Apogee- Endurance of the Obsolete

Esther Kessel-Tamerus | 12 July 2020 | CD | No Comments

Zanger, componist en multi-instrumentalist Arne Schäfer is mede oprichter van de Duitse prog band Versus X. Deze band ligt allang stil, maar dat geldt niet voor Arne. Midden jaren ’90 richtte hij het prog project Apogee op, en bracht diverse albums uit. ‘Endurance of the Obsolete’ is het derde album dat hij uitbrengt bij het label ‘Progressieve Promotion Records’. Dit keer zul je invloeden van ‘Gentle Giant’ terug horen, zoals a capella zang.

‘Interpretations’ heeft een heldere, akoestische start. Even later krijgt de muziek meer power. Het geluid is mooi verdeeld over de koptelefoon. Arne zingt flinke hoeveelheid tekst en sommige delen zijn best snel gezongen. Dit is geen sing a long nummer, maar dat is ook niet de opzet. Het uitgebreide instrumentale stuk is heerlijk. Arne zingt even solo, daarna is er a capella zang. Alles is door Arne gezongen, knap gedaan! De symfonische elementen zijn soms op subtiele manier verweven met het geheel. Het gitaarspel van Arne is super. En dan te bedenken dat hij niet alleen zingt en gitaar speelt, maar ook de bas alle keyboards zijn door Arne bespeeld. Zelfs de orkestrale arrangementen zijn door hem verzorgd. Last but not least: Het drumwerk van Eberhard Graef sluit prefect aan bij de muziek en maakt het geheel compleet.

Arne zingt klein in ‘Waiting for the Dawn. zijn markante stem is net niet breekbaar genoeg om intens te raken. De emotie wordt overgebracht door meerdere laagjes akoestisch gitaarspel. Deze tweede track is klein opgezet en heeft enkele subtiele veranderingen in zang en muziek.

De titeltrack heeft een pakkende start, maar de complexiteit komt terug. De wendingen blijven elkaar opvolgen. Bovendien bevat de muziek allerlei details, bijvoorbeeld het geluid van ‘barchimes’. Weer is de achtergrondzang mooi toegevoegd, nogmaals alles is door Arne gezongen. Instrumentale en vocale delen wisselen elkaar op mooie manier af. De muziek is divers en varieert van akoestisch tot aan heerlijke rock, inclusief licht gillend gitaarspel. Bovendien zijn er symfonische delen. Soms zijn deze wat meer op de achtergrond, op andere momenten zijn de klassieke elementen duidelijker aanwezig. Deze gave epic heeft een goede opbouw naar het einde toe.

Tot slot ‘Overruled’ dit is de derde epic. Hier vloeien de veranderingen in elkaar over. Het prachtige gitaarspel blijft een ‘ear-catcher’. Soms is dit op de voorgrond, op andere momenten zijn de toetsen op de voorgrond te horen. Met vlagen is de zang gestapeld. Het laatste stuk is klein gezongen en gespeeld.

Het geluid is een fractie te flets, waardoor sommige contrasten in de muziek minder goed tot bloei komen. Er zijn verschillen met ‘Conspiracy of Fools’ hun vorige album. De achtergrondzang is minder zoet, dat vinden sommigen misschien aangenamer. Er zijn ook overeenkomsten, zoals de complexiteit en de vele details in de muziek. Bovendien is het functioneren van de mens in de huidige maatschappij een terugkerend thema.

Arne is niet constant helemaal te verstaan, maar je kunt zijn woorden meelezen in het tekstboekje. Om Apogee te kunnen waarderen moet je wel een liefhebber zijn van de soms wat markante stem van Arne. Maar als je van zijn stem houdt, dan is ‘Endurance of the Obsolete’ zeker een aanrader. (79/100) (Progressieve Promotion Records)