Ronnie Atkins – One Shot

Ronnie Atkins is een naam die de meeste rockers wel kennen. Zo is hij al sinds de oprichting leadzanger van de band Pretty Maids en ook zit hij in de supergroep Nordic Union. Daarnaast is hij nog een aantal keer gastzanger geweest bij Avantasia. Nu komt hij met zijn eerste soloplaat aanzetten. 

In eerste instantie had Paul Christensen, de echte naam van Ronnie Atkins totaal geen interesse om een soloalbum te maken. Na het slechte nieuws te krijgen dat er kanker werd geconstateerd en het feit dat het virus corona de wereld over nam en touren er niet in zat leek het maken van een soloplaat toch nog niet zo’n slecht idee. Er is nu immers tijd om het te maken, want de geplande tour met Pretty Maids vond logischerwijs geen doorgang.  

Door de jaren heen had hij nog een hoop ideeën op zijn telefoon opgeslagen die nooit zijn uitgewerkt. Hiermee besloot hij naar producer en tevens mede Pretty Maids lid Chris Laney te gaan. Samen zijn gaan zitten en hebben samen zitten brainstormen om de nummers helemaal aan te kleden.  

Het album is eigenlijk averechts geschreven. Eerst zijn de vocalen namelijk opgenomen en daaromheen werd de muziek gearrangeerd. Atkins zelf gaf dat hij het zekere voor het onzekere wilde nemen aangezien hij niet weet hoeveel tijd hij nog heeft. ´´ I wanted to get them down. After that we did the basic tracks, drums, guitars, keys, backing vocals, etc. Odd way of doing it, for me at least, but it worked.´´ 

Bij de reeds uitgebrachte singles was ik nog niet geheel overtuigd. Ik was bang dat het heel erg veel ging lijken op andere albums op Frontiers Records. Iets wat vorig jaar nogal opviel. Na een paar keer nu de singles gehoord te hebben kan ik wel stellen dat ze beter worden per draaibeurt. Ook de originaliteit valt beetje bij beetje meer op. De muziek op dit soloalbum is een te vergelijken met dat van Pretty Maids, maar op ´One Shot´ hebben de keys een nadrukkelijkere rol. Neem bijvoorbeeld albumopener ´Real´ wat niet uit je hoofd te krijgen is. Het refrein is zo ontzettend catchy.  

Op track 4 ´Subjugated´ is een heerlijke gitaarsolo te vinden, iets wat door heel het album wel goed zit. Die solo´s zorgen ervoor dat het album krachtig en interessant blijft. Waar de rest wel veel van hetzelfde is, ben je toch ieder nummer benieuwd hoe de solo gaat klinken.  

In de power ballad ‘Miles Away’ hoor je de emotie zowel in de vocalen van Atkins als in de instrumentatie en opbouw. Hiermee is dit een van de uitblinkers op de plaat. Het wat stevigere ‘One By One’ had zeker met een refrein als dit prima kunne scoren in de jaren 80. Ook hier zit weer een fijne solo bij. 

Met ´One Shot´ wilde Ronnie Atkins een melodic rock album met een heavy twist maken. ´´Net even iets anders als ik normaal doe. Ook qua teksten hebben we het anders aangepakt. De teksten zijn wat persoonlijker door de situatie waar ik in zit. ´´ 

We kunnen stellen dat dit prima gelukt is. In het begin is het even wennen omdat je gewend bent dat de gitaren wat meer aanwezig zijn. Eenmaal daaraan gewend is het album genieten van begin tot eind. Dertien melodische, catchy nummers met veelal lekkere solo´s en qua tempo genoeg variatie om het niet compleet hetzelfde te laten klinken. (80/100) (Frontiers Music s.r.l.) 

Tracklist

1. Real
2. Scorpio
3. One Shot
4. Subjugated
5. Frequency Of Love
6. Before The Rise Of An Empire
7. Miles Away
8. Picture Yourself
9. I Prophesize
10. One By One
11. When Dreams Are Not Enough