CD van de Week: Joe Bonamassa – Time Clocks

Op één week na exact een jaar na het prachtige ‘Royal Tea’ verschijnt nu al weer zijn ambitieuze opvolger ‘Time Clocks’. Dat is zelfs voor workaholic Bonamassa snel. Alsof hij de beschikbare Corona-tijd zo doelmatig mogelijk heeft willen invullen. Bij iedere release toch weer even de tussenstand melden: dit is zijn 46ste release in 21 jaar tijd: 14 soloplaten, 17 live albums/ dvd’s en met zijn verschillende samenwerkingsverbanden nog zo’n 15 stuks. Of de kwantiteit eindelijk de kwaliteit negatief heeft beïnvloed, leest u hieronder. Tot nu toe zijn zijn releases in ieder geval van een vrijwel constant hoge kwaliteit, dus echt bang zijn hiervoor  we niet. Hooguit wordt het verrassingseffect van nieuw plaatwerk wat minder.

Waar de vorige vooral een Engelse aangelegenheid betrof (Engelse co-songschrijvers en studio), is deze een New Yorkse. Een wat Amerikaanser geluid dus, en met een gemiddelde lengte van zo’n 6 minuten ligt deze keer de nadruk op epische bijna tegen het progrock aanleunende songs zowaar. Bonamassa kleurt dus regelmatig buiten de lijntjes en dat is altijd welkom, zeker met zijn release-schema. ‘Time Clocks’ klinkt overigens ook weer als een, eh, klok. Met dank aan de mix van Bob Clearmountain en vaste producer Kevin Shirley die vanuit Australië zijn aanwijzingen moest doorgeven, met dank aan het Corona-reisverbod. Had Shirley de nieuwe van Iron Maiden ook maar zo’n mooie sound meegegeven…, maar dat terzijde.

Na het korte instrumentale bluesy intro ‘Pilgrimage’, rockt eerste single ‘Notches’ meteen lekker stevig je boxen uit met een zeer aanstekelijke riff en dito refrein. De zeven minuten vliegen voorbij, met een fijne percussie-break halverwege en natuurlijk heerlijk gitaarwerk. Complimenten ook aan zijn achtergrondzangeressen die het refrein mooi ondersteunen. In het midtempo bluesy ‘The Heart That Never Waits’ staat het dameskoortje wat centraler en voorziet het nummer daarmee van een wat poppiër geluid. De titelsong ‘Time Clocks’ daarentegen is een overweldigende progballad met een heerlijke opbouw en monumentaal refrein. Ik las ergens een referentie naar Meat Loaf, en inderdaad, hij had deze kunnen zingen. Prachtige song boordevol drama. Met “Questions And Answers” treedt Joe buiten zijn comfortzone, want het is er één vol latin-invloeden die van Santana had kunnen zijn. Apart, maar een prima nummer.

Met “Mind’s Eye’ komen we een werkelijk prachtige bluesy ballad tegen vol melancholie, hartverscheurend gezongen en natuurlijk voorzien van een zinderende solo. Het navolgende ‘Curtain Call’ is er weer één van epische proporties. De orkestrale arrangementen geven het een sfeertje mee van Zeppelin’s ‘Kashmir’, al kan deze prima op eigen benen staan. De bombast draagt zeker in het instrumentale middenstuk iets bij. Mijn persoonlijke favoriet. Ook ‘The Loyal Kind’ tikt bijna de zeven minuten aan, maar is iets meer standaardwerk voor Bonamassa. Gewoon een erg fijne rocksong met blues-invloeden, meegeschreven door Bernie Marsden. In het swingende, wat funky, maar aanstekelijke ‘Hanging On A Loser’ mag percussionist Bobby Summerfield los gaan. Het wederom lange ‘Known Unknowns’ is weer terug naar de blues. Mooi gitaarwerk in het intro, een prima chorus en met een lange, overtuigende solo sluit Bonamassa één van zijn beste en meest uitgebalanceerde platen af.

De avontuurlijke nummers, de grootse productie, natuurlijk het prima gitaarspel en zang én het ontbreken van mindere broeders die voorheen altijd wel op zijn albums te vinden waren, zorgen ervoor dat ik deze ‘Time Clocks’ nog nét wat hoger aansla dan voorganger ‘Royal Tea’. De Bonamassa-trein dendert nog even voort dus. In april volgend jaar in de Ziggo Dome kunnen we horen of de songs live ook overtuigen, echter helaas tegen absurd hoge entreeprijzen. Het zal een kwestie van vraag en aanbod zijn, maar ik sla die concertronde maar eens over. Dat gezegd hebbende, de relatief kleine investering in een vinyl- dan wel cd-versie van dit prachtige nieuwe album kan ik van harte aanbevelen!  
(92/100 – Provogue/ Mascot Label Group)

LINE-UP

Joe Bonamassa (vocals/ guitars)
Steve Mackey (bas)
Lachy Doley (piano)
Bunna Lawrie (didgeridoo)
Bobby Summerfield (percussie)
Anton Fig (drums en percussie)
Mahalia Barnes, Juanita Tippins en Prinnie Stevens (achtergrondzang)

TRACKLIST

1. Pilgrimage
2. Notches
3. The Heart That Never Waits
4. Time Clocks
5. Questions And Answers
6. Mind’s Eye
7. Curtain Call
8. The Loyal Kind
9. Hanging On A Loser
10. Known Unknowns