CD van de Week: Michael Schenker Group – Immortal

De Duitse 66-jarige gitaarheld heeft na een 50-jarige carrière, waarvan 40 jaar op eigen titel, terecht wat te vieren. Er zijn er maar weinig die hem dat nadoen tenslotte. Hoewel zijn hoogtijdagen toch echt in de jaren 70 en 80 lagen met UFO en de eerste MSG albums, is hij de laatste jaren weer aardig opgekrabbeld met prima releases van zijn Michael Schenker’s Temple of Rock en Michael Schenker Fest. Het jubileum moest dan blijkbaar toch weer onder de naam MSG gevierd worden, terwijl zijn ‘Fest’ zich meer leent voor een feestje. Temeer omdat een aantal muzikanten daaruit wederom van de partij is. Maar goed, Schenker is wel vaker eigenwijs en voor de muziek maakt het niets uit, dat klinkt altijd herkenbaar als ehh, Schenker. Sterker, dit is misschien wel zijn meest consistente release sinds vele jaren. Zowel qua productie, songmateriaal, als uitvoering.

Wederom heeft Herr Michael zich omringt door een fiks aantal betrouwbare collega’s. Naast de usual suspects als Simon Philips, Ronnie Romero, Doogie White, Gary Barden, Robin Mc Auley en Michael Voss, horen we nu ook drumhuurling Brian Tichy (o.a. Whitesnake), Derek Sherinian (ex Dream Theater), Ralf Scheepers (Primal Fear) en een tegenwoordig wat schorre Joe Lynn Turner. Het was mooi als hij voor dit heuglijke feit ook wat maatjes van UFO en Scorpions had uitgenodigd, maar daar zullen nog weinig warme banden mee zijn als ik zijn uitlatingen de afgelopen tijd in de pers lees. Met name zijn broer Rudolph moet het nogal eens ontgelden. Maar gelukkig laat hij hier zijn gitaar als vanouds spreken middels een veelvoud aan prachtige, mooi uitgewerkte en altijd melodieuze solo’s. Er zit nog weinig sleet op zijn vingers gelukkig.

Het album trapt af middels het heavy, bijna Judas Priest-achtige, uptempo ‘Drilled To Kill’. Een nummer op het afgetrainde lijf van Scheepers geschreven, dus prima gezongen, voorzien van een goed refrein en met een voortdenderende dubbele bass die we in meer nummer tegenkomen. Zowaar krijgen we twee heerlijke duels tussen Schenker en Sherinian voor onze kiezen. Top opener. Het navolgende, iets minder aansprekende, melodieuze ‘Don´t Die On Me Now’ heeft een typische Schenker rif en een bijna onherkenbare, maar prima zingende Joe Lynn Turner. De solo’s zijn sterker dan het wat vlakke refrein. Vandenberg’s (en nog betrokken bij tig andere projecten) Romero is altijd herkenbaar met zijn schorre, hoge stem. Het uptempo ”Knight Of The Dead’ is met name okee vanwege het heerlijke snarengeweld, maar in ‘Sail The Darkness’ reikt Romero tot grote hoogtes middels zijn beste Dio-imitatie, met een prachtig refrein ook. Het wat aan ‘Holy Diver’ (Dio) refererende nummer is één van de uitschieters.

‘After the Rain’ begint met een middeleeuws loopje en is de ballad van het album. Mooi opgebouwd, maar de stem van producer Voss is net niet sterk genoeg om het zich wat traag voortslepende nummer van de nodige extra glans te voorzien. Dan ligt de vrolijke uptempo powerrock van ‘Devil’s Daughter’ lekkerder in het gehoor, met dank ook aan de lange (twin)solo. Het melodieuze ‘The Queen Of Thorns And Roses’ komt wat poppy over, deels te danken aan Voss’ stem, die hier wel goed bij past. Fijn catchy refrein ook weer. Opvallend trouwens hoe goed de drums op het album klinken, zeker in vergelijking tot de wat doffe sound op de vorige plaat. Sowieso past de jaren 80-productie van Voss prima bij het songmateriaal.

Het rockende en voortstuwende ‘Come On Over’ heeft misschien wel de mooiste solo’s van het album en in het typsche MSG-nummer ‘Sangria Morte’ klopt alles, alleen dat Spaanse refrein staat me tegen. Afsluiter is het eerste nummer dat Michael ooit schreef: het epische Scorpions-nummer ‘In Search Of The Peace Of Mind’. Alle zangers worden in stelling gebracht om ons de nasale stem met het vette Duitse accent van Klaus Meine te doen vergeten. Dat lukt niet echt, maar een prachtig gevoelig nummer en zeer passend slot blijft het. Hij legde op 15-jarige leeftijd de lat voor zichzelf meteen op gepaste hoogte. Kippenvel zo mooi, die solo’s in het tweede deel na de versnelling.

Michael Schenker viert zijn gouden arbeidersjubileum op een overtuigende wijze en verrast ons met een typisch Schenker album, die eigenlijk op alle fronten nét wat beter is dan de vorige drie, vier platen. Onsterfelijk heeft Schenker zich al lang gemaakt in de jaren zeventig middels zijn bijdragen aan UFO, maar deze ‘Immortal’ mag er ook zijn. De speelvreugde spat ervan af, dat was vroeger wel eens anders. Hopelijk weet hij dit niveau nog even vast te houden alvorens van een zeer welverdiend pensioen te gaan genieten.
(90/100 – Nuclear Blast Records)

Tracklist

1. Drilled To Kill
2. Don´t Die On Me Now
3. Knight Of The Dead
4. After The Rain
5. Devil’s Daughter
6. Sail The Darkness
7. The Queen Of Thorns And Roses
8. Come On Over
9. Sangria Morte
10. In Search Of The Peace Of Mind     

Line up

Michael Schenker: Guitars
Barry Sparks: Bass
Steve Mann: Keys
Simon Phillips: Drums
Bodo Schopf: Drums
Brian Tichy: Drums
Derek Sherinian: Keys
Joe Lynn Turner: Vocals
Michael Voss: Vocals
Ralf Scheepers: Vocals
Robin Mc Auley: Vocals
Ronnie Romero: Vocals