Leprous – Aphelion

Pas tijdens de verplichte thuiswerkdagen vorig jaar heb ik deze Noorse progrockers echt op waarde weten te schatten, waar de vonk voorheen maar niet over wilde slaan. Ik had dus wat moois in te halen. En nu worden we alweer verrast met het zevende album, slechts twee jaar nadat het prachtige, doch wat poppy ‘Pitfalls’ verscheen. De tourloze maanden boden de band zowel inspiratie voor vers werk alsook de mogelijkheid toch nog wat euro’s te verdienen. De fans zullen er blij mee zijn. En terecht, want deze ‘Aphelion’ is meer dan de moeite waard en klinkt zeker niet als een afgeraffeld tussendoortje. Misschien is het wel Leprous’ meest afwisselende en toegankelijke plaat tot nu toe.

De modern klinkende, gestroomlijnde progrock leunt wederom enorm op de theatrale, hoge zang van Einar Solberg en zijn soms wat gekunstelde, tegen het kitch aanleunende songmateriaal vol dynamiek en bombast. De sound heeft dan ook meer raakvlakken met Radiohead, Vola of Pineapple Thief dan met een Dream Theater of Haken. Naast de wat poppy sound sluit het album ook thematisch aan bij de vorige: de geestelijke gesteldheid inclusief alle angsten van Solberg staan weer centraal. Hopelijk werkt het therapeutisch voor hem. Hoewel opgenomen in drie verschillende studio’s heeft de band er onder de bezielende leiding van producer David Castillo en engineer Adam Noble (beide bekend van onder meer Placebo) een zeer mooi klinkende eenheid van gesmeed. De sound sprankelt echt en is heavy waar die heavy moet zijn. Koptelefoonmateriaal derhalve. Ik zou er graag eens een surround-mix van horen, maar dat terzijde.

Opener ‘Running Low’ trekt meteen de aandacht met de passievolle stem van Einar over wat dreigende pianoklanken alvorens zich tot een opzwepende song vol percussie, strijkers en een mooi meerstemmig refrein te ontwikkelen. Dit hoge niveau wordt de volle 56 minuten vastgehouden. ‘Out of Here’ kent weliswaar eenzelfde soort opbouw, maar klinkt lang wat dromerig alvorens de vervormde gitaren binnenvallen. ‘Silhouette’ is wat elektronischer in aanzet met die synth-bas en heeft ook weer een fijn explosief refrein. Het feit dat Solberg vrijwel alle muziek schrijft, brengt wel het gevaar met zich mee dat de opbouw van de songs vaak overeenkomt.

Een wat warmer en analoger geluid horen we in het lange en zeer dynamische ‘All the Moments’. Solberg tikt weer hoogtes aan die ervoor zorgen dat zijn klagende stem er toch echt één is ‘voor de liefhebber’. Het afwisselende drumwerk van geweldenaar Baard Kolstad valt ook hier op. Het meest poppy nummer is ‘Have You Ever?’, wat als rustpuntje prima dienst doet halverwege. Volop gitaren in ‘The Silent Revelation’, hoewel ook dit weer zo’n hard-zacht nummer is waar Leprous een patent op heeft. Langzaam werkt de song toe naar een prachtig explosief refrein. Topnummer. ‘The Shadow Side’ is weer poppy en geen uitschieter, al maakt de gitaarsolo aan het einde veel goed.

Het lange ‘On Hold’ en de eerste single ‘Castaway Angels’ hebben een vergelijkbare opbouw en misschien wel de mooiste zanglijnen van de plaat. Heel indrukwekkend hoeveel gevoel Solberg in zijn stem legt. Beide nummers starten heel klein met emotievolle zang en groeien halverwege uit naar een song vol dramatiek. Afsluiter ‘Nighttime Disguise’ blijkt via online sessies ‘mede geschreven’ te zijn door fans. Een uniek experiment wat nou niet direct het meest pakkende nummer oplevert eigenlijk. Daarvoor probeert de band net iets teveel hokjes aan te vinken. Dan is de bonustrack op enkele versies (vinyl o.a.), ‘A Prophecy to Trust’, eigenlijk een betere en toegankelijkere track.

Maar dat doet niets af aan het hoge niveau van deze ‘Aphelion’. Het is een heerlijk, relatief toegankelijk Leprous album geworden vol gelaagde melodieën, die de boxen uit spettert en iedere draaibeurt nieuwe geheimen prijsgeeft. Heel benieuwd hoe de band zich verder gaat ontwikkelen. Jaarlijstjesmateriaal!
(92/100)(InsideOut Music)

Tracklist

1. Running Low
2. Out Of Here
3. Silhouette
4. All The Moments
5. Have You Ever?
6. The Silent Revelation
7. The Shadow Side
8. On Hold
9. Castaway Angels
10. Nighttime Disguise

Line up

Einar Solberg – Zang, toetsen
Tor Oddmund Suhrke – Gitaar
Robin Ognedal – Gitaar
Simen Børven – Basgitaar
Baard Kolstad – Drums