band de nodige nieuwe dingen uitprobeert en verrassende invloeden incorporeert.
Van de broertjes Pen met hun gereserveerde ‘cool’ tot gitarist Tim Kampman die het podium over rent en met zijn haren schudt zonder dat het zijn gitaarspel ook maar het minste beïnvloedt; Tricklebolt is niet alleen fantastisch om naar te luisteren, maar ook nog eens prettig om te zien optreden. Elk bandlid heeft zijn moment in de spotlights, en Bastian Pen toont zich een charmante frontman die de nummers zonder moeite aan elkaar kletst en het publiek meermaals hartelijk bedankt. Hoewel Tricklebolt ongetwijfeld nog veel verder doorgroeit, bewees de band wel intussen een goed gevestigde naam te zijn in Nederlands hardrockwereldje.
